SAKAR (Tamamlandı)

19.BÖLÜM

Eve geldiğimizde arkadaşlarıma sıkıca sarıldım. Duş aldım, oturduk, eğlendik ve her şeyi anlattık onlara.  Bugün her şeyi geride bırakıyorduk. Bugün, sadece bugün olsa bile birlikte eğlenmeyi bir kez gülmeyi istiyorduk. Bu sefer bir kerede olsa gülmekten ağlamak istiyorduk. Çok bir şey değil be hayat...

"Seni çok özledik, o kadar korktum ki seni kaybetmekten." dedi Gözde.

Gözde, Görkem ve ben bahçede oturuyorduk. Kayra, Bartu ve Savaş ise mangal yapmak için ateş yakmaya çalışıyorlardı tabi yakabilirler ise.

"Bende sizi çok özledim kuşum." dedim.

"Hastalığın nasıl?" diye sordu Görkem.

"İlaçları kullanmaya başladım, şimdilik bir sorun yok."

"Ay olmasında zaten." diyerek gelen Bartuyu gördüm.

"Sen bizi mi dinliyorsun amonyak." dedim ve gülmeye başladık.

"Amonyak demeni özlemişim." deyip yanağıma sulu öpücük bıraktı.

"Yavaş ya." dedim bir taraftan öptüğü yeri silerek.

Savaş'a baktığımda sinirle bana bakıyordu. Yerimden kalkıp yanlarına gittim.

"Savaş bir gelsene."

"Tamam." deyip elindeki kömürü bırakıp benimle geldi. 

"Ne zaman anlatacaksın? Sözün var unutma."

"Akşam herkese anlatacağım." dedi .

Göz kırpıp yanağımdan makasa aldı ve yanımdan uzaklaştı.

Bende tekrardan Gözdelerin yanına döndüm.

                                                                                                      *****

"Bırakın beni! Gideceğim ben, istemiyorum!"

Arın boş odada bağırırken acı çığlıkları her yerde yankılanıyordu.

"Zincirleyin şunu, iğne ile de ilacını verin." deyip yaşlı adam odadan çıktı.

                                                                                                      *****

Bahçede sofrayı hazırlamaya başladığımızda bir araba geldi. Savaş o tarafa yöneldiğinde bende oraya yöneldim.

Arabadan inen kişiyi gördüğümde sinirlendim.

"Sen ne yüzle gelirsin buraya!"

Tuğra üzgün bir şekilde bakarken Savaş kollarımdan tutuyordu.

"Kardeşim sen içeri geç ben geliyorum."

Tuğra içeri gittiğinde Savaş kollarımı bıraktı.

"Neden onu koruyorsun? diye sordum sinirle.

"Güzelim bak, Tuğra bana destek olan kişiydi. Arın'ın her şeyini takip etti. Neler yaptığını falan. Yani ajanım gibi bir şey. Şimdi gidelim yemeklerimizi yiyelim akşam anlatacağım. Hadi lütfen." 

Gözlerimi devirip içeri gittiğimde Gözdeye baktım ama Tuğrayı gördüğünde hiçte morali bozulmamıştı.

"Gözde, bana yardım eder misin mutfakta?"

"Tabi." deyip yanıma geldi.

Beraber mutfağa geçtik.

"Gözde, Tuğra ile ayrılmışsınız ama sen pek bir mutlusun ayrıldığına hayırdır?" diye ima ile sordum.