Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|70

satır arası yorumlarınızı bekliyorum🌸

Okan'dan...

"Ee İstanbul nasıldı?" Diye soran Hülyaya kısa bir bakış attım. Arabaya bindiğimizden beri ilk defa konuşmuştu. Hatta bu gece benimle ilk konuşmasıydı. Oradayken doğru düzgün yüzüme bile bakmamıştı. Bende bir şey dememiştim çünkü gecenin sonunu beklemiştim. "İyiydi." Dedim gülümseyerek. "Bayramdan sonra mı gideceksin tekrar?"

"Tekrar gitmeyeceğim." Dediğimde yola baksamda Hülyanın bana baktığını görmüştüm. "Nasıl yani?"

"Basbaya yani bir daha İstanbula gitmeyeceğim."

"Neden?"

"Kovuldum." Dedim gayet rahat bir şekilde. Sonrasında Hülyanın sormasını beklemeden devam ettim. "Daha tecrübeli kişiler ile çalışmak istediklerini söylediler."

"Hadi ya." Dedi. "Üzüldüm."

"Ben hiç üzülmedim." Dedim. Çünkü hiç üzülmemiştim hatta aksine gayet mutlu olmuştum. Onlar kovmasa en kısa zamanda kendim işten ayrılıp geri dönerdim. Ailemden, arkadaşlarımdan uzak kalmanın bana iyi geleceğini düşünmek bile yaptığım en büyük salaklıklardan biriydi. Ki be çok salaklık yapan bir insanım buna rağmen en büyüklerinden biri buydu. Diğeri de gitmeden önce Işık yüzünden Hülya ile aramı bozmak, kavga etmekti.

Arabayı uygun bir yerde, ani bir frenle durdurup Hülyaya döndüm. Oda neden durduğumuzu anlamak için bana bakıyordu.

"Ne oldu?" Diye sordu Hülya merakla. Aklıma gelen ilk şeyi, sonunu hiç düşünmeden söyleyiverdim. "Sana aşık oldum."

Hülya şaşkınlıkla dudaklarını aradı ama hiç bir şey söylemedi. Bu dahada heyecanlanmama sebep olmuştu.

Hülyaya karşı bir şeyler hisettiğimi hep beraber tatile gittiğimizde fark etmiştim ilk. İçim de bir şeylerin bana sormadan hareket ettiğini, duygularımın elimde olmadan büyüdüğünü her yanyana geldiğimizde hissetsem de işin bu kadar ciddi olduğunu kavga ettiğimiz gece anlamıştım. Bir de bunun üzerine İstanbula gidip, neredeyse her gün gördüğüm Hülyayı görmeden, konuşmadan ve bana kırgın olduğunu bilerek 20 gün geçirince gayette emin olmuştum.

Ben Hülyaya aşıktım.

Başlarda bu cümleyi kendime bile söylemek tuhafıma gitmişti. Çünkü Hülya çok uzun zamandır hayatımdaydı.Evet eskiden bu kadar sık görüşmüyorduk ama yine de hayatımdaydı ve tuhaftı işte. Sanki onca yaşadığım şeyden sonra birden hayatıma girip, bir daha yazın gelmeyeceğini düşündüğüm bir kışta çiçekler açtırmıştı. İçim de solduğunu düşündüğüm binlerce çiçeğin tekrar can bulmasına sebep olmuştu Hülya.

Daha önce bir çok kez aşık olduğumu söylemiştim. Kendime, arkadaşlarıma, kız arkadaşıma bir şekilde söylemiştim işte. Ama hiç birinde böyle şeyler hissetmemiştim. Belki daha önce yaşadığım duygular ile aynı olsaydı daha çabuk fark ederdim ama farklı olduğu için hem daha geç fark etmiştim hem de daha özel olduğunu hissetmiştim. Daha özel olduğunu hissettiğim de emin olmuştum kendimden. Öylesine bir şey değildi. Ya da ufak bir beğeni, gelip geçici bir hoşlantı değildi. Bu saydıklarımı daha önce bir çok kez yaşamıştım.

Ama şimdi hatta uzun zamandır Hülyaya hissettiğim şeyler çok farklıydı. Hülyaya sıkıca sarılmak istiyordum mesela şuan. Normal de kısacık bir süre diyeceğim bir süreydi 20 gün. Fakat bu sefer öyle olmamıştı. Sanki yıllarca görmemiş gibi özlemiştim Hülyayı. Sanki kalbim yılardır birinin elindeymişte o el birden kalbimi bırakmış gibi hissetmiştim. O elin sıcaklığı birden kalbimin etrafından gitmişte kışın ortasında kalakalmış gibi...