Ik opende mijn ogen en zag dat ik in de andere wereld was. Ik zuchtte en draaide me om. Ik wilde verder slapen, deze dromen hielpen me niet om genoeg slaap te krijgen. Ik hoorde iemand de deur openen.
"Ga weg, ik wil slapen." Zei ik chagrijnig.
"Maar lieverd, ik wil je even zien." Zei de stem van mijn moeder. Ik draaide me om en ging zitten. Ik zag mijn moeder, de versie uit deze wereld, in de deuropening staan.
"Oké, kom maar binnen." Zei ik. Mijn moeder glimlachte naar me en kwam binnen. Ze liep naar me toe en ging naast me op mijn bed zitten. Ze voelde aan mijn voorhoofd en trok snel haar hand terug.
"Je bent warm. Misschien moet je toch maar niet zo vaak naar buiten in de kou. Je zegt elke keer wel dat de kou je niks doet, maar je wordt wel ziek." Zei mijn moeder. Ik glimlachte naar haar en zij lachte terug. Opeens veranderde haar gezichtsuitdrukking helemaal. Ze keek geschokt en alsof ze veel pijn had.
"Mam, wat is er?" Vroeg ik bezorgd.
"Niks hoor." Antwoordde ze, maar haar gezichtsuitdrukking veranderde niet. Ik voelde haar gezicht en brandde bijna mijn hand, zo warm was haar voorhoofd. Opeens leek alles een beetje donkerder te worden. Ik keek even om me heen en daarna weer terug naar mijn moeder. Ik gilde bijna. Het gezicht van mijn moeder begon te smelten. Ze glimlachte weer naar me, maar door haar smeltende gezicht zag het er vreselijk eng en misvormd uit. Ik stond op en probeerde van haar weg te rennen. Zij stond ook op en kwam naar me toe, haar gezicht was nog steeds aan het smelten. Het was zo misvormd dat ik er ziek van werd. Ik rende naar de deur en daarna de gang op. Ik keek even achter me en mijn moeder kwam achter me aan. Opeens botste ik tegen iemand op. Ik keek voor me en zag Anna staan, maar het was Anna niet. Ze was deels bevroren, haar ogen waren helemaal gitzwart en ze glimlachte alsof ze krankzinnig was.
"Hey zusje, nog een bedankje dat je me hebt geraakt. Weet je nog? Je krachten hebben me dit leven gegeven en daar ben ik je voor altijd dankbaar voor. En ik zal je belonen door je vriendje te martelen." Zei Anna.
"Nee." Zei ik.
"Nee? Goed, dan zal ik Merida en Rapunzel martelen, lijkt me eigenlijk nog veel leuker. Doet je meer pijn." Lachte Anna. Ik gilde en rende van haar weg. Ik keek om en zag Anna en mijn moeder allebei op me afkomen. Ik bleef achter me kijken en botste weer tegen iemand op. Ik keek degene aan die ik had geraakt. Ik zag een glimp van een zwart en grijze man.
"Elsa!" Ik schoot overeind. Ik voelde tranen op mijn wangen en zweet over mijn hele lichaam. Ik keek omhoog en zag Anna en Kai. Ik begon te huilen en knuffelde Anna, ik wilde Kai wel knuffelen, maar alleen Anna was dichtbij genoeg om geknuffeld te worden. Anna knuffelde me stevig terug.
"Rustig maar, alles is oké nu." Fluisterde Anna in mijn oor. Ik voelde hoe Kai me aaide en ik voelde me meteen een heel stuk veiliger. Na een tijdje liet Anna me los en keek me aan.
"Wat is er gebeurd?" Vroeg ze aan me.
"Nachtmerrie." Zei ik.
"Ja, dat dacht ik al." Zei Anna.
"We hoorden je schreeuwen en gillen, dus toen zijn we bij je gaan kijken. Je lag te schoppen en gillen in je bed. Het duurde Anna even om je wakker te maken." Zei Kai.
"Waar ging de nachtmerrie over?" Vroeg Anna.
"Ik vertel het je morgen wel, ik wil er nu even niet over praten." Zei ik. Ik wilde er echt niet over praten. Het was zo eng geweest en ik kon het nog niet aan om het te vertellen.
"Oké. Wil je nu graag bij mij slapen?" Vroeg Anna aan me. Ik knikte. Anna glimlachte bemoedigend naar me en stond op.
"Jullie redden het wel. Ik ga weer naar bed. Roep me maar als jullie me nodig hebben." Zei Kai. Anna en ik knikten en Kai liep weg. Ik pakte mijn dekbed en Anna mijn kussen, en samen liepen we naar Anna's kamer. Anna had een tweepersoonsbed en daar konden we samen gemakkelijk op. Ik legde mijn dekbed neer en Anna legde mijn kussen neer. Daarna legden we alles goed neer. Anna kroop als eerste het bed in en ik als tweede. Anna hield mijn hand vast en viel heel snel in slaap. Ik had er meer moeite mee. Elke keer als ik dichtbij slaap was kwam het beeld van mijn moeder met een smeltend gezicht voor me. Uiteindelijk viel ik toch in slaap. Ik werd die nacht gekweld door verschillende nachtmerries, maar ze waren gelukkig niet zo eng als de eerste die ik die nacht had.
.
"Elsa?" Ik draaide me om en viel weer langzaam weg.
"Elsa!" Riep Anna. Ik forceerde mijn ogen open en draaide me weer om. Ik keek recht in de ogen van Anna. Die zaten vol met doodsangst. Ik was opeens helemaal wakker.
"Wat is er?!" Fluister schreeuwde ik. Anna begon te huilen. Ik kroop dichter naar haar toe en knuffelde haar.
"Het is oké." Fluisterde ik tegen haar.
"Els, ik had een nachtmerrie." Snikte Anna.
"Wil je het me vertellen?"
"Ja."
"Vertel maar dan." Anna liet me los en knikte.
"Ik werd wakker op een bergtop die helemaal vol lag met sneeuw. Ik draaide me om en zag een enorm kasteel gemaakt van ijs. Ik liep naar binnen en zag dat het er allemaal prachtig uitzag. Opeens zag ik jou naar beneden lopen. Je was zo mooi en droeg een jurk gemaakt van ijs. Ik staarde je aan en je glimlachte naar me. Opeens ging de wind hard waaien. Het klonk alsof hij aan het fluisteren was en jij leek alsof je ernaar aan het luisteren was. Opeens keek je me weer aan. Maar je ogen waren helemaal zwart en je haar veranderde in zwart. En terwijl je naar beneden liep veranderde je lichtblauwe jurk in donkerpaars. Ik riep een paar keer je naam, maar je reageerde niet. Opeens schoot je zwart ijs op me af. Ik kon jet gelukkig nog ontwijken. Maar je bleef maar ijs naar me schieten. En opeens vloog Jack naar binnen met een vage stok. Hij viel je aan, maar ik denk niet dat hij je wilde raken. Maar jij hem wel. Na een tijdje raakte jij hem en viel hij neer. Maar hij stond weer op. Maar hij veranderde ook. Zijn haar werd zwart en zijn blauwe trui ook. Zijn ogen werden helemaal zwart, zijn huid werd grijs en er kwamen barsten in zijn stok. Ik draaide me om om weg te rennen, maar ik botste tegen een man aan en toen werd ik wakker. Het was zo eng Els, jullie keken we totaal krankzinnig aan en jullie wilden me dood hebben, en dan op een langzame en pijnlijke manier." Huilde Anna. Ik moest denken aan mijn droom en Anna zag dat.
"Waar denk je aan?" Vroeg Anna aan me. Ik keek haar aan en vertelde over mijn droom, ik liet wel het deel over de andere wereld eruit.
"Dat is ook zo eng." Zei Anna toen ik klaar was met mijn droom uitleggen. Ik knikte.
"Nu snap ik waarom je zo erg aan het gillen was. Arme jij." Zei Anna en ze knuffelde me. Ik knuffelde terug.
"Jouw droom klink ook heel eng." Zei ik. Ik voelde Anna knikken. Opeens hoorde ik een geluidje. Ik herkende het, maar het duurde even voordat ik wist wat het was. Ik keek naar Anna's nachtkastje en zag mijn mobiel liggen.
Die had ik toch niet meegenomen? Hoe komt hij hier? Hij lag toch in mijn kamer in de oplader. Heel raar.
Ik pakte mijn mobiel op en zag dat ik een bericht had. Ik zag dat hij van Punz was. Ik las hem en staarde naar mijn mobiel. Ik schudde mijn hoofd in ongeloof.
"Wat is er?" Vroeg Anna bezorgd. Ik trok me los van mijn mobiel en ademde even diep in en uit.
"Rapunzel had ook een nachtmerrie." Zei ik. Anna keek me geschokt aan.
"Waarover dan?" Vroeg ze. Ik keek weer naar mijn mobiel en las Punzies berichtje voor.
"Ik weet dat je dit pas morgen leest, maar ik moet je wat vertellen. Ik had net de engste nachtmerrie ooit. Ik werd wakker in een vreemde kamer. Ik keek via een raam naar buiten en zag dat ik in een kasteel was. Het was nacht en alles zag er eng uit. Opeens deed iemand de deur open. Het was die vrouw die me een keer voor een week had ontvoerd. Ze hield het afgesneden hoofd van mijn moeder vast. Ze begon te lachen en naar me toe te lopen. Ik rende langs haar de gang op. Daar zag ik Flynn op de grond liggen, hij was doorboord met zwarte ijspegels. Ik gilde en rende verder. Ik botste tegen jou, Elsa, aan. Je haar was zwart en je ogen ook. Je schoot zwart ijs op me af en raakte me in mijn schouder. Ik voelde hoe het ijs zicht verspreidde en ik voelde me wegzakken. Daarna zag ik de schaduw van een man waarbij ik een vreselijk gevoel kreeg. Toen schrok ik wakker. Ik ben zo bang Els. Ik kan nu echt niet meer slapen. Ik zie steeds Flynn voor me." Las ik voor. Anna keek in schok naar me.
"Dit is erg. Je moet haar bellen." Zei ze. Ik knikte en belde Punz.
"Met Rapunzel." Hoorde ik Punz aan de andere kant zeggen.
"Hey, met Elsa en Anna is hier ook." Zei ik. Ik hoorde Punz opgelucht zuchten.
"Ik ben zo blij dat je belt, ik ben zo bang."
"Dat snap ik. Ik zet hem even op speaker, maar wel zachtjes, Kai slaapt." Ik zette mijn mobiel op speaker.
"Maar, gaat het nu?" Vroeg ik.
"Wel nu jullie me bellen." Antwoordde Punz. Ik keek naar Anna. Ze gaf me een onzekere blik en ik keek vast beraden terug. Wij gingen Punz alles vertellen, ook al maakte dat haar waarschijnlijk nog banger.
"We snappen het." Zei Anna.
"Jullie mogen blij zijn dat jullie nooit zo'n droom hebben gehad." Zei Punz.
"Dat hebben we wel." Zei ik.
"Wat?"
"Vannacht hebben we allebei een vreselijke nachtmerrie gehad die super echt leek. Ik werd zelfs gillend wakker." Legde ik uit.
"Vertel het me." Zei Punz. Ik legde mijn droom uit en Anna die van haar.
"Dat is zo eng. Ik wou dat ik nu bij jullie kon komen, maar dat kan niet. Ik ben echt zo bang nu." Zei Punz nadat we haar alles verteld hadden.
'Ik weet het. Maar het gaat ons vast ook niet lukken om te slapen, dus kunnen we blijven bellen." Zei ik.
"Dat zou fijn zijn."
.
Ik hing op. Anna was al in slaap gevallen en ik bijna ook. Punz en ik hadden super lang gepraat. Ik keek op de klok en zag dat het kwart voor vijf was. Ik gaapte. Ik ging liggen en viel als een blok in slaap.
Ik opende mijn ogen. Ik stond ergens, maar ik zag alleen maar zwart. Opeens kwam Jack tevoorschijn.
"Is dit weer een nachtmerrie?" Vroeg ik.
"Nee. Maar daar gaat dit wel over. Dat Punz en Anna die dromen hebben gehad kan alleen maar betekenen dat ze dezelfde kant als jij opgaan. De goede. Voor je het weet komen ze net zoals jij vaak in de andere wereld en onthouden het. Maar vertel ze niks, ze moeten er zelf achter komen. Anders gaat het fout of zo, ik weet het ook niet zeker. Ik heb het maar gehoord. Maar dat was het, ik zie je op school." Zei Jack en hij verdween. Opeens viel ik uit de droom.
Toen ik weer landde stond ik midden in een sneeuwstorm op een bevroren meer. Ik keek rond, maar kon niks zien. Ik keek even naar mezelf en zag dat ik gewoon mezelf was. Ik begon te lopen en voelde mijn haar alle kanten op gaan. Opeens riep iemand mijn naam en ik draaide om. Jack stond er.
"Waarom Els? Waarom?." Vroeg hij. Ik keek hem niet begrijpend aan.
"Wat bedoel je?" Vroeg ik luid, zodat hij het kon verstaan.
"Anna. Jij hebt haar geraakt. Door jou sloot ze zich aan bij de duisternis. En toen we je vertelden dat we haar konden helpen vermoordde jij haar. Waarom deed je het?"
"Wat?!" Schreeuwde ik uit.
"Je zus is dood door jou." Zei een stem en ik draaide me om. Ik zag Flynn staan.
"Waarom heb je haar dat aangedaan?" Zei weer iemand anders. Ik draaide me die kant op en zag Hiccup.
"Ze verdiende het niet." Hoorde ik Merida zeggen.
"Wij zullen Lilly redden, door jou uit te schakelen." Hoorde ik Rapunzel zeggen.
"Je zus is dood door jou!" Riep iemand. Ik viel op de grond neer en keek door het ijs. Daar zag ik het verminkte gezicht van Anna. Ze had haar ogen dicht en ik wist dat ze dood was. Opeens opende ze haar ogen en keek me kwaadaardig aan. Ik gilde.
Daarna viel ik weg, naar een normale droom, maar wel een die nog steeds eng was.
.
"Elsa. Ben je wakker?" Hoorde ik de stem van Anna zeggen. Ik draaide me om.
"Elsa. Wakker worden." Zei Anna en ze begon me te schudden. Ik opende mijn ogen en keek Anna geïrriteerd aan.
"Wat?" Zei ik boos. Anna keek me een beetje geshockt aan, maar herstelde zich bijna meteen.
"Er zit ijs op jouw kant van mijn bed." Zei Anna. Ik keek haar verbaast aan en keek naar het bed waar ik op lag. En inderdaad, er lag ijs op. Ik draaide weer naar Anna.
Hoe ga ik dit ooit verklaren?
