Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|62

1 Gün Sonra

Hepimiz kapıda beklerken Utku artık konuşmayı kesmişti. Çünkü biraz daha konuşsa hepimiz üzerine atlarak susturacaktık.

"Heyecandan bayılacağım." Diye mırıldandığını duydum Burcu'nun. Normalde olsa Utku da bende uğraşırdık Burcu ile ama şuan bizim de ondan pek farkımız yoktu.

Önünde beklediğimiz kapı açıldı. İçeriden çıktı ve bize döndü. Hepimiz ağzından çıkacak tek kelimeyi heyecanla bekliyorduk. Gözleri dolu dolu konuştu. "Hamileyim!"

1 Gün Önce

"Ya ben senin eğitmenliğine sıçayım." Dedim Utkuya bakarak. "Seni eğitmen yapan hocanın da aklına tükireyim."

"Gel ağzıma sıç kardeşim olmadı böyle." Dedi Utku. Yanımda duran tişörtü alıp hızla Utkuya fırlattım. "Kusura bakma biz senin gibi dambıl fırlatmıyoruz."

"Dambıl mı fırlattım ben sana Okan?"

"Ya ne yaptın?" Diye sordum alayla ve elimde ki buzu salladım. "Tamam özür dilerim Allah Allah."

Utku ile sabah spor salonuna gelmiştik. Normal de ikimizde tek başımıza yapıyorduk sporu. Ama bu gün Utku tutturmuştu ben seni çalıştıracağım diye. Baştan itiraz etsemde sonuçta mesleği bu diyerek kabul etmiştim. Ama keşke etmeseydim. Bir kaç saat her şey normaldi hatta baya da iyiydik. En son biraz ağırlık çalışalım sonra bitirelim diye düşünürken Utku elinde ki dambılı bak tuttu bunu diyerek bırakmış bende doğal olarak tutamamıştım ve elime düşmüştü. Katlanılmayacak bir acı olmadığı için ve aynı zamanda spor salonun sağlık görevlisi sadece incinmiş dediği için hastaneye gitmemiştik.

Şimdide soyunma odasında oturmuş ben elime buz tutuyor, Utku da üzerini değiştiriyordu.

"Okan valla bilerek yapmadım bak biliyorsun değil mi?" Diye sordu Utku. Aynı zamanda kıyafetlerini çantasına koyuyordu. "Bilemiycem artık onu."

"Oğlum deme lan öyle vicdan azabı çekiyorum."

"Sen salak mısın kardeşim? Top mu atıyorsun, dambıl lan bu!"

"Ya ne bileyim bir an tutabilirsin gibi geldi."

"He aynen bak çok güzel tuttum."

Çantasının fermuarını kapatıp bana döndü. "Hadi çıkalım."

Bende yanımda duran çantayı alıp koluma taktım ve odadan çıktık. "Benim bununla işim bitti. Teşekkür ederim." Diyerek buzu görevliye uzattım.

"Rica ederim, geçmiş olsun tekrardan."

"Sağolun."

Utku ile birlikte spor salonunun kapısından çıkacakken bir ses bizi durdurdu. "Utku!"

Kulaklarıma dolan tanıdık ses gülerek Utkuya dönmeme sebep oldu. "Geldi seninki."

Utku bana göz devirirken Başak çoktan yanımıza gelmişti. "Okan geçmiş olsun." Dediğinde kaşlarımı çattım. "Sen nereden biliyorsun?"

"Ee ben burada çalışıyorum." Dediğinde Utkuya kısa bir bakış attım. Boş boş Başağa bakıyordu.

"Burada çalıştığını bilmiyordum." Dedim ona dönünce. "Yani genelde spor yapıyorum. Biri sakatlanırsa çalışıyorum."

"Nasıl yani?"

"Ee revirde duruyorum işte. Sağlık okudum ben, birine bir şey olunca ilk müdahaleyi biz yapıyoruz. Bir tane daha arkadaşım var hatta o bakmış sana."

"Anladım."

"Ee gel şuraya otur saralım elini."

"Gerek yok, gidiyoruz biz." Diyerek araya girdi Utku. Başak gitmek için hareket eden Utkunun kolunu tutup ona engel oldu.