Piękna i Bestia [S. Snape & OC]

Tytułem wstępu...

...czyli ostrzeżenie od autorki:

Witam Cię serdecznie! Niezmiernie się cieszę, że zabłądziłaś w moje skromne progi na Wattpadzie i mam nadzieję, że zostaniesz na dłużej. Rozsiądź się wygodnie! :)

Bardzo jestem ciekawa, jak do mnie trafiłaś, więc odezwij się tutaj w komentarzu! :)

Ta historia wiele dla mnie znaczy. To moje pierwsze skończone fanfiction HP, potwornie długi tekst, na którym stawiałam pierwsze pisarskie kroki.

Lojalnie uprzedzam, że jest to romans typu slow burn. Bardzo slow :p Nie ma co liczyć na to, że bohaterowie rzucą się sobie w ramiona w pierwszych rozdziałach. Jeżeli w ogóle, to zdecydowanie gdzieś pod koniec.

Ta historia swoją genezę zawdzięcza kilku rzeczom: 

1. Niechęć do Sevmione. 
W międzyczasie już mnie przekabacono, ale zaczynając pisać PiB nie znosiłam tego pairingu. 

2. Niechęć do relacji z dużą różnicą wieku. 

3. Cringe związany z powszechnością kreacji, w której Snape inicjuje romans z własną uczennicą.
Jest to dla mnie kompletne wystrzelenie Severusa z jego kanonicznej osobowości. 

A ponieważ jestem przewrotną osobą postanowiłam napisać historię zawierającą wszystkie te motywy (nawet moja OC ma trochę wspólnego z Hermioną). Wierzę bowiem, że każda historia ma potencjał, a nawet najgłupszy motyw można uratować. Oceńcie sami jak mi się to udało. 

Ostrzegam! Nie będzie to piękna i kolorowa opowieść. Wręcz przeciwnie. Mamy wojnę w ostatniej fazie, akcja opowiadania rozgrywa się w prawdopodobnie najgorszym roku życia Severusa. Nie dajcie się zwieść początkowym rozdziałom. Będzie bolało. Ta relacja będzie skomplikowana, trudna, toksyczna, a spojrzenia bohaterów mocno skrzywione. Jak to się mówi: nie próbujcie tego w domu!

Ale nie uciekajcie! Obiecuję sporą dawkę emocji, dylematów i złamanych serc! 

Ściskam i serdecznie zapraszam!
Jasyse

Ps. Wciąż się uczę, dlatego z pocałowaniem ręki przyjmę konstruktywną krytykę w każdej ilości ;*

Pss. To że powyżej krytykuję pewne rodzaje opowiadań, nie znaczy, że takowych nie czytam. Także, jeżeli jesteś moim czytelnikiem, a piszesz coś w tym stylu, nie obawiaj się mnie do siebie zaprosić.