မိုင္းေတြအမ်ားႀကီးေဝးတဲ့ ေနရာရပ္ျခားကေနပ်ံသန္းလာေလယာဥ္ေလးဟာ
ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ေရာက္႐ွိလာေလသည္။
မနက္မိုးမလင္းေသးပဲ အေမွာင္တူေတြက်ီးဆိုးလို႔ေကာင္းတုန္းပင္။
လာႀကိဳတဲ့လူအခ်ိဳ႕နဲ႔ အတူဆင္းလာတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕သာ႐ွိေလသည္။
"အကိုေလး...ကြၽန္ေတာ့တို႔အိမ္ပဲျပန္ပို႔ေပးရမလား"
"ဘိုးေတာ္ႀကီး႐ွိတယ္မဟုတ္လားအိမ္မွာ"
"ဟို...."
"ေဆးရံု ကိုေမာင္းေပး ငါအေရးႀကီးတဲ့လူတဲ့ေတြ႔ရမယ္"
"သူ႔ကိုေတြ႔ဖို႔နဲ႔ ငါအေဝးႀကီးကျပန္လာရတာ သူ႔စီအရင္သြားဖို႔လိုတယ္"
ေလးဆိပ္ေလးကေနကားနက္ေလးတစ္စီးထြက္ခြာသြားေလသည္။
ေဆးရံုေရာက္ေသာ္လည္း မိုးမလင္းေသေပ။
သို႔ေသာ္ ေဆးရံုေ႐ွ႕မွာေတာ့လူမျပတ္ေပ။
တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ေတာ့လူပိုပိုမ်ားလာသည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေဆးရံုေလးျပန္အသက္ဝင္လာသလို
မိုးလည္းအတိလင္းေနၿပီးျဖစ္သည္။
"အကိုေလး အေမ ဖုန္းဆက္လာပါတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကို မျပန္လာေသးဘူးလားအတင္းေမးေနလို႔
ဘယ္လိုျပန္ေျဖလိုက္ရမလဲ"
"အိမ္မွာမေနဘူး ငါ Hotel မွာတည္းမွာလို႔ေျပာလိုက္"
"ေနၿပီး ရက္အၾကာႀကီးမေနဘူးလို႔ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ခဏလာၿပီးျပန္ရမွာလို႔ေျပာထား"
Driver ကိုျပန္ေျပာရင္ အိတ္ထဲက စီးကရက္ေလးေတြထုတ္
မီးေလးညိဳကာ အဝ႐ႈိက္သြင္းၿပီး
အဆံုးထိ သက္ျပင္းေတြနဲ႔အတူမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။
"ဆရာမ ေဒါက္တာၿငိမ္းခ်မ္းေမာင္ ေရာက္ၿပီလားမသိဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ေရာက္ပါၿပီး"
"ဘာမ်ားကူညီရမလဲ အကို"
သူနာျပဳဆရာမေလးက အနည္းငယ္႐ွက္ေနပံုရသည္။
"သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ရမလား"
"ရပါတယ္ ကြၽန္မလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ေနာ္"
သူနာျပဳမေလးမွာ အေတာ္သေဘာေကာင္းၿပီး
အေတာ္လည္းေဖာ္ေရြပံုရသည္။
အခန္းေ႐ွ႕တစ္ခုထိ လိုက္ပို႔ေပးၿပီး ထြက္သြားေလသည္။
ESTÁ A LER
မုန္းခြင့္မ႐ွိတဲ့ေမာင္ (မုန်းခွင့်မရှိတဲ့မောင် )
Romanceအကို ထြက္ေျပးခဲ့တယ္ ရတယ္ေျပးစမ္း..အႀကိဳက္ေျပးအကို ကမၻာအဆံုးမကလို႔ ကမာၻ့အျပင္ဆိုရင္ေတာင္.ေမာင္လိုက္ၿပီးသိမ္းပိုက္မယ္ အကိုဆိုတာ ေမာင္ပိုင္တဲ့အ႐ုပ္ေလး အကိုေမာင္ကို ခ်စ္ခြင့္႐ွိသည္။သို႔ေသာ္မုန္းခြင့္္မ႐ွိ အကိုေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးခြင့္႐ွိသည္။သို႔ေသာ္စိတ္နာ...
