De hele dag verliet ik mijn kamer niet. Ik voelde me niet goed, maar ik weigerde niet om te gaan slapen. Ik wilde niet nog zoon rare droom hebben. Ik besloot al snel om maar te gaan lezen, ik moest toch gestoord veel boeken lezen voor Nederlands en Engels. Ik keek in mijn kast en pakte na een tijdje Harry Potter maar. De leuke boeken lagen in een andere kamer, maar ik wilde niet uit mijn kamer. Ik wist niet zeker waar het gevoel vandaan kwam, maar het was er wel. Terwijl ik aam het lezen was bleek het dat ik het eigenlijk wel een leuk boek vond. Ik had het boek dan ook heel snel uit, gelukkig had ik de hele serie in mijn kast liggen dus ik kon nog wel door. Ook al had ik de boeken al een keer gelezen, ik had toch het gevoel dat ik ze voor de eerste keer las en elk onverwacht ding zag ik niet aankomen. Toen het rond lunchtijd was legde ik het boek weg en begon na te denken.
Wanneer heb ik die boeken eigenlijk gelezen? Ik weet het niet meer. Heb ik ze eigenlijk gelezen of heb ik alleen de films gezien? Ik kan me ook de laatste keer dat ik de films had gezien niet meer herinneren.
Mijn gedachtes werden verstoord door een klop op de deur. Ik schrok best wel, maar liet het niet merken en liet de persoon die klopte binnen. Het was Kai, met lunch.
"Ik dacht dat je misschien wel honger zou hebben. Dus ik heb wat lunch voor je." Zei hij zacht. Ik keek hem dankbaar aan en hij gaf me het eten. Hij ging weer weg en ik at het eten snel op. Terwijl ik aan het eten was bleek het dat ik best erge honger had. Toen ik het op had ging ik weer verder in mijn boek. Ik had echt een hele goede tijd. Dit was een van de leukste dagen die ik had sinds wat er was gebeurt met mijn ouders. Ik las heel snel en begon toen ook snel in boek drie. Toen begon het spannend te worden. Ik las steeds verder hongerig voor meer. Ik snapte niet waar het gevoel vandaan kwam, maar het was er wel. Het was zoals bijna al mijn andere gevoelens die ik de laatste tijd had. Ik was op een heel spannend stuk toen ik opschrok van een klop op de deur. Ik slaakte zelfs een klein gilletje.
"Elsa! Wat is er?!" Hoorde ik Anna roepen.
"Je liet me schrikken. Ik ben aan het lezen en het was spannend. Kom maar binnen." Zei ik geruststellend. Ik hoorde een blije zucht en de deur ging langzaam open. Anna keek me ongemakkelijk aan en liep niet verder de kamer in. Ik stond op en liep naar haar toe. Toen ik bij haar was knuffelde ik haar. Ik voelde dat ze even verrast was, maar ze knuffelde me wel terug.
"Het spijt me." Fluisterde ik.
"Voor wat?" Vroeg Anna.
"Alles. Ik was zo gemeen tegen je terwijl jij ook verdriet had. Ik lette helemaal niet op jou. Ik ben een slechte grote zus."
"Ben je helemaal niet. Ik hou van je en ik begrijp het. Het is moeilijk, voor ons allebei. En we dealen er allebei op een andere manier mee. En als je tijd nodig hebt snap ik dat."
"Ik hen geen tijd nodig. Ik heb jou nodig. Ik hou van je."
We zakten langzaam op de grond en daar bleven we een tijdje zitten. We begonnen te huilen en voor we het wisten lagen we op de grond. Mijn ogen werden zwaar en ik viel langzaam in slaap.
"Ze is weer wakker."
"Hoe weet je dat?"
"Haar oogleden bewegen en ze ademt sneller."
Ik luisterde goed, maar deed mijn ogen niet open. Ook al hadden ze al door dat ik wakker was, ik wilde niet met ze praten. Ik hoorde een deur opengaan en een derde persoon kwam de kamer in.
"Anna is wakker!"
"Elsa ook."
"Maar ze ligt hier stil terwijl Anna echt om zich heen kijkt. Ze snapt het niet. Wat moet ik doen?" Voordat er iemand kon antwoorden opende ik mijn ogen en stond ik op.
"Waar is Anna?" Vroeg ik dreigend.
"Ik zei toch dat ze wakker was." Zei een grote man triomfantelijk. Het was dezelfde man als in een eerdere droom. Hij heette............North.
"Goed je had gelijk. Gaan we weer terug naar het punt?" Zei een enorm konijn met Australisch accent. Ook al was hij een konijn, toch zag hij er best vet uit.
"Waar is Anna? En ik vraag het niet nog een keer." Zei ik dreigend. Ik werd echt boos en als ze me niet het antwoord op mijn vraag gingen geven deed ik ze wat aan.
"Volg mij maar." Zei een vrouwenstem. Ik herkende haar als de vrouw die zei dat Anna wakker was en keek opzij. Ik zag een half vogel, half mens persoon. Ook uit die eerdere droom. Zij heette............Tooth.
Ik knikte en volgde haar naar Anna's kamer. Eenmaal binnen zag ik Anna in een groene jurk. Ze was, net als ik, ouder.
"Elsa?" Vroeg ze ongelovig.
"Anna." Zei ik. Ik lachte en rende naar me toe om me te omhelzen.
"Weet jij wat er aan de hand is?"
"Nee. Maar ik heb dit eerder meegemaakt."
"Hoe vaak?"
"Twee keer, denk ik."
"Wow. Dit is voor mij de eerste keer." Zei Anna. Ik liet haar los en keek naar haar. Ze was mooi, echt mooi. Met haar haar in twee vlechten en een jurk aan.
"Elsa, wat heb je aan?" Vroeg Anna opeens. Ik had niet door dat ze mij ook de hele tijd al aan het bestuderen was.
"Een jurk, denk ik." Zei ik.
"Hij lijkt wel van ijs."
"Oh. Hij is ook van ijs." Zei Tooth opeens achter ons. Ik was helemaal vergeten dat zij er ook nog was.
"Hoe........?" Zei Anna slaperig. Ik keek om en weer naar Anna. Ze zakte viel langzaam op de grond en was bewusteloos. Ik keek haar naar en schudde haar door elkaar. Maar toen verloor ikzelf het bewustzijn.
Ik werd wakker op de vloer van mijn kamer en naast me lag Anna. Zachtjes probeerde ik haar wakker te maken.
"Anna, Anna. Wordt wakker." Zei ik zachtjes. Ik keek op mijn klok en zag dat er al drie uur voorbij was gegaan sinds Anna mijn kamer binnenkwam.
"Anna!" Riep ik. Anna deed snel haar ogen open en keek me aan.
"Wat?" Zei ze.
"We zijn in slaap gevallen op de grond."
"Oh, echt? De vloer ligt dus lekkerder dan ik verwachtte." Grinnikte Anna.
"Heb je nog wat gedroomd? Iets raars misschien?" Vroeg ik. Ik wilde weten of ze echt in mijn droom zat of dat het alleen in mijn hoofd zat. Want het leek niet op de keer dat ze deed alsof alles normaal was. Deze keer wist ze niet wat er aan de hand was.
"Nee. Niet dat ik weet. Jij?"
"Nee, volgens mij ook niet." Loog ik.
Was het allemaal in mijn hoofd? Heb ik dan echt zo'n grote fantasie? Wat is er toch aan de hand?
"Is er iets aan de hand?" Vroeg Anna bezorgd.
"Eh, nee. Ik heb gewoon een beetje hoofdpijn. Misschien is het beter als jij je huiswerk gaat maken." Zei ik. Anna knikte en stond op.
"Dan ga ik maar. Beterschap." Zei Anna. Ze klonk een beetje gekwetst en alsof ze bang was. Ik had geen zin om er nu over te praten dus liep ik verder de kamer in en ging ik liggen op mijn bed. Ook al was het niet mijn bedoeling, ik viel toch in slaap. Maar gelukkig had ik geen dromen meer, en ook niet die nacht.
De volgende dag ging ik weer naar school. Ik had nog een beetje hoofdpijn, maar Kai wilde niet dat ik te veel van school miste. Gelukkig begonnen Anna en ik hetzelfde uur en konden dus samen fietsen. We kletsen een beetje en gingen, toen we op school waren, uit elkaar en naar onze vrienden.
"Hey, waarom was je er gister niet?" Vroeg Rapunzel aan me.
"Ziek. Maar nu gaat het wel weer een beetje." Zei ik.
"Das mooi. Dus......" Zei Merida. En de rest van het gesprek was niet belangrijk. We gingen na een paar minuten naar de les. Dat was niet heel speciaal, wat er in de pauze gebeurde wel.
