SAKAR (Tamamlandı)

4.BÖLÜM

ARIN'DAN...

Ormanlık yolundan çıkıp arabayı kenara çektim.  Sakar kızın annesine söz vermiştim. Onu getirmem gerekiyordu. Onu bıraktım çünkü görmek istemediğim şeyle karşılaştım. Ama annesine bıraktıktan sonra görüşmezdim.

Arabayı çalıştırıp ormanlık yerine geri geldim. Depo gibi bir yerde arabayı durdurdum. Esna'yı almak için girdiğimde korkunç manzara ile karşılaştım. Gözlerim kocaman açıldı. Kanlar içinde yerde yatıyordu. Bu sefer beni affetmeyecekti.  Onu burada bırakmamalıydım. Hemen yanına gidip uyandırmaya çalıştım ama uyanmıyordu.

"Sakar kız uyan. Seni annene götürmem lazım. Sağ salim getireceğime söz verdim. Hadi uyan."

Elimi boynuna koyup nabzına baktım. Çok yavaş atıyordu. Hemen kucağıma alıp arabanın arka koltuğuna bindirdim. Arabayı çalıştırıp orman yolundan çıktım. Bunu sana yaşatmak istemezdim. Savaş denilen kişiden de intikamımı alacaktım. Hem de çok ağır. Biraz daha dayan sakar kız.

                                                                                           *****

Hastaneye geldiğimizde sakar kızı ameliyata aldılar. Tam üç saattir bekliyorduk. Gözde, Bartu, Kayra, Tuğra ve Esna'nın annesi ile birlikte.

Küçük yaşta babamı kaybetmiştim. O yüzden güçlü durabiliyordum ama Gözde ile Semra hanım geldiğimizden beri ağlıyorlardı. Benim yüzümden. Onu orada bırakmamalıydım. 

"Abi, gel otur şöyle. Kaç saattir bekliyorsun ayakta. Sakin ol. Esna iyi olacak inan bana."

İyi olsa bile beni affetmeyecekti.

"Kayra, kaç saat oldu daha girende çıkanda yok. Nasıl sakin olayım. Annesi bana güvenmişti. Sağ salim getirecektim. Her şey benim yüzümden."

Kayra gözlerini devirerek cevap verdi.

"Arın, zaten sen kızı o halde bulmadın mı? Niye senin yüzünden olsun."

"Bulmadım."

Anlamamış ifadeyle bana bakıyordu. Tuğra bize kahvelerle birlikte gelirken

"Abi, kahve getirdim." dedi.

"Yok, sağ ol almayayım. Hiç bir şey yiyesim de içesim de yok."

Kayra eline kahveyi alarak bana döndü.

"O değilde kızı sen nasıl halde buldun? Sen gittiğinde bu halde değil miydi?"

Tuğra bana şaşkın halde bakıyordu. Tam cevap verecektim ki doktorlardan biri ameliyathaneden çıktı. Gözde ve Esna'nın annesi doktorun yanına gittiler ve hemen ardından bizde kapıya doğu yöneldik.

"Doktor bey, kızım iyi mi?"

"Semra hanım siz Gözde ile gelin Arın konuşsun doktorla sonra bize söyler."

Tuğra ve Kayra Gözde ile Semra hanımı köşede ki oturaklara götürdü. Doktor bey bana dönerek:

"Sevgilinizin durumu gayet iyi. Ameliyat biraz zor geçti. Yarası derindi ama güçlüymüş. Şimdi yoğun bakıma alacağız. Okuluna rapor yazacağım. Bir hafta dinlense yeter. Kendini fazla yormasın."

SEVGİLİNİZ...?

"Tamam biz dikkat ederiz, teşekkürler." dedikten sonra doktor yanımdan ayrıldı.

Sonra Esna çıktı. Öyle masum uyuyordu ki çok güzeldi. Saçlarındaki kumralımsı ve sarımsı renk çok uyumluydu. Esna'yı yoğun bakım odasına aldıktan sonra tekrar beklemeye başladık. Tam bir gün olmuştu. Annesi yanıma yaklaştı ve korktuğum o soruyu sordu.