İnanmıyorlar bana. Her seferinde uykudan uyanmışım, rüyamı anlatıyormuşum gibi bakıyorlar suratıma. Bunların hepsinin bir rüya olmasını ne kadar istediğimi bilmiyorlar ama. Bir baloncuğun içindeydim, o benim tek dayanağımdı. Beni onlardan koruyabilirdi ve o bana inanıyordu, biliyordum. Ama o baloncuk patladı artık, hem de sessizce. Oracıkta kalakalmıştım. Artık onları daha da sesli duyuyordum. Onların sesi arttıkça benimki azalmıştı. Konuştuklarım sadece ağzımda gevelediğim birkaç kelimeden ibaretti. Sustukça her bir kelime yüreğimi kemirmeye başlıyordu.
