Chapter 45: Once again

152 9 3
                                    

Chapter 45 – Once Again

[Yana’s P.O.V]

Natapos na kaming mag-usap ni Ate Naomi kaya I said goodnight at her and I went out immediately.

Nang maisara ko yung pinto umikot na ako pero nagulat ako nang Makita ko ang kuya ko. Si kuya DJ na naka-titig sa isang kwintas. Lumapit ako at nakita ko yung tintitigan niya.

Napatakip ako ng mouth ko at umiyak na ako. I knew this time would come. Pero hindi ko alam na ngayon pa. And It’s Ate Naomi’s Locket.

Napatingin si Kuya David sa akin at kita sa mukha niya ang lunkot at galit. His eyes are red dahil na siguro sa pag-iyak. This is the second time I saw Kuya cry. Yung una ay yung iniyakan niya na dahil hirap na siya. Hindi niya kayang iwan si Ate Naomi. And now I saw him cry again. It’s because of his memory. The evidence of his memory.

“Kuya,” Sabi ko at hindi lang siya sumagot at inabot sa akin yung locket at umakyat na siya ng hagdan.

“Peter ikaw na mag-hatid kay Naomi bukas” Rinig kong sabi ni Kuya kay Peter na pababa ng hagdan.

Lumapit sa akin si Kuya Peter at kinalabit ako

“Parang ang laki ng problema ah,”

“Alam na ni kuya.” Sabi ko at ipinakita sa kanya yung kwintas at mukhang nagulat din naman si Kuya Peter.

“What now?” Tanong ni Kuya Peter

“Hindi ko alam Kuya e” Sabi ko nalang

[Naomi Rivero’s P.O.V]

Iminulat ko ang mata ko dahil sa biglaang katok sa pintuan. Lumingon ako sa paligid at naalala ko na nasa bahay pala ako ni DJ. I shouldn’t be here.

I opened the door at nakita si Peter na nasaharapan ko ngayon.

“Ate ako na daw mag-hahatid sa’yo. Maagang umalis si Kuya” Sabi ni Peter at tumango ako

“Mag-bibihis lang ako” Sabi ko at nag-bihis na ako ng damit ko kahapon.

Matapos kong mag-bihis lumabas na din ako at pinasakay na ako I Peter sa kotse niya.

The rest of the Ride was silent. None of us started to talk. Maybe it’s the awkwardness.

Naka-rating na kami sa hotel ng daddy ko na tinutulugan ko ngayon. I was about to go out of Peter’s car nang bigla siyang mag salita making me feel weak and numb.

“You dropped this” Sabi ni Peter at inabot sa akin yung locket ko. I took it and went out of the car immediately. Umalis naman din kaagad si Peter.

I looked at the locket and I was about to cry but then I stopped myself from doing it. Instead, I went up on my suite and took a shower.

Matapos kong mag-shower I decided not to show up on work today so I took my phone and Dialed Ralph’s number

Ma’am, want me to pick you up?”

“Uh no Ralph. Can you tell dad that I can’t show up at work today? I’m not feeling pretty well” Sabi ko and then I heard Ralph chuckled a little

I just saw you a while ago ma’am. I don’t think you’re sick from the way you ran. But yeah I can. Hope you’d be fine” Sabi ni Ralph and ended the call.  I can’t believe that he’s too observant.

Humiga lang ako sa kama ng buong mag-damag. I don’t even feel going out today.

*

LLY 2: The One That Got AwayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon