WAY TOO MANY DRAMA

10.

Met mijn oortjes in en mp3-speler aan kam ik mijn haren. Ik maak een halve knot en staar even een paar minuten naar mezelf in de spiegel.

Deze keer heb ik besloten om gewoon normaal te gaan; ik heb mijn egaal gele t-shirt en lichtblauwe jeans nog gewoon aan. Daaronder draag ik de sneakers waarvan ik nog steeds niet weet van wie ik ze heb gekregen.

Ik denk niet meer dat het Kylo is. Hij zal zoiets vast niet doen.

Ik heb de hele dag een slordige staart ingehad, maar nu voelt het toch fijner om toch iets meer tijd te besteden aan mijn haar. Iets voor half vier loop ik mijn slaapzaal uit. Ik ga zitten op een comfortabele stoel en wacht even totdat Jeffrey uiteindelijk precies om half vier aan komt lopen. Hij draagt een grijze spijkerbroek met wit T-shirt en een rood met witte routen blouse. Het ziet er leuk en best netjes tegelijk uit. Nadat hij mijn outfit gecomplimenteerd heeft neemt hij me mee naar de Great Hall.

Onderweg voel ik dat onze handen steeds elkaar aan raken. Uiteindelijk glijden Jeffreys vingers in die van mij. Het is een stugge greep, een harde, maar het voelt goed, denk ik. Zo hoort het te zijn. Dit is wat ik heb gelezen in de romans.

"Is dat oké?" vraagt hij liefjes.

Ik knik en wil niet weten hoe erg ik op het moment aan het blozen ben.

Ik zie hem trots glimlachen terwijl we door de gangen van het kasteel lopen. Als we aan zijn gekomen in the Great Hall gaan we gelijk zitten aan de tafel van Hufflepuff.

Ik ben best zenuwachtig, Jeffrey is een hele leuke jongen en ik wil het niet verpesten. Ik denk dat ik hem gewoon heel goed wil leren kennen.

We praten even over van alles en nog wat, en lachen om veel dingen.

"Je bent echt het grappigste meisje die ik ooit heb ontmoet," zegt Jeffrey nog steeds grinnikend om een grap die ik net maakte.

"Maar niet zo grappig als jij." zeg ik en Jeffrey glimlacht.

We praten nog even door totdat Jeffrey vertelt dat hij nog wat huiswerk moet maken en we terug lopen naar de common room. Onderweg komen we langs een houten deur, die aan de bovenkant rond is. Ik hoor wat dingen omvallen en blijf staan.

"Fuck!" schreeuwt iemand achter de deur en Jeffrey en ik kijken elkaar verbaast aan.

Na nog wat andere geluiden horen we iemand snikken.

"Wat moeten we doen?" fluister ik. "Moeten we de deur openen?"

Jeffrey schudt zijn hoofd. "Je wilt bij iemand naar binnengaan die net alles wat daarbinnen staat heeft gesloopt?" sist hij. 

Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar kan geen tegenargument bedenken. 

Ergens heeft Jeffrey gelijk, maar we kunnen toch niet gewoon weg gaan?

"Zoëy, luister alsjeblieft naar me. Ik ga je niet daar naar binnen laten gaan. Wie weet zit er wel een razende zevendejaars, of misschien zelfs een monster! Je weet nooit wat je kunt vinden hier op Hogwarts. Kom mee, alsjeblieft. Je zult me later bedanken."

Hij legt zijn hand op mijn rug en ik loop maar met hem mee. Misschien heeft het wel gewoon gelijk. Er is een grote kans dat er een razend persoon achter de deur zit, en waarschijnlijk heeft hij of zij helemaal geen zin om met ons te praten.

Wanneer we aankomen in de common room zegt Jeffrey me gedag en loopt naar zijn slaapzaal. Ik zie Gwen en Maya in de common room zitten, gebogen over hun aantekeningen, dus besluit ik ook naar mijn slaapzaal te gaan. Ik wil Wuthering Heights uit mijn hutkoffer pakken, maar ik kan hem niet vinden. Al deze spullen in mijn hutkoffer, ik heb ze allemaal nog nooit gezien...