WAY TOO MANY DRAMA

21.

Na het gesprek met Eleanor ga ik opnieuw naar de Great Hall. Ik heb enorme honger, en wil even goed kunnen nadenken.

Wanneer ik daar aankom schiet ik een snelle blik door de zaal. Kylo zie ik niet, Jeffrey en zijn vrienden zitten voorin de zaal, ergens dichtbij Gwen en Maya. Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd en loop zo snel mogelijk naar de achterkant van de zaal. Ik wil namelijk alleen zijn, en heb echt even geen zin in Jeffrey of Gwen en Maya.

Net wanneer ik denk dat ik ze voorbij ben, voel ik een hand op mijn schouder.

"Zoëy," zegt een strenge stem. Ik kijk snel om en kijk tot mijn grote opluchting recht in de ogen van professor Sprout.

"Je capuchon," zegt ze. Ik staar haar alleen maar aan, verbijstert van het feit dat het haar maar was, en met mijn hoofd er niet helemaal bij.

"Hij moet af." beveelt Sprout enigszins ongeduldig.

"Hoe weet u dat het een hij is?" floep ik er brutaal uit. "Heeft u mij iets horen zeggen over de pronouns van mijn capuchon?"

Sprout stamelt iets onverstaanbaars, maar ik snoer haar de mond door alleen maar te glimlachen en met mijn capuchon nog op weg te lopen.

Ik ga achterin de zaal zitten en schep wat op uit een pan zonder te kijken wat ik doe.

Kylo heeft me inderdaad veel onder controle, maar zit ik daar wel mee? Ik genoot volledig van de laatste twee dagen, of is dat juist het probleem?

Bij Roxanne en Eleanor is er niet echt iemand die de leiding heeft, en bij Eleanor en Teddy was dat ook niet. Is het dan verkeerd dat Kylo de leiding over me kan nemen?

Je moet nee kunnen tegen hem, dat is heel belangrijk. Eleanors stem galmt door mijn hoofd. Ugh! Ik kan nee tegen hem zeggen! Dat heb ik gedaan. Ik probeer een voorbeeld voor mezelf te verzinnen, maar ik kan nergens op komen.

Er flits een beeld door mijn hoofd van Kylo die me overhaalt om te spijbelen, nadat ik eerst geprobeerd heb mijn afkeur duidelijk te maken. Uiteindelijk zijn we gaan spijbelen, en hebben we ingebroken. We hebben verdomme ingebroken! Wat zeg ik? Ik kan echt geen eigen keuzes maken.

Je moet een balans vinden dat past voor jullie allebei, maar vooral voor jou. Volgens mij past het voor hem nu namelijk al. Paste de manier hoe we het eerst deden mij niet? Vast wel, want anders genoot ik er niet zoveel van. Maar als we goed in balans waren, waarom ben ik dan zoveel meer overstuur door onze ruzie dan hij? Waarom kan hij een ruzie beginnen die nergens op slaat en volgens mij helemaal gek laten worden? Dat is geen balans.

Ik zat teveel in het moment, en dat had ik niet moeten doen. Ik had moeten letten op mezelf, en minder op hoe leuk ik hem vond. Wacht, betekent dat dat ik niet had mee moeten gaan in het moment? Als ik voor mezelf op wil komen, betekent dat dat ik niet meer kan genieten van Kylo? Betekent dat dat ik alleen op mezelf moet gaan letten? Betekent dat dat ik zulke momenten als het moment met Perfect Now nooit meer zal hebben? Betekent dat, dat...

"AAAAAHHHH!" schreeuw ik, met mijn handen tegen mijn hoofd aangedrukt. Mijn hoofd doet pijn en nog meer pijn nadat iets met een harde klap tegen mijn achterhoofd komt. Alles draait om me heen en niet veel later wordt het allemaal zwart.

.~.

Iets drukt tegen mijn benen aan. Mijn zicht is niet meer zwart, maar donker roze, wat dus betekent dat ik naar de binnenkant van mijn oogleden kijk. Ik kreun lichtjes, en probeer in een andere positie te gaan liggen, maar het lukt me niet. Bewegen is veel te zwaar dus blijf ik gewoon liggen. Dan merk ik pas dat er twee mensen aan het praten zijn. Ze moeten mijn kreun niet gehoord hebben, want hun gesprek gaat voort. Ik probeer zo goed mogelijk te focussen en vang een paar woorden op van het gesprek.