Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|47

Uğur'un yanından ayrıldıktan sonra Okan'lara gelmiştim. Ama onlar hala gelmemişlerdi. 2 saattir markette ne yapıyorlarsa artık. Ama Utku vardı işin içinde, marketi toptan alıyor bile olabilirdi.

Yağmur dinmişti. Hatta hava açılmıştı bile. Hoş zaten terasın üzeri kapalıydı yağsa da bir şey değişmezdi. Ben Neşe teyze ile biraz konuştuktan sonra terasa çıkmıştım.

Kapı açıldı ve bizimkiler içeriye girdi. "Sonunda gelebildiniz." Dedim. Onlar cevap vermeden gözüm ellerinde ki poşetlere kaydı. "Oha!" Diye bağırdım ister istemez. "Kim yiyecek bu kadar şeyi?"

"Biz!" Diyerek mindere attı kendini Utku. "Sonra da miğde fesadı geçirelim değil mi?" Dedim.

"Aman bir şey olmaz." Dedi Okan da ve elinde poşetleri masaya bıraktı.

Terasta bir masa vardı. Yerde büyük bir halı ve bir sürü minder.

"Kime kitlediniz bunları?" Diye sordum ayağa kalkarken. "Abime." Dedi Utku gülerek.

"Abine mi? O benim yanımdaydı." Dediğimde hepsi bana döndü.

"Ha o, o yüzden o kadar mutluydu!"

"Mutlu muydu?"

"Mutluydu mutluydu. Biz tam paralarını ödeyecekken o girdi markete, hepsini ödedi." Dedi Utku. Adamı sömürmüş bir de marifet gibi anlatıyordu.

"Bunu da sana gönderdi." Dedi İrem ve poşetlerin birinden çikolata çıkartıp bana fırlattı. "En sevdiğindenmiş."

"Ne gülüyorsunuz be?" Dedim hızla.

"Siz küs değil miydiniz kızım?" Diye sordu Burcu hızla.

"Evet."

"Ee? Ne bu haller o zaman?"

"Ee barıştık çünkü!" Dedim.

"Ay çok sevindim." Dedi İrem. "Bende."

Utku "Sen şimdi tekrardan benim yengem misin?" Diye sorduğunda gülmeye başladım.

Biraz daha muhabbet ettikten sonra aşağıya inip abur cuburları koymak için tabak falan almıştık.

-

"Galiba miğde fesadı geçireceğim." Dedim. "Bende."

"O son cipsi yemeyecektik." Dedi Burcu.

Neredeyse bütün aldıklarını yemiştik. Ama bizim suçumuz değildi. İzlediğimiz filmde ağızları hiç boş durmamıştı. Ee onlar yiyince bizde yemiştik.

Film bitince herkes bir köşeye çekilmişti. Bende telefonda boş boş geziniyordum. Aynı zaman da da İrem bir şeyler anlatıyordu onu dinliyordum.

"Ha gençler unutmadan söyleyeyim yarın hep beraber kahvaltıya gidiyoruz." Dedi Egemen.

"Ne kahvaltısı be?" Diye sordu İrem de.

"Aynen nereden çıktı?"

"Biz Ozan abiler ile konuştuk öyle değişiklik olsun diye gidelim dedik. Hem Uğur abi ile Feraye'de barıştı."

"Neden şaşırdınız ki bu kadar? Sanki hiç dışarıya çıkmıyoruz."

"Hayır hiç söylemediniz ya o yüzden." Dedim.

Genelde böyle şeyler yapacakken önceden konuşuyorduk. Ve beraber planlıyorduk.

"Nereye gideceğiz peki?" Diye sordu İrem.

"Yıldız Tepe'ye."

-

Gece hep birlikte terasta uyumuştuk. Tabii Utku'nun iki de bir tepemize çıkmasını saymazsak. Çocuk asla düzgün yatamıyordu. Ya bacağını bir yere atacaktı ya kolunu.