ADDICTED TO YOUR SAVAGE

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7 : WHAT ARE WE?

Ιζαμπέλα POV

Έχουν περάσει δύο ημέρες και ο Αλεξάντερ εμφανίζεται και εξαφανίζεται σαν την αστραπή. Είναι λογικό γιατί θέλει να οργανώσει τον στρατό και να δει την οικονομική μείωση και αύξηση αυτής της περιόδου. Οι ματιές που μου ρίχνει είναι μισές ή αλλιώς δεν με κοιτάει καθόλου και εγώ.....
Εγώ δεν ξέρω πως είμαι. Δεν ξέρω τίποτα. Είναι απλώς σαν να συνεχίζω την ζωή μου έχοντας αφαιρέσει το περιστατικό στο δάσος με τον Αλεξάντερ.
- Οι ετοιμασίες πάνε τέλεια! Η δεξίωση απόψε θα αφήσει καλή εντύπωση στους ηγέτες.,μου λέει ο Σον ο πιστός μου ακόλουθος .
- Ευτυχώς , γιατί είχα αρχίσει να αγχώνομαι.,του απαντάω με απόλυτη ειλικρίνεια. Είναι ένα νέο και πολύ καλό παιδί.
- Μετά από το αποψινο θα μιλάνε όλοι για εσάς.,του χαμογελάω γιατί πραγματικά με κολακεύει. Είναι το πιο γλυκός άνθρωπος.
Καθώς κοιτάζω στον διάδρομο για να δω τι άλλο θέλω μπαίνει στην αίθουσα ο Μόρις.
- Μεγαλειοτατη!, λέει και προσκυνάει.
Τον κοιτάζω και του δείχνω με το χέρι να με κοιτάξει.
- Λέγε Μόρις!,του λέω απευθύνοντας του τον λόγο.
Τα μάτια του καρφώνονται στα δικά μου. Από το ύφος του καταλαβαίνω ότι έχει θυμώσει με τον τρόπο που του μιλάω. Είμαι η Βασίλισσα και είναι ένας στρατιωτικός. Πως περίμενε να του μιλήσω δηλαδή?
- Ιδιαίτερος! Είναι σοβαρό.,μου λέει δείχνοντας μου με τα μάτια του την γωνία δίπλα στο τζάκι.
- Ωραία!,τον ακολουθώ και πηγαίνω από πίσω του.
Σταματάει και γυρίζει κοιτάζοντας με.
- Με στέλνει σε μια μυστική αποστολή!,λέει ξαφνικά. Τον κοιτάζω για λίγο προσπαθοντας να καταλάβω για πιο πράγμα μιλάει.
- Ο Αλεξάντερ με στέλνει σε μια αποστολή θανάτου.,μου επαναλαμβάνει.
- Ορίστε?, ρωτάω έχοντας μείνει μετέωρη. Σκύβει το κεφάλι και το κουνάει.
- Ίσως να ξέρει ότι.....
- Αποκλείεται Μόρις!,τον βεβαιώνω. Για ποιον λόγο να θέλει να τον στείλει σε αποστολή μυστική και όχι να τον εκτελέσει. Θα ήταν ένας γρήγορος θάνατος και θα αισθανόταν και ο ίδιος καλύτερα. Προσπάθησε να δει ποιος ήταν στο δωμάτιο μου πριν από δύο ημέρες και δεν τα είχε καταφέρει. Ίσως να παρακολουθησε και να το έκανε επίτηδες για να βασανίσει εμένα. Δεν ξέρω. Θέλω να πιστεύω πως δεν το ξέρει. Ήδη η θέση μου είναι πολύ λεπτή. Έχω μπερδευτεί.
- Μίλα του Ιζαμπέλα.,μου λέει σχεδόν παρακαλοντας με.
Κουνάω το κεφάλι αρνητικά.
- Είσαι πολεμιστής. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Επίσης εκείνος διοικεί τον στρατό. Εγώ είμαι ένα τίποτα σε αυτό. ,με κοιτάει με μίσος. Δεν είπα κάτι που δεν ισχύει.
- Ονειρεύεσαι να τον πηδήξεις έτσι?,τον χαστουκιζω.
- Γεννήθηκες για να με υπηρετείς. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σε βοηθήσω. Και να μπορούσα όμως μετά από αυτό που είπες τελείωσες για εμένα.,του λέω καθώς γυρίζω την πλάτη μου να φύγω.
- Μεγαλειοτατη , συγχωρέστε με.,μου φωνάζει.
- Χάσου από εδώ!, λέω και επιστρέφω πίσω στην δουλειά μου. Δεν του είπα ότι τον αγαπάω. Ήταν και θα είναι ο πρώτος μου , περνάω ωραία μαζί του αλλά αυτό δεν θα με κάνει και ερωτευμένη. Τον αγαπάω αλλά μέχρι εκεί. Έχει πάρει θάρρος και έχει ξεχάσει τα καθήκοντα του. Κρίμα! Ο Αλεξάντερ το έχει παρακάνει.