၇။တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြကတသက္စာကိန္းေသတဲ့လား ေမာင္

410 29 0
                                    

ေႏြးရာသီေလးမွာ မွာပူေနပင္မဲ့
ေမာင္ ကေတာ့ေအးခ်မ္းေလသည္။
အကို နဲ႔မိုးလင္းရင္ဖုနး္ဆက္ႏိုးၿပီး
ညဘက္ေတြမွာ ဖုန္းေတြေျပာၿပီးတူတူအိပ္ၾကေတာ့
ပူေလာင္ေနတဲ့ ေႏြးရာသီႀကီးမွာေတာင္
ေအခ်မ္းေနေလ..။

ဒီေန႔မွာေတာ့ အကိုရဲ႕စာေမးပဲြၿပီးတဲ့ေနာက္ဆံုးေနပင္ျဖစ္ေလသည္။
ေမာင္ကေတာ့ပံုမွန္တိုင္ အထီးက်န္စရာစံအိမ္ႀကီးထဲမွာ
တစ္ေယာက္ထဲ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးေနေလသည္။
သို႔ေသာ္ သစၥာေပ်ာက္ေနသည္မွာ ေမာင္စိတ္ဆိုးေျပတဲ့ေန႔ထဲက
ေပ်ာက္ေနသည္ကိုပင္ေမာင္မသတိမရေခ်။

ေမာင္ စာအုပ္ဖတ္ရင္ နာရီေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိိုက္ေလသည္။
အခ်ိန္ မွာ ၂ နာရီထိုးၿပီး၁၅ မီနစ္႐ွိျပီး နာရီးေလးကိုၾကည့္ရင္
အျပံဳးေလတစ္ပြင့္ေခြၽလိုက္ေလသည္။
ေမာင္ ျပံဳးတဲ့အျပံဳးမွာ အခန္းနံရံေတြေတာင္ခံႏိုင္ရည္႐ွိပါ့မလားလို႔ေတာင္
ေတြးခ်င္မိ..။

ျပံဳးလို႔ပင္မဆံုးေမာင္ဖုနး္သံေလးမွာတ႐ွိန္တိုးဝင္လာေလသည္။
ပံုမုန္ေခၚေနသူေလ အကို ပင္ျဖစ္ေလ...။

"ဟယ္..လို"

တစ္ဖက္မွေမာဟိုက္တဲ့အသံမ်ိဳးတဲ့ေျပာေနတဲ့ အကိုရဲ႕အသံေၾကာင့္
ေမာင္ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားေလသည္။

"ဒီေန႔ ေနာက္က်တယ္ ဘယ္ေကာင္မနဲ႔စကားေျပာေနရလို႔"

ေမာင္ရယ္ အရမ္းႏိုင္တာပဲ
ပိုင္ဆိုင္တယ္လိုေခါင္းစဥ္ေတြေတာင္မတက္ရေသးဘူး
တကယ္သာပိုင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုရင္
ဒီေလာကႀကီးမွာ ႏႈိင္းစရာမ႐ွိေအာင္ေတာင္အကိုတို႔ခ်စ္ၾကမလားသိခ်င္မိ..။

အကို လက္မွနာရီေလးကိုၾကည့္ကာ ေမာင္ကိုျပန္ေျပာေလသည္။

"ေမာင္ ကလည္း၁၅ မီနစ္ထဲပါ အဲ့ဒါကလည္း
ကား႐ွိအျမန္ေပးလာေနလို႔ အခုေတာင္ကားေပၚေရာက္ေနၿပီး
ေမာင္ ႐ွိကိုျပန္ေနၿပီး ေျပးလိုက္ေတာ့နည္းနည္းၾကာသြားတာ"

အကို ေမာင့္ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ေတြ႔ခ်င္ေနတယ္ေပါ့
ေမာင္ကေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္ေနမိတယ္

ေမာင္ဘက္မွအသံေလးနည္းနည္းတိတ္သြားေလ..။

"အကို ကျပန္ေတာင္လာေနၿပီးလား...ထမင္းေတြဘာေတြမစားေတာ့ဘူးလား
ေမာင္ တို႔ကဘယ္ခ်ိန္ေတြ႔ေတြ႔ရပါတယ္"

မုန္းခြင့္မ႐ွိတဲ့ေမာင္ (မုန်းခွင့်မရှိတဲ့မောင် )Where stories live. Discover now