The Soul Keeper

Chapter 51

Tinitigan niya ang mga mata ko tsaka niya tinanggal ang pagkakahawak ko sa kanya sa marahas na paraan.

"Will you stop! Don't interfere. You are just nothing but a piece of shit who always block my way!"-singhal niya kaya rinig ko ang mga singhap ng mga kasama namin sa loob ng clinic.

Hindi ko napigilang bigyan siya ng isang sampal sa kanang pisngi. Kasabay ng mga pagbagsak ng aking mga luha.

"Yeah! I'm just nothing for you because you can't see me as a girl. You see me as nothing but a piece of shit. But you know what?! I'm scared! I'm scared what if something bad happen to you? We care! I care for you! That's why I'm stopping you to do things that I know it will lead you to danger!"-sigaw ko sa pagmumukha niya habang patuloy na pinupunasan ang mga luha ko.

"I regret. I regret loving you! I shouldn't let myself fall for you! Do whatever you want. I won't be a hindrance anymore. I won't block your way. I'll let you do anything you want. And I hate you so much!"-sigaw ko at saka nagtatakbo palabas sa clinic.

Nang alam kong nakalayo na ako ay hindi na ganon kabilis ang aking takbo. Hanggang sa nakita ko na lang ang sarili ko sa harap ng Dark Forest.

Naglakad ako papunta sa tabi ng malaking arko ng gate nito tsaka doon sumandal.

Bakit ba ako nahulog sa lalaking 'yon?! Ang sakit! I am just a piece of shit to him! Noong bata pa lang kami palagi ko siyang nakikita sa isang tabi while reading books. Kaya naging bagot ako para mapansin niya ako. Bale kami nina Elliott, Caspian, Aiken at ako ang hindi pala laro. Naging bagot lang ako sa lahat ng bagay kasi akala ko mapapansin niya ako. Akala ko aayain niya rin akong magbasa kasama siya pero hindi. Hindi niya ako napansin. Kahit minsan. Ang sakit lang. Ang sakit.

Hindi ko namalayan na umiiyak na naman ako kaya yumuko ako at saka pinagpatuloy ang pag-iyak. Pinapanood ko rin kung paano mabasa ang lupa kung saan nahuhulog ang mga luha ko.

All I wish mawala na ang nararamdaman ko sa kanya.

"Why are you crying?"

Napatingin ako bigla sa nagsalita at tsaka nagmadaling pinunasan ang aking mga luha. At tsaka tumayo na parang walang nangyari.

"Sinong umiiyak?"-Maang kong tanong at saka parang inaaliw ang sarili ko para pigilan ang pag-iyak.

"Here"-biglang abot niya sa kanyang panyo kaya napatingin ako sa kanya.

"Kunin mo, kailangan mo 'yan."-napalihis ako ng tingin at saka kinuha ang inaabot niyang panyo.

"Gusto mong sumama?"-aya niya sa akin kaya napatingin ako sa kanya bigla.

"Why?"-biglang tanong ko sa kanya at lumayo nang konti.

"Don't worry I won't do anything bad to you. Trust me. I'm going to take some rest sana pero nakita kita rito while crying, so I'm inviting you to come with me"-ngiting saad niya sa akin. Hindi agad ako nakapag-react agad.

Masyadong mabilis. Parang dati lang ang init ng dugo niya sa akin.

"Let's go Persephone"-aya niya sa akin at nagsimulang maglakad papasok sa Dark Forest.

Siya???!! Siya ang nakatira sa Dark Mansion???!!!!!!

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Ahhhhh love story ay hindi pala pagkasawi huhuhu I feel you Persephone huhuhu. Give me a hug bibigyan din kita huhuhu.

Keep safe and Have a great day