De volgende dag
Vandaag zouden Anna en ik de rector vertellen dat Adam niks had gedaan en Mitch de schuldige was. Ik was een beetje nerveus, want ik wist niet hoe de rector zou reageren. Ik verwachtte eigenlijk dat hij ons niet zou geloven en dat hij niks zou gaan doen. Ik probeerde die gedachtes los te laten en te denken aan de date die ik met de Jack zo hebben. Maar dat maakte ook nerveus, want ik was nog nooit uit gegaan. Ik wist niet wat ik moest doen om niet nerveus te zijn. Dus ik speelde even met Olaf. Hij deed veel blijer dan normaal, we waren hem de laatste tijd een beetje vergeten. Daarom deed hij zo en daarom vond ik het goed om even met hem te spelen. Maar na een tijdje moest ik toch naar school en moest ik toch met de rector praten. Gelukkig hoefde ik het niet alleen te doen en was Anna er. Zonder haar had ik het echt niet gekund, en had ik het nooit gedaan.
Anna en ik hadden afgesproken het in de pauze te doen. De eerste twee lessen voor de pauze waren niet fijn. Ik moest er steeds aan denken. Rapunzel had door dat ik nerveus was en vroeg me steeds waarom. Ik zei dat het niks was en dat ik gewoon slecht had geslapen. Rapunzel geloofde me niet en bleef maar vragen. Gelukkig was Merida er om me te verdedigen. En de leraren hadden het ook door en bleven maar zeggen dat we stil moesten zijn. En eindelijk was het pauze. Ik ging met mijn vriendinnen op onze vaste plek zitten. Even later kwam Anna naar ons toe en keek me uitnodigend aan. Ik knikte en stond op.
"Er is dus toch iets. Wat is er?" Vroeg Rapunzel. Haar blik ging van mij naar Anna en weer terug. Ze wilde echt op een antwoord en het maakte haar niet uit van wie ze dat kreeg.
"Elsa en ik moeten snel gaan. Je krijgt je antwoord nog wel later." Zei Anna beleeft. Ik vroeg me echt waarom ze zo deed en hoe. Anna was altijd opgewekt en kon niet stil zitten. Als ze eens beleeft moest zijn was ze dat wel, maar met tegenzin en erg blij. Rapunzel keek Anna vragend en verslagen aan.
"Zie jullie later." Zei ik en ik trok Anna mee richting de rector. Ik liet Anna snel los, want ik wist dat ze vrijwillig mee zou gaan.
"Waarom deed je opeens helemaal deftig tegen Rap?" Vroeg ik aan Anna.
"Geen idee eigenlijk. Het gebeurde gewoon." Zei Anna die er duidelijk ook niks van snapte. Ik haalde mijn schouders op en we liepen verder. We waren al snel bij het kantoor van de rector en Anna klopte op de deur.
"Binnen." Riep de rector naar buiten. Anna en ik liepen naar binnen.
"Ah, de twee heldinnen. Anna en Elsa toch? Wat is er?" Zei de rector toen hij ons zag. Hij was in een blije bui en hij leek me een gezellige man.
"Ja, ik ben Elsa en dit is Anna." Zei ik. Anna zwaaide even.
"Nou, kom maar zitten. Wat is er?" Vroeg de rector. Anna en ik gingen zitten.
"Er is een probleem met het gevecht waar we laatst in zaten." Zei ik.
"Wat dan?"
"Iedereen zegt dat Adam de persoon was die ons aanviel en ik hoorde ook dat hij is geschorst." Zei ik.
"Ja, dat is waar. Maar is daar iets mee dan? Hij heeft de regels overtreden en nu ervaart hij de gevolgen."
"Maar het was hem niet. Met was Mitch." Zei Anna. Ze floepte het er een beetje uit. Het was bijna het omgekeerde van hoe ze tegen Rapunzel had gepraat.
"Mitch, Mitch, Mitch Black? De nieuwe jongen, die niet heel lang geleden van een andere school kwam? Bedoel je die jongen?" Vroeg de rector die duidelijk even na moest denken over wie Mitch was.
"Ja, die bedoel ik." Zei Anna verlegen.
"Maar iedereen aanwezig heeft Adam als schuldige aangewezen." Zei de rector.
