Onun gittiği yollar engebelidir, bir yere de çıkmaz. İlerledikçe yeni bir tepe karşılar onu. Şimdi bir tepenin önündedir, nasıl da dik bir tepe! Doruğuna çıkmayı başarmış olsa da kendini bıraktığı anda boşluğa yuvarlanır. Karanlıkta gözlerini açar. Beklentilerini taşıyan yarasalar, gözlerini yuvalarından söküp çıkarır. Tırnaklarının yüzünde bıraktığı izler, canlı hissetmesine yardımcı olur. Omuzlarının üstüne, kırgınlıklarını taşıyan kelebekler konar. Geçmişinin derin hüzünleri, ayak bileklerini tamamen sarmış; onu olduğu yere zincirlemiştir. Uzaklardan yardım çığlıkları duyar; hayır, bunlar kalbinin çırpınışlarıdır. Ağlamaya başlar; kesik kesik fakat durmaksızın, gece boyu ağlar.
YOU ARE READING
Konuşamıyorum
Teen Fiction| söyleyecek fazla sözüm yoktur, bu yüzden susarım hep. |
