HIS TRAGEDY (The Trilogy of Amadeo Brothers Book 1)

Chapter 8

Chapter Eight
End of Us

Kinabukasan nagising akong wala ng katabi. Mataas na rin ang sikat ng araw na siyang tumatama sa mukha ko galing sa bukas na pintuan. After I stretch my body, I started to roam around to look for her.

Paglabas ko ng bahay ay nakita ko siya roon sa labas. Nakikipagkuwentuhan at umiinom ng kape kasama ang mag-asawa. And then I saw her smile and laugh, a genuine one. This is the first time.

After what we had talk last night, narealized kong tama siya. But I don't have the courage yet to disobey my father. Wala pa akong napapatunayan, kumbaga kung ano man ako ngayon ay utang ko iyon sa kaniya. Utang nga ba? O responsibilidad niya iyon bilang magulang at ama.

"Magandang umaga po" bati ko nang makalapit ako sa kinaroroonan nila. Umupo ako sa tabi ni kuya at kaharap ko naman siya. Natahimik silang lahat nang dumating ako. So the couple tried to lighten up the atmosphere.

"Nagkakape ka rin ba hijo?" tanong ng matanda. Umiling ako sabay ngiti "hindi po, bawal po sa akin" maikling sagot ko. Itinuon ko na lamang ang atensyon sa mag-asawa habang siya ay tila natahimik bigla.

Inaya naman nila kaming kumain. Noong una ay tumatangi kami dahil masiyado nang nakakahiya but the couple insisted. Tahimik lang sa hapag, kalansing lang ng mga kubyertos ang tanging maririnig.

I was about to swallow nang magsalita siya. "Lothair. What are your plans today?" aniya. Tila naistatwa ako at hindi makagalaw. Ilang segundo ang lumipas na walang sagot mula sa akin. Tuluyan ko nang nilunok iyong panghuli kong subo bago uminom ng tubig at tumingin sa kaniya.

"Ah nothing, what about you?" mahinahon at dahan dahan kong tanong. Inialis naman niya sa akin ang tingin at umaktong nag-iisip. "Date tayo" nakangiting aniya nang bumaling siya sa akin. Nasamid na ako ng tuluyan dahil sa sinabi niya.

Agad naman akong inabutan ni kuya ng isang basong tubig. Nang mahimasmasan ay gulat akong napatingin sa kaniya, nakangisi na siya. "S-sure. S-saan mo gusto?" utal utal kong tanong. Ramdam ko ang kaba sa aking dibdib at excitement sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.

Nang matapos kaming kumain ay nagpaalam na kami sa mag-asawa. Nagpasalamat kami ng sobra sobra sa kabutihang ipinakita nila sa amin. Nagkaniya kaniya kaming dalawa ng sakay dahil may dala siyang motor.

Sa mall na lang daw kami magdadate. Why am I feeling this? This is just a friendly date Lothair and you'll not agree if this js really a date, right? Napailing ako sa naiisip ko.

Nagsabi ako sa kaniya na mauna na siya roon dahil dadaanan ko pa iyong mga gamit ko sa hotel. Ichecheck out na kasi ako mamayang 12 and it's alreasy 10:36 am. Pagdating ko sa loob ay nadatnan ko ang hindi maipintang mukha ni Georgina. She's here again.

Napabuntong hininga na lamang ako at hindi siya pinansin. Sinimulan ko nang ayusin iyong gamit ko. Hindi rin nagtagal ay natapos na ako and she's just watching what I am doing. Dinampot ko na iyong bagpack na dala ko at isinukbit iyon sa balikat ko. Tiningnan ko siya, "what are doing here again?" mahinahon kong tanong.

Umupo siya sa kama at tiningna ako. "I've been waiting for you since yesterday. Pagkatapos ng nangyari kahapon gusto ko sanang bumawi at magsorry so I set up a simple dinner for us last night. I waited for you, hangang ngayon and yeah you're now here in front of me. Packing your things at aalis ka na naman" mahabang aniya. Doon ko lang din napansin iyong table na puno ng pagkain na hindi nagalaw. Sht!

"I'm sorry but I won't explain myself. Stop now Georgina, my father already told Mr. Buencamino na walang nangyare. Na walang mayroon sa atin at walang pag-asa"

"No. You're wrong, before I started chasing you dad told me. Our father has a deal Lothair. And that is you'll marry me whether you like it or not"

"What? Marry you? Fck off Georgina, I don't care" mariing sambit ko. Akma na akong aalis nang ipinulupot niya ang kaniyang mga braso mula sa aking likuran.

I tried to take off her arms embracing me pero ayaw niyang kumalas. Napatingin ako sa relong pambisig ko at malapit nang mag-12. Fck, I don't want to make her wait.

"Mahal kita Lothair. Since that day, first year college pa lang tayo gusto na kita" pag-amin niyang bigla. Hindi na ako nagulat but I was shock sa sumunod niyang sinabi. "Bakit ba hindi mo ako matandaan Lothair!!! Dad told me, your memories are now back. Wth is wrong with your brain and heart at hindi mo ako matandaan. I said I'm sorry, ilang beses na akong nag-sorry sa iyo. Pero sinasaktan mo na lang ako lagi" mahabang aniya, kusa na rin siyang umalis habang umiiyak at iniwan ako roon.

Tila naistatwa ako roon at hindi makagalaw. Wth happened? Namalayan ko na lang ang aking sarili na sinusundan si Georgina. When I touched her, she immediately hug me. Nasa labas na siya ng hotel malapit sa parking lot. She cupped my face and look at me with so much adoration.

She's still crying pero hindi na tulad kanina. She was about to kiss me nang makarinig kami ng busina ng motor. Sht! I hissed when she made her way mula sa likuran ni Georgina. Ramdam ko ang bigat ng aatmosphere lalo na nang magtama ang tingin ni Ember at Georgina.

Nang tuluyan na siyang makalapit ay pinasadahan niya ang nakakapit na mga kamay ni Georgina sa braso ko. Inalis ko naman ito agad pero hindi ko alam kung bakit. "Georgina Buencamino. It's nice to see you again and hi to you Lothair Amadeo. You just ditch our date. Your second chance is over and now it's really the end of us" aniya bago umalis.

"Magkakilala kayo? I mean, wtf is going on?" hindi makapaniwalang sigaw ko. Tumigil naman sa paglalakad si Ember at nilingon kami. "Ask her" tipid na aniya at tuluyan nang umalis. When I look at Georgina, memories are flashing back then I suddenly lost my consciousness.