ADDICTED TO YOUR SAVAGE

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 11: My Sir Phillip

Ιζαμπέλα POV

Οι αχτίδες του ήλιου περνούν μέσα από το παράθυρο μου και κλείνω ορμητικά τα μάτια μου. Το προηγούμενο βράδυ ήταν τόσο ωραίο που με κάνει να θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην σηκώσω ξανά το κεφάλι μου από το μαξιλάρι μου καθώς και και το σώμα μου από την αγκαλιά του Αλεξάντερ.
Ο άντρας με την σκληρότητα και την ταυτόχρονη γλυκύτητα του με κατέκτησε με το πρώτο πράγμα που μου είπε. Αυτός ήταν και θα είναι ο Αλεξάντερ, ο οποίος πάντα θα αποτελεί τον απαγορευμένο καρπό. Ήδη μου έλλειψε. Θέλω να τον δω και ταυτόχρονα να τον ενοχλήσω. Η αλήθεια είναι πως μόνο έτσι νιώθω ότι με θέλει.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω να ντυθώ. Τι προκλητικό έχω να φορέσω σήμερα? Ναι , αυτό! Πιάνω ένα κόκκινο φόρεμα, σκούρο, στο χρώμα του κρασιού. Το φοράω και αφήνω τα μαλλιά κάτω καθώς φτιάχνω το σημείο του στήθους μου , ώστε να φαίνεται αρκετά προκλητικό. Είναι σαν να βλέπω την έκφραση του ήδη. Σίγουρα θα περιμένει να φάμε πρωινό. Εγώ όμως θα καταφτασω με το Σερ Φίλιπ.
Χαμογελάω στην φιγούρα μου στον καθρέφτη και βγαίνω έξω από το δωμάτιο μου.

Πηγαίνω στο δωμάτιο του Σερ Φίλιπ αλλά οι φρουροί με ενημερώνουν πως είναι κάτω στην τραπεζαρία. Δεν πειράζει. Μπορεί το πρώτο μέρος του σχεδίου να ναυάγησε εντελώς αλλά έχω και δεύτερο εναλλακτικό σχέδιο. Τους χαμογελάω και κατεβαίνω κάτω. Μπαίνω μέσα στην τραπεζαρία.
- Καλημέρα σε όλους!, λέω. Ο Αλεξάντερ πνίγεται με το νερό που πίνει καθώς ο Σερ Φίλιπ με κοιτάζει με ορθανοιχτα μάτια.
Πηγαίνω στον Αλεξάντερ φυσικά.
- είσαι καλά αγαπητέ μου?,τον ρωτάω.
- Θα ήμουν αν ήσουν πιο σεμνή.,λέει μέσα από τα δόντια του.
Χαμογελάω και τον κοιτάζω βαθιά στα μάτια.
- Πάντα με τον καλό λόγο είσαι!,του λέω.
Φεύγω από δίπλα του και πηγαίνω στον Σερ Φίλιπ. Εκείνος μου φιλάει το χέρι και μου ανοίγει την καρέκλα.
- Δεν σας περιμέναμε τόσο πρωί Βασίλισσα Ιζαμπέλα!,μου λέει όλο υπαινιγμό ο Αλεξάντερ.
- Ίσως ήθελε να μας εντυπωσιάσει πράγμα που το κατάφερε.,μου λέει ο Φίλιπ. Του χαμογελάω και όταν γυρίζω να κοιτάξω τον Αλεξάντερ εκείνος έχει σφιγμένο το σαγόνι του και παράλληλα κρατάει με δύναμη το πιρούνι του.
- Σας ευχαριστώ Φίλιπ.,του λέω. Ο Αλεξάντερ σίγουρα θα βγάζει καπνούς.
Κάτι ψυθιριζει πάλι μέσα από τα δόντια του.
- Είπατε κάτι ?,τον ρωτάω.
- Πολλές εκπλήξεις. Πολλές. Πάρα πολλές.,μου λέει γεμάτος ένταση.
- Έτσι είμαι εγώ. Είμαι πάντα γεμάτη εκπλήξεις.,του λέω. Για λίγα δευτερόλεπτα τα βλέμματα μας δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Ο Φίλιπ έσπρωξε την καρέκλα του για να σηκωθεί και κάπως έτσι με ταρακούνησε.
- Να που πηγαίνετε?,τον ρωτάω.
- Έχω να στείλω γράμμα . Με συγχωρείτε αλλά το είχα ξεχάσει τελείως.,μου εξηγεί ο Φίλιπ.
Γνέφω θετικά και εκείνος φεύγει.