Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|32

Uğur arabayı durdurduğunda ona döndüm "Neden durduk?"

"Marketten bir şeyler alacağım. Gelecek misin?" Diye sordu.

"Yok ya bekleyeyim ben." Dedim çünkü üşenmiştim.

"Tamam." Dedi ve arabadan inip markete girdik.

"Neredeyiz?"

Utku'nun sesi ile arkama döndüm. Paşam uyanmıştı. "Markete gitti Uğur." Doğruluğ etrafına bakındı. "Uludağ'a gidiyoruz ya da İnkaya'ya." Dediğinde kaşlarımı çattım. "Nereden anladın?" "Kızım saf mısın?" Diye sordu. "Buradan oraya gidilir çünkü." Dediğinde etrafıma bakındım. Gerçekten de doğru söylüyordu. Buralarda zaten öyle gidecek bir yer yoktu. Buradan geçip gidebileceğimiz tek yerde Uludağ ya da İnkayaydı. Ama ben hiç fark etmemiştim buraya geldiğimizi. Yol boyu Uğur ile konuştuğumuz için olabilir.

Uğur arabanın yanına gelince aldıklarını bagaja koydu sonra kapıyı açıp yerine oturdu. Tekrardan kapıyı kapatmadığını duyunca görünce "Gitmiyor muyuz?" Diye sordum. "Diğerlerini bekleyeceğiz." Dedi.

"Abi?"

"Efendim?"

"Yemeye bir şeyler almadın mı?" Diye sordu Utku. "Miğdem kazındı."

"Kahvaltı yapacağız." Dedi Uğur.

"Biz hem nereye gideceğimizi biliyorum."

"Yani doğal olarak." Dedi Uğur. "Buradan çarşıya gidecek halimiz yok."

"Kahvaltıyı nerede edeceğiz?" Diye sordu Utku. Şu çocuğun yemeğe aşık olduğuna inanıyordum artık. Zaten inanıyordum ama her geçen gün daha da fazlalaşıyordu inancım.

"İnkaya'da."

"Hadi gidelim o zaman biz." Dedi Utku hızla. "Diğerleri gelsin öyle." Dedi Uğur sabırla.

"Ya of çok acıktım ben."

"Sen doymuyorsun ki?" Dedi Uğur. "Sen doymuyorsun."

"Aşk olsun abi ya."

"Sanki yalan söylüyoruz."

"Ama kahvaltı etmedim ne yapayım?"

Sanki kahvaltı etse bir şey değişecekti. Yine açıkacaktı. Ufak bir sessizlikten sonra Utku "Abi?" Dedi tekrardan. "Efendim?" Dedi Uğur. Sabrını sınıyordu Uğur'un.

"Yiyecek bir şeyler aldın mı?" 

Uğur "Yok Utku karşısında durup izlemelik bir şey aldım." dediğinde güldüm. "İyi o zaman ben yemelik bir şeyler almaya gidiyorum." Dedi Utku ve arabadan inip markete girdi. 

"Bu çocuk salak." dedi Uğur arkasından. "Deme öyle ya." dedim gülerek. Tamam deli doluydu falan ama kardeşimizdi sonuçta. Hoş yeri gelince bizimde ondan pek bir farkımız kalmıyordu. 

"Bak gelecek şimdi." Dediğinde ona döndüm.  "Neden?" 

"Yanında para yok çünkü." 

Tam da Uğurun dediği gibi Utku bir kaç dakika sonra marketten çıktı ve yanımıza geldi. Uğurdan para alıp tekrarda markete girdi. 

"Ne aldın?" diye sordu Uğur. Utku kapıyı kapatıp konuştu "Cips."

"Karnını doyuracak mı şimdi o?" Diye sordu Uğur.

Utku çoktan yemeye başlamıştı bile. "Evet."

"Geldiler." Diyip arabadan indi Uğur.

Bende arkasından arbadan indim. "Nasıl geçti?" Diye koşarak yanıma geldi Burcu. "İyi." Dedim. "Sizin?"