Benim Hikayem Var🌺

🇵 🇦 🇸 🇹 🌺

"her şey başlı başına bir rüya gibiydi..."
Gözlerimi açtım şok olmuştum gördüğüm rüya çok tuhaftı rüyamdaki karakterleri tanımıyordum
Birden telefonum çalmaya başladı. Arayan hastenmizin sekreteriydi.
-Doktor Bong she yeni bir dosya geldi size!
+sekreter  dosyayı masama koy ben yola çıkıyorum
Güne çok tuhaf uyanmıştım..
rüyamın sonu çok kötü bitmişti. Rüyamda çatıya çıktım  sonra intahar ettim.
Rüyayı çok iyi hatırlayamıyorum tae ve kai vardı bide...
Neyse geç kaldım.
Anahtarlarımı alıp yola çıktım.
Masamda bir dosya duruyordu. Asistan jongche ile birlikte incelemeye başladık. Önce bilgilere baktım.
5 yaşında küçük bir kız çocuğu adı Hong Jae 5 yaşında olmasına rağmen 15 yaşında gibi görünüyor .  Dosya sayfalarını çevirdiğimde kızın yüzünü gördüm şok oldum. İlk defa böyle bir hastaya rastladık ve böyle bir vakaya.

🌺🌺🌺🌺🌺

Adım :Ra Bong She
25 yaşındayım
Geçmişimde bir kaza geçirdim o günden sonra bir daha geçmişimi hatırlamadım.
adımı bile telefonumu karıştırırken öğrendim bir sitilistim eskiden, o kazadan sonra bir daha yapmak istemedim ve aslında tıp kazanmıştım hobi olarakta sitilistlik okuyordum. Tıp fakültesine geri dönmeye karar verdim ve şuan doktorum genel cerrah.
Her gün aynı rüyayı görürdüm.
Çatıdan düştüğümü görüyordum ve kai adında bir çocuk beni engelemeye çalışıyordu.
Bide tae adında bir çocuk vardı sadece ona sesleniyordum.
Geceleri hep aynı rüyayı görüyorum.
Geçmişimi hatırlasaydım keşke.
Biz ailemle incheonda yaşıyorduk. 

🌺🌺🌺🌺🌺

Kafeterya bölümüne indim. Geçmişimi düşünmeye zorladım kendimi. Lanet olsun ki hatırlamıyorum annemler trafik kazası geçirdiğimi söylüyor ama ben buna hiç inanamıyorum peki neden hep çatıdan düştüğüm gözümün önüne geliyor. Asistan cha jeo beni çağırdı. Yukarı çıktım çalışma odasına  Hong Jaenin hastalığı hakkında çalışacaktık. Beyin ve sinir cerrahisi olan Dr. Woo Jin'de geldi. Birbirimize baktık bizim konuşmalarımızın sonu hep ufak bir tartışmaya biterdi.
Ben Hong Jaenin durumunu anlatmaya başladım. Buna rağmen woo Jin dosyayı alıp "kendim" bakabilirmiyim dedi. Gıcık şey! Ben anlatıyordum ya.
Neyse aklıma birşey geldi. Söz hakkı için bekliyordum ki woo Jin ; albinizm olabileceğini söyledi.
Bense söz hakkı istedim Sn. Dr woo Jin bence bu bir "progeria" bir kitapta okumuştum bu gibi kişilerin dogumlarindan sonra anormal birşey gözlenmezken 6. Aydan sonra saç beyazlığı deride kırışıklıklar vb. Faktörler, bu albinizm değil! Progeria yani 1 yılda 10 yaş alıyorlar. Woo Jin alkış çaldı ve diğerleride. Şimdi sadece bir tedavi yöntemi lazım.
Toplantı bitmişti...

🌺🌺🌺🌺🌺

Eve doğru yola koyuldum. Yağmur yağıyordu. Karşımdaki kız şemsiyesini açtı gökkuşağı gibi rengarenkti. Bu bana çok tanıdık gelmişti. Gözümün önüne hayal gibi birşey geldi sanki. Kainin bana o şemsiyeyi verdiği bir an...
Belki çok gereksiz bir andır belki sadece halüsilasyondur.
Bunu sadece geçmişimi hatırladıkça anlayabilirim.
Belkide bunları hatırlamanın tek bir yolu vardı kim bilir? tae ve kai'den bir iz bulmak ne telefonumda numaraları, ne soy isimleri, onlara dair hiçbirsey yoktu nasıl olur? Kendimi bulmaya çalışırken daha fazla kaybolmamalıydım. Hayat beni bir bilinmezliğe sürüklüyordu bense sadece savruluyordum...

🌺🌺🌺🌺🌺

Her şey birbirine karışmıştı. Yaşadıklarının bir düş olduğunu hissetti yalnızca; mutluluk ya da mutsuzluk, insanlar ya da yalnızlık, geçmiş ya da gelecek bir düştü. Arzuladığı hiçbir şey yoktu artık. Böyle bir anda suskunlaşmak - ölmek bu herhalde, diye acıyla düşündü🌺