Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 16

Kanina ay sa pageensayo ko lang napanood at bigla akong napalunok ng maalala kong paano siya gumalaw kanina sa court.

Kila Kuwai naman na ngayon ang bola. Brix bounced it to start their turn now. Mabilis na kumilos si Caleb patungo sa ring na matinding binantayan ni Xerox. Agad naman na pinasa sa kanya ni Brix ang bola kaya nasapo niya.

Xerox is smirking while watching his moves. I saw Caleb saying something but Xerox only chuckle that took the girls breath behind them. Umikot ang mga mata ko. Caleb starting to move, waiting for something. He step back and jump. Mabilis na tumalon si Xerox para pigilan siya. Nakita ko si Kuwai na mabilis na tumakbo.

Caleb smirk now and he passed the ball to the air to nowhere---no to Kuwai. Nanlaki ang mata ko at napasinghap lalo na ng makitang nakatalon na pala sa ere si Kuwai kaya mabilis niyang nakuha ang bola. He's already in front of the ring and he placed the ball in his two hands before dunking it to the basket.

Umawang ang labi ko kasabay ng pagyanig ng marmol na sahig ng mall. The crowd clap and cheer sounds so amuse and surprise in Kuwai's move.

"OOOOH!"

"WOOAAAH!"

Lalo na ang mga lalaki na ang lalakas magcheer. Bigla akong napaayos ng upo lalo na ng bumaling siya sa akin saglit. Ang galing niyang gumalaw!

My cheeks flushed on my praised for him in my head. I don't know but my mind is thinking of something else on that. Mabilis kong pinilig ang ulo para mawala iyon.

Shit, Raiven!

Kita ko ang pag-ismid ni Xerox. Hindi na pinansin ang bawi sa kanyang asar ni Caleb dahil siya na ang magpapasok ng bola. Nakatutok na ang mata ko sa court dahil mas lalo pang naging mainit ang laban sa pagitan nila. Patuloy silang nagpakita ng nakakamanghang galaw na mas lalong nagpapaingay sa crowd.

I feel like I'm in arena and watching a finals in a national basketball game because of the intensity and amusement watching them. This is not a mall anymore. I clap my hand everytime Helix team shoots and make a points and shut my eyebrows and turn silent when Kuwai's team earned a score.

I sigh as the buzzer boomed for a quick break. Napaayos ako ng upo nang makita na papunta na sa direksiyon ko sila Xerox at Helix. Mabilis ko silang inabutan ng gatorade.

Umupo sa sahig si Xerox na katapat lang ng bench na kinauupuan ko habang si Helix ay nasa tabi ko pumwesto.

"Ayos lang ba sayo na umuwi ng gabi na?" bahagyang nag-aalala niyang tanong kahit medyo hinihingal.

"I'm living alone in my apartment." I shrugged his question. Napatingin naman sila sa aking dalawa na parang gulat sa sinabi ko.

"Oh? Where's your family?" medyo gulat na tanong ni Helix. Hindi agad ako nakasagot sa tanong niya. Hindi makapaghanap ng mga dapat na salitang sabihin, pero nagdaan ang mga segundo at walang lumabas mula sa akin. Natahimik ang dalawa at sumeryoso si Helix.

"I'm sorry." nag-aalala niyang sinabi. Guilt is in his eyes and I look at him with still my normal expression. Wala namang pinagbago sa ekspresyon ko sa sinabi niya pero ramdam ko ang pagbabago sa loob.

"It's okay. Wala ka namang ginawang masama." I smiled sheepishly and smiled at him. Hindi pa rin nawawala ang guilt niya sa mga mata habang nakatunghay sa akin.

"Ihahatid ka na lang namin."

"Alright." ngiti ko at saglit lang kami na nagkausap dahil muli nang tumunog ang buzzer para magsimula ang last quarter.

Kuwai's dribbling the ball as Helix watch his moves. Wala si Caleb sa loob at pinalitan noong Santos. Si Brix ay nakabantay sa bagong pasok rin sa team ni Helix. Kuwai passed the ball to Santos and he made a one hand two point shot. Pumasok kaya bumaba sa tatlo ang lamang nila Helix. Xerox is still with me here. Pinahinga rin muna siya saglit.