ADDICTED TO YOUR SAVAGE

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 9: NO CONTROL

Ιζαμπέλα POV

Η επόμενη ημέρα

Το πρωινό ξύπνημα καμιά είναι ότι πιο εκνευριστικό . Ξύπνησα στις έξι όταν άκουσα να μου χτυπάνε την πόρτα. Γκαμες διαφόρων ειδών από λουλούδια διακοσμούσαν την πόρτα μου έξω. Τα έβαλα όλα μέσα και διάβασα τις κάρτες. Στην αρχή χαμογελούσα μόνη μου πιστεύοντας ότι ήταν από τον Αλεξάντερ αλλά έκανα λάθος. Πως είναι άλλωστε δυνατόν να σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να μου στείλει ποτέ λουλούδια. Δεν θα γίνει αυτό! Αντιθέτως όλα αυτά μου τα έστειλαν Λόρδοι, βασιλιάδες και άλλοι επίσημοι καλεσμένοι της δεξίωσης.

Τα λουλούδια διακοσμούν κάθε γωνιά του δωματίου μου. Η πόρτα κάποια στιγμή χτυπάει.
- Περάστε !, λέω. Η βοηθός μου ξεπροβάλλει με τα μάτια της να λάμπουν από χαρά. Έπιασα τον εαυτό να ελπίζει σε κάτι καλό.
- Σε περίπου δύο ώρες θα έρθουν επιτημα πρόσωπα να σας ζητήσουν σε γάμο.,μου λέει αφήνοντας με παγακι.
- Αλήθεια?,την ρωτάω μόνο και μόνο για να σιγουρευτώ ότι δεν άκουσα λάθος.
- Μάλιστα Μεγαλειοτατη!,μου λέει καθώς υποκλίνεται και φεύγει.

Δύο λεπτά μετά μπαίνουν στο δωμάτιο μου πέντε βοηθοί για να με ντύσουν κατάλληλα για την περίσταση. Ο Πιέρ ο προσωπικός σχεδιαστής μου είναι έτοιμος να κλάψει. Ο Πιέρ δούλευε σε αυτό το παλάτι αλλά από την πρώτη στιγμή που είδε το νυφικό του επάνω μου με έκανε την μούσα της έμπνευσης του. Η αλήθεια είναι πως με τιμάει πολύ.
- Είστε κούκλα ...., κάνει μια παύση και φέρνει αέρα με το χέρι του προσπαθώντας να συγκρατηθεί.
Η αλήθεια είναι ότι το φόρεμα αυτό ειναι τέλειο! Έχει ένα κόκκινο χρώμα που αναμιγνύεται με αποχρώσεις πορτοκαλί και με κάνει να δείχνω σαν την φωτιά.
- Σε Ευχαριστώ Πιέρ!,του λέω μέσα από την καρδιά μου.

Λίγη ώρα αργότερα βγαίνουν όλοι από το δωμάτιο μου και μένω μόνη μου. Εγώ και οι σκέψεις μου . Να παντρευτώ ή όχι! Τέτοιες ευκαιρίες για συμμαχίες δύσκολα έρχονται ενώ στην δική μου περίπτωση ήρθε και με το παραπάνω.
Η πόρτα χτυπάει......
- Παρακαλώ περάστε!, φωνάζω. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Μόρις.
Με κοιτάζει περιμένοντας με να κάνω και εγώ το ίδιο.
- Καλημέρα Μόρις.,του λέω.
- Αυτό έχεις να πεις. Σε λιγότερο από δύο μέρες φεύγω σε μια αποστολή που μπορεί να με οδηγήσει στον θάνατο και ταυτόχρονα εσύ ψάχνεις γαμπρό.,μου λέει με θυμό αλλά σε ήπιο τόνο.
- Εσύ που.....
- Όλο το παλάτι το ξέρει αυτό εκτός από εμένα που το έμαθα τυχαία από τις χαρούμενες υπηρετριουλες.,λέει ειρωνικά.
Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και τον κοιτάζω.
- Αρχικά είμαι η βασίλισσα και δεν χρειάζεται να δίνω λογαριασμό σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου και δεύτερον το θα γνωρίσω τους άντρες που θέλουν να με κάνουν γυναίκα τους δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα παντρευτώ κάποιον από αυτούς.,του λέω. Με κοιτάζει μια τελευταία φορά και βγαίνει από το δωμάτιο μου βροντωντας δυνατά την πόρτα πίσω του. Αυτό είναι ένα από τα πολλά ελαττώματα του Μόρις. Δεν κάθεται ποτέ να συζήτηση. Αν δεν ακούσει αυτά που θέλει τότε φεύγει. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό.