Agent 018A

Chapter 14

Questions

"How are you, Alex?" Banayad na bati ni Doc Jen sa pagpasok niya sa aking kwarto.

"I'm fine," Tipid akong ngumiti at isinara ang librong binabasa.

"Getting better?" She smiled.

Tumango ako at pinanood siyang umupo sa wingback chair na nakaharap sa alcove kung saan ako nakaupo ngayon.

"That's great!" Masaya niyang sambit. "Is it okay if we talk about what happened last week?"

Natigil ako at napatitig sa kanya. Last week, I was interviewed by the police about the kidnapping. Hinintay talaga nila kung kailan ako maging okay na ihayag ng mga pangyayari tungkol do'n. All of them were arrested. But the old man was no where to be found. Ang lahat ng naaresto ay hindi nagsasalita sa kung ano pang motibo nila sa pagkidnap sa akin bukod sa gusto nilang humingi ng ransom mula sa aking pamilya. Ngunit hindi ito pinaniniwalaan ng mga pulis. Hindi rin daw sila nagsasalita tungkol sa matandang nakita ko bago ako nawalan ng malay at dinala sa liblib na warehouse na 'yon.

"Well.. it's okay if you don't want to share it," She said and smiled.  "Ano ginawa mo buong umaga bago ako dumating dito?"

"Hmmm.. I woke up early and took a bath. Breakfast. Then I played chess with Grandpa," I said.

Tumango-tango siya. "Is that the usual routine you do even before the incident happened?"

Umiling ako.

I usually go to Easton's place or ask Calvin to hang out with me. Can't help but to wonder kung kamusta na sila? It's been weeks and school will start soon. Naririnig ko sa mga kasambahay namin na tumatawag ang dalawa ngunit sinasabi nila na may sakit ako kaya hindi muna ako makakausap. I don't know if they actually believe that.

"Hmmm... I also heard that you spend most of your time outside, sa may garden?  O 'di kaya'y rito sa kwarto mo?" She asked.

Tumango ako. "May mga bagong bulaklak kasi na namumulaklak sa hardin. And Mommy requested my favorite flowers to be planted there kaya.. binibisita ko. Dito naman sa kwarto ko.. I read books. That's all,"

Tumango siya at may sinulat sa clipboard na dala.

"Hmm.. Is there something you miss?"

I smiled. "I miss hanging out with Easton and Calvin. But I'm still... scared of going out,"  I said and hugged my knees.

Doc Jen helped me a lot with my mental health. Day by day I felt better. Parang isang masamang panaginip lang ang lahat ng nangyari. At ang paglaya at pagkakaligtas sa akin ay ang paggising ko mula rito.

Ilang linggo na ang nakakalipas ngunit pakiramdam ko kahapon lang iyon nangyari.

When I got home that night. My whole family was waiting me for me. Halos takbuhin nina Mommy at Daddy ang distansya ko mula sa bulwagan. They cried and expressed above how thankful they are that I'm safe now.

"Mga hangal!" Isang sigaw sa loob ng study ang nakapagpatigil sa akin sa paglalakad.

Baba sana ako ng gabing 'yon para uminom ng tubig. I didn't bother to ask someone to get it for me as it was in the middle of the night.

Lumapit ako sa pintuan ng study at sumilip sa maliit na siwang nito. I saw a lot of men in black aligned in front of my grandfather who looks enraged.

"Papa, calm down..." Lumapit si Mommy kay Papa Samuel.

"Eres todo un estupido!" Sigaw muli ni Papa.

Lumapit siya kay Daddy. Muntik na akong mapasinghap nang kwelyuhan niya aking ama. Agad na lumapit si Mommy para umawat. 

I stepped back a bit, ayaw nang makita at marinig ang nangyayari sa loob.