Het internaat

Hoofdstuk 6

Wil jij graag een nieuwe cover voor je boek, maar heb je zelf geen inspiratie of tijd? Lees dan zeker Lou1xx haar boek dat 'Cover Love' heet! Ze maakt gratis een omslagfoto voor je boek! :O

Robine's POV

"Moest je nu echt mijn haar in de war doen?" Fluister ik. Chris heeft nog altijd zijn arm om me heen geslagen en lijkt er geen probleem mee te hebben. "Ja, anders hadden ze het nooit gelooft." "Wat moesten ze dan geloven? Waarom doe je de hele tijd zo tegen me?" Ik ga met mijn handen door mijn haar en probeer het goed te leggen. Ik voel dat Chris me aanstaart, maar ik negeer het. "Ga je nog antwoorden?" Vraag ik na een tijdje. "Nee en hou er nu over op." Hij verstevigd zijn arm die om me heen is waardoor ik nog dichter tegen hem aanloop. Ik voel de hitte van zijn lichaam tegen het mijne en denk aan wat hij tegen me zei net voor de anderen zagen wat hij deed. "Misschien is dat omdat jij het niet vraagt aan die personen waar je het over hebt," Zei hij. Dus dat betekent dat ik het hem gewoon moet vragen? Je vraagt toch niet zomaar aan iemand waarom hij zoent met het meisje dat je beste vriend leuk vindt? Na wat piekeren schraap ik alle moed die ik heb samen en kijk hem aan. "Wat is er tussen jou en dat meisje?" Hij kijkt me fronsend aan, "Heb je het over Mayte?" "Ja," Zeg ik zacht. Dit wordt ongemakkelijk. "We hebben gewoon wat plezier met elkaar." "Oh oke." Ik zal maar niet vragen wat hij bedoelt met 'gewoon' wat plezier. "Waarom wil je dat weten?" "Nou, ja. Ze is duidelijk verlieft op Dave en jij zoent met haar," Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me even aan. "Als Dave haar leuk zou vinden, zou ik dit niet doen, maar hij vindt haar toch niet leuk en je moet toegeven dat ze lekker is." Ik hoest even en kijk dan naar zijn grijnzende gezicht, "Ze is niet lelijk," Zeg ik uiteindelijk. Mijn mobieltje trilt in mijn hand en op het scherm staat in grote letters '1 nieuw bericht van Maarten'. Oh Maarten.. Hij geeft maar niet op, misschien moet ik weer lief tegen hem doen en stoppen met hem te negeren. Ik open het bericht en lees het aandachtig. "Hey, babe! Zou je me alsjeblieft willen antwoorden? Ik beloof dat ik verander! Ik hou zoveel van je!! xxx -M" Ik denk even na over wat ik hem zal sturen en begin te typen. "Je gelooft toch niet wat hij zegt?" De stem van Chris brengt me weer in de werkelijkheid. "Hoe bedoel je?" Ik kijk hem aan en hij kijkt me weer op dezelfde manier aan toen hij de doos die Tom voor me droeg, zelf wilde dragen. Is hij jaloers? Nee, dat kan niet. "Niemand verandert. Je kunt wel doen alsof je iemand anders bent, maar dat houd niemand vol. Zelfs niet een jongen die tien keer op een dag naar je stuurt dat het hem spijt." Hij kent Maarten niet eens. Hij heeft het recht niet om zo over hem te praten. "Ik wil niet dat je zo over Maarten praat," begin ik, "Je kent hem niet, je weet niet wat wij samen al hebben meegemaakt en je kent mij ook niet. Stop met je overal mee te bemoeien!" Ik doe zijn arm van me af en loop het laatste stukje boos door de gang, tot ik in mijn kamer ben. Wat denkt hij wel niet? Hij is zelf niet perfect, ver van zelfs. Hij zoent met het meisje dat zijn beste vriend leuk vindt en doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zuchtend ga ik op mijn bed liggen met de foto van Maarten en ik in mijn handen. Waarom moest hij met die del van een Nicole zoenen? Hij had mij en toch moest hij met de beste vriendin van Stessy zoenen. Alleen al bij de gedachten moet ik kokhalzen. Nicole en Stessy leken zo op elkaar dat het niet meer normaal was! Nicole was 17, even oud als Maarten, en zaten in dezelfde klas. Maarten zei altijd dat het een grote vergissing was en dat zij hem kuste, maar ik weet niet wat ik nog moet geloven. Ik heb vaak gezien hoe mijn ouders ruzie maakten en dat zou ik nooit aan mijn kind willen tonen. De wereld zit helaas vol met leugens.

Ik geeuw en strek me uit als ik wakker word. "Au, kijk eens uit!" Hoor ik iemand zeggen. Ik schrik en ga rechtop zitten. Christoffer zit op de rand van mijn bed. "Waar zijn Margo en Lucy?" Ik wil nu echt niet alleen zijn met hem in mijn kamer. "Ik heb gezegd dat ik iets met je moet bespreken en dat ze tot die tijd maar ergens anders moeten zitten," Zegt hij met een klein glimlachje, "Je hebt trouwens wat... Euh... Wat onder je ogen en je haar zit raar." Wat? Hij kijkt me emotieloos aan. Ik frons mijn wenkbrauwen en loop naar de badkamer. Ik schrik me bijna dood als ik in de spiegel kijk. "Holy shit," Zeg ik zacht tegen mezelf. Mijn haar zit heel erg in de war en mijn mascara is uitgelopen. Dit is dus waarom ik normaal gezien altijd waterproof mascara koop... Met een wattenstaafje ga ik onder mijn ogen en probeer zo al de uitgelopen mascara weg te vegen, ik ben blij dat het snel weggaat. Mijn haar doe ik snel in een losse dot. Ik loop weer rustig mijn kamer in en ga op het bed zitten, tussen Chris en mij is overdreven veel plaats. "Je ziet er al veel beter uit." Ik knik en kijk naar mijn voeten. Het valt me nu pas op dat mijn schoenen naast het bed zitten en ik heb ze niet uitgedaan. "Heb jij mijn schoenen uitgedaan?" "Ja, die schoenen leken me niet comfortabel. Ik heb ook een laken over je heen gelegd," Zegt hij met een glimlach. Oke, dat had ik niet verwacht van hem. Mijn mobiel trilt op mijn nachtkastje, ik kan vanaf de plek waar ik zit zien dat het Maarten is. Hij blijft maar trillen en ik vraag me de hele tijd af of ik wel moet opnemen. "Neem maar op." Ik pak mijn mobiel in mijn hand en neem op. "Heey," Zeg ik zacht. Ik ken Maarten zo goed en toch heb ik stress om met hem te praten. Dat is een goed teken, toch? "Schat, ik dacht dat je me voor altijd ging negeren." "Euh.." "Maar goed, je hebt opgenomen! Ik mis je zo! Wanneer gaan we nog is afspreken? Ik hou zoveel van je!" Hij blijft maar door praten. Ik voel een traan over mijn wang glijden en leg mijn telefoon op mijn been. "Schat? Schatje?" Hoor ik hem nog zeggen, maar ik kan niet reageren. Chris komt dichter naast me zitten en pakt mijn mobiel in zijn hand, "Luister, Dude. Ik weet niet wat je dit meisje hebt aangedaan, maar je hebt haar duidelijk gekwetst en dat verdient dit meisje niet!" Hij kijkt me diep in mijn ogen aan en zucht zacht, "Ze is mooi, lief, schattig en ze verdient mijn arrogante opmerkingen niet." Ik veeg een traan die langst mijn wang glijd weg en glimlach naar hem, hij is zo lief. "Wie ben jij eigenlijk?" Zegt Maarten in de telefoon. "Doei," Zegt Chris en stopt het gesprek. Hij legt mijn mobiel naast zich op het bed. Ik kijk zonder het te beseffen naar mijn telefoon die oplicht, weer een bericht van Maarten. "Niet doen," Fluistert Chris bijna. Ik kijk hem door mijn tranen heen aan. Chris komt nog wat dichterbij me zitten. Hij legt zijn hand op mijn wang en veegt de laatste tranen die over mijn wangen glijden weg. "Je hebt hem niet nodig. Hij gaat altijd dezelfde bedriegende zak blijven die een meisje zoals jou niet verdient." "Hoe weet je dat zo zeker?" Hij glimlacht even en kijkt diep in mijn ogen. Oh God, zijn ogen zijn zo mooi. "Ik ben zelf een enorme eikel, dat is waarom ik dit zo zeker weet." Ik schud mijn hoofd. "Je bent helemaal geen eikel. Je gedraagt je alleen zo, maar ik heb nu al meerdere keren in deze twee dagen dat ik hier ben, gezien dat je niet de jongen bent die je probeert te zijn." Hij knikt zacht en komt met zijn hoofd steeds dichter naar het mijne. Ik weet dat dit dom is, maar het enige wat ik nu wil is dat hij me kust. Met mijn hand ga ik door zijn haar, het is zacht. "Kus me," Zeg ik.

Sorry voor alle drama! Merry Christmas, babes! Vergeet niet te stemmen! Hou van jullie! x