ADDICTED TO YOUR SAVAGE

Κεφάλαιο 1 : Πως ξεκίνησαν όλα!

Ιζαμπέλα POV

Τι κάνεις όταν δεν σου έχει απομείνει τίποτα? Τρέχεις. Απλώς τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο.

- Πριγκίπισσα Ιζαμπέλα! Ακολουθήστε με!,μου λέει ο φρουρός μου. Δεν έχω άλλη επιλογή. Όλα γύρω καίγονται. Υπάρχουν δύο ,δυστυχώς , επιλογές: 1) να τρέξω και να μην κοιτάξω πίσω και 2) να μείνω και να πεθάνω. Δυστυχώς για όλους μας η μόνη ελπίδα για να πάρουμε πίσω ότι χάνουμε τώρα είναι να επιβιώσει κάποια Λάιονελ. Η μόνη Λάιονελ είμαι εγώ! Η τελευταία του γένους μου.

- Που με πας?,τον ρωτάω. Εκείνος δεν λέει τίποτα και μπαίνουμε κάτω σε ένα τούνελ. Το βασίλειο μου φημίζεται για τις πολλές εισόδους και εξόδους που έχει.
Προχωράμε χωρίς να κοιτάζω πουθενά αλλού παρά μόνο μπροστά.
Έχασα τις τρεις αδελφές μου και τον μικρό αδελφό μου σε μια νύχτα.
"Είστε δυνατοί!",μας έλεγε η μητέρα μου.
Μας εκπαίδευσαν να πολεμάμε σαν αγρίμια για να μπορούμε να τα καταφέρουμε σε τέτοιες δύσκολες στιγμές. Δεν μας προετοίμασαν για αυτό που θα γίνονταν.

- Ανεβείτε γρήγορα!,μου λέει δείχνοντας μου ένα άλογο . Ανεβαίνω και ξεκινάει να καλπάζει με τον ιππότη να με ακολουθεί από πίσω.

" Είσαι πριγκίπισσα και αυτό θα σου ανοίξει πάρα πολλές πόρτες. Είσαι όμορφη, ισχυρή και πάνω από όλα έχεις το όνομα των Λάιονελ. Δεν θα θυμάσαι εσύ τους άλλους αλλά αυτοί εσένα! Έχεις πάρει την σαγηνευτική ομορφιά των προγόνων μας Ιζαμπέλα. Οι άντρες θα αρκούνται σε μια ματιά σου και θα γεμίζουν ελπίδες,σε ένα χάδι σου και θα νομίζουν πως έχουν όλο τον κόσμο και σε λίγα λόγια σου. ",μου έμαθε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή.
Είχε δίκιο και με ένα βλέμμα προκλητικό ή αθώο έμαθα να ελέγχω και τον πιο σκληρό άντρα. Δεν είμαι κάποια ανήλικη. Έχω μάθει να χειρίζομαι τα πάντα , είχα προετοιμαστεί για όλα αλλά όχι για την επίθεση που έκανε ο ίδιος μου ο θείος στο παλάτι μου.

Το άλογο μου έτρεχε και αισθανομουν να βυθίζομαι στο άπειρο . Αισθανόμουν να με τραβάει το σκοτάδι στην καρδιά του.
Τρεις μέρες κατάφερα να ταίσω και να ξεκουράσω μόνο το άλογο μου. Ο ιππότης Σερ Μόρις Κάιμποβιτζ δεν με άφηνε από τα μάτια του.
- Τώρα τι θα κάνω?,τον ρώτησα.
Με κοίταξε καθώς σταμάτησε να καθαρίζει στην λιμνούλα το κράνος του.
- υποθέτω ότι περνάει από το χέρι σας για να επιβιώσετε.,μου λέει.
Πετάω μακριά ένα κλωνάρι και πηγαίνω κοντά του.
- Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να δώσω την ζωή μου στον γέρο και ετοιμοθάνατο βασιλιά της Ρωσία Τσάρο Αλεξάντερ τον δέκατο πέμπτο.,του λέω.
Μου χαμογελάει με κατανόηση και συμπόνια.
- Λοιπόν, υποθέτω πως έχουμε ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι την Ρωσία.,μου λέει.
Ξεφυσαω και τον κοιτάζω.
- Έτσι απλά θα με παραδώσεις σε έναν γέρο άξεστο που το μόνο που τον νοιάζει είναι που θα βάλλει το πουλί του?,τον ρωτάω και απομακρύνομαι από κοντά του.
Με τραβάει από το μπράτσο και γυρίζω να τον κοιτάξω.
- και τι θέλετε να κάνω? Το καθήκον μου είναι να σας πάω κάπου που θα είστε ασφαλής. Ο μόνος τρόπος για να μην σας σκοτώσει ο Θείος σας και κυβερνήσει ολόκληρη την Αγγλία για πάντα είναι να πάτε και να παντρευτητε εκείνον τον γέρο. Θέλω να ζω σε μια ελεύθερη Αγγλία.,μου λέει.
- Το ταξίδι είναι μεγάλο.,του λέω.
- Και θα χρειαστείτε δύναμη και εφόδια.,μου λέει.