"Ze is weer wakker." Hoorde ik een mannelijke stem zeggen.
"Hoe lang denk je dat ze deze keer wakker zal blijven?" Dit was een stem van een vrouw.
"Ik weet het niet, maar ze wordt sterker. Jack ook en Anna doet ook haar best."
"Maar Rapunzel, Merida, Eugene en Hiccup dan?"
"Die zijn goed onder Pitch's macht. Ik weet niet wat er met hen gaat gebeuren." Ik besloot mijn ogen open te doen. Ik opende ze en zag dat ik weer in dezelfde droom wereld zat.
"Hoi Elsa. Hoe gaat het?" Vroeg de vogel vrouw, ik kon niet onthouden wat haar naam nou was.
"Het gaat wel. Waarom ben ik weer hier en hoe heet je ook al weer?" Vroeg ik en ik ging langzaam overeind zitten.
"Ik heet Tooth. En ik weet niet of het goed is als ik die andere vraag beantwoord." Ze keek de grote man naast haar vragend aan. Hij heette........North. Zijn naam kon ik om een of andere reden wel onthouden.
"Nee. Het is geen goed idee om het te vertellen. Later misschien." Zei North.
"Geweldig. Zelfs mijn de mensen in mijn droomwereld weten niet wat er aan de hand is in mijn droomwereld." Zei ik sarcastisch.
"Dit is helemaal geen droomwereld." Zei Tooth een beetje beledigd.
"Natuurlijk. Welterusten." Zei ik en ik ging weer liggen. Ik deed mijn ogen dicht en wachtte totdat ik in slaap zou vallen en wakker zou worden in de normale wereld. Ik viel bijna meteen in slaap. Maar in plaats van thuis wakker te worden werd ik wakker in een andere droom.
Ik keek om me heen en zag bijna niks. Het was helemaal donker. Nee, niet donker. Het was zwart, pikzwart.
"En, vindt je het wat?" Hoorde ik een stem zeggen. Ik draaide me om en zag een figuur in het donker. Maar het was te donker of meer te zien dan een schaduw.
"Oh ja, jij kan natuurlijk niks zien. Maar dat zal gauw vervagen. Je zal me snel kunnen zien." Zei de schaduw. Zijn stem had iets donkers en engs. Opeens begon hij kwaadaardig te lachen. Opeen begon ik te vallen en daardoor begon ik te gillen.
"Elsa!"
"Nee, niet doen. Dat kan enorme gevolgen hebben."
"Maar ze is aan het gillen. Er is iets mis."
"Het is gewoon een droom."
Ik keek verbaast om me heen. Ik wist niet waar al die geluiden vandaan kwamen. Ik hield op met gillen en luisterde heel goed.
"Zie, ze is al gestopt."
"Als u het zegt."
"Ga maar naar huis toe. Ze gaat toch niet snel wakker worden."
"Oké. Maar ik kom morgen terug."
Ik luisterde nog meer en hoorde niks meer. Opeen realiseerde ik me dat ik nog aan het vallen was en keek naar beneden. Ik zag alleen duisternis, ik kon ook mezelf niet meer zien. Opeens werd het gevoel minder en voelde het alsof ik in slaap viel.
Na een tijdje opende ik mijn ogen. Ik was weer in mijn droomwereld, maar dit keer was er niemand. Ik stond langzaam op en bekeek de hele kamer rond. Het zag er best cool uit, alsof het een kasteelkamer was. Langzaam liep ik naar de deur en opende die. Ik keek een paar keer naar links en rechts, maar er was echt niemand. Ik besloot het huis/kasteel te bekijken. Ik liep de gang op en besloot de linker kant op te gaan. Ik liep even rond en zag een deur die op een kier stond. Ik besloot te gaan kijken. Ik opende de deur langaam verder open en ging naar binnen. Ik sloot de deur langzaam en draaide me om. Het was een slaapkamer en het leek alsof er iemand in het bed lag. Ik liep heel stil en langzaam naar het bed toe.
In het bed lag Anna. De oudere Anna, maar het was wel Anna.
"Anna. Anna. Wordt wakker, Anna." Zei ik zacht terwijl ik Anna heen en weer schudde.
"Anna, wordt nou wakker. Ik kan dit niet alleen. Wordt nou wakker." Zei ik terwijl ik Anna harder heen en weer begon te schudden.
"Dat gaat niet lukken." Hoorde ik een jongen achter me zeggen. Ik schrok en draaide me om en zag iemand staan.
"Jack?" Vroeg ik verrast.
