My Butler Boyfriend

Chapter 33

Chapter 33
Rights

Nang makarating ako sa dulo ng pasilyo ay mabilis ko'ng binuksan ang pinto.

Ngunit hindi pa ako nakakaisang hakbang nang may pumigil sa'kin. Pumulupot ang kamay niya sa waistline ko. At mula sa likod ay naramdaman ko ang mainit na yakap niya. His warm embrace filled my tired body. Isiniksik niya ang ulo sa braso ko. Hindi ako nakapagsalita. Lalo'ng bumuhos ang mga luha ko nang maramdaman ang init ng luha niya sa leeg ko. Naramdaman ko din na umalog ang braso niya. Wala ni isa sa'min ang nagsalita. Rinig na rinig ang iyak ko kasabay ng iyak niya. Basa'ng basa na ang leeg ko dahil sa mga luha niya'ng bumuhos.

"Milady, I'm sorry." he mumbled. Bigla'ng nanghina ang tuhod ko. Pakiramdam ko ay babagsak ako kung hindi niya lang ako yakap.

Lahat ng naramdaman ko'ng galit kanina ay unti-unti'ng natunaw. Natunaw ng mga luha niya. Bakit ganoon? samantalang kanina lang ay sobra'ng galit ako sa kanya. Gusto ko siya'ng saktan dahil sa nakita pero bakit isang iyak niya lang ay tingin ko ay ayos na kami?

Umiling ako at pilit na pinipigilan ang luha.
"Why are you sorry?"

"Because I have to. Y-you saw me right?" he sniffed. "You saw me with the other girl." he cried.

"Sobra'ng gago ko, Mizuki. Please patawarin mo ako. Kasalanan ko, Mizuki. Please forgive me." He apologized. Umiiyak ay mabilis ako'ng umiling.

"Stop, Shawn. Please stop!" I yelled.

"What are your sorry for? You are not mine. You don't own me so it's okay."

Alam ko na hindi dapat ako magalit dahil hindi naman kami. We don't have a label so ano ang ikinakagalit ko? ano ang ipinaglalaban ko? ang pagmamahal ko sa kanya?

Pero hindi sapat 'yon!

"No, it's not! Baby, it's not okay for me." He broke our hug. He flipped me to turn infront of him. At nang makita ko ang mga mata niya. Nanghina ang mga tuhod ko.nHis eyes.His eyes are my weakness. I don't want to see it.

"Wala akong karapatang pagbawalan ka dahil hindi naman tayo, Shawn." Umiwas ako ng tingin sa kanya pero pilit niya'ng kinukuha ang ulo ko at binabaling sa kanya.

"Kahit na. Kahit na, Mizuki. Mahal na mahal kita. I'm sorry." He sobbed. His eyes we're bloodshot. Ang mga mata niya ay nagsusumamo sa akin na patawarin siya. Kahit na ang totoo ay hindi niya kailangang gawin ito. He's not obliged to apologized!

"No. Please stop this, Shawn. You dont need to apologize." Umiling iling ako at hindi na muli'ng tumingin sa mga mata niya. Mga mata niya'ng nakakapanghina.

"But I want to apologize. I'm sorry for leaving you earlier. Dapat ay kinausap kita.I'm sorry, Mizuki.Please patawarin mo ako." he pleaded.

"Hindi mo kailangan humingi ng tawad dahil sa pang bababae shawn. Dahil hindi naman tayo." Sininok ako.

"Hindi ka akin para magalit sa nakita ko, Shawn." I added. Nang tignan ko siya'ng muli ay basa'ng basa na ang mukha niya ng luha. Pilit ako'ng umiwas ng tingin dahil kung hindi, baka hindi ko na mapigilan ang sarili na punasan ang mga luha niya.

"Sayo ako, Mizuki. Sayong-sayo ako."

Hindi ako nakapag salita.

"Mizuki. I want a label. Mahal kita. Gusto ko'ng malaman mo na pagmamay-ari mo ako. Na ikaw lang ang babae'ng may karapatan sa akin higit pa sa sarili ko."

Tuluyan na ako'ng napa-upo. Nasasaktan ako ng sobra.

The label he wants, I know I can give it. I want to spoil myself for once and tell him that I also want that label. Parang ang desisyon ko kanina na mas diretso pa sa arrow ay bigla'ng lumiko. Lumiko sa iba'ng direksyon.

Part of me are keeping my pride. Pero mas malaki ang parte sa akin kung saan sinasabi na deserving siya para sa label na iyon. Na sobra niya ako'ng mahal pero bakit hindi ko ito maibigay? may iba pa ba'ng rason na tumitigil sa akin para hindi maging kami?

Umupo 'din siya sa harap ko at hinawakan ang kamay ko. Umiiyak pa 'rin siya.

Pero ano'ng magagawa ko sa sarili ko? gusto ko pa'ng makita ang mga ngiti niya. Ang mga mata niya'ng may liwanag sa twing nakatitig siya sa akin. Ang mga alaga niya'ng alam ko'ng hindi ko mararamdaman sa iba. He's out of the world. So bakit ko siya sasayangin? Gusto ko'ng sundin ang puso ko. For once. Kahit alam ko'ng may kasalanan pa siya sa akin na hindi ko alam kung kasalanan ba talaga ang tawag.

"I didn't know that loving you will hurt me this way. Loving you, Shawn, is so challenging. But never tiring. Loving you affect me so much to extent that my decisions would fail me."  Nanghihinang saad ko. He cried once more at hinila ako papalapit sa kanya. Niyakap niya ako.

I know. He deserve that label and my heart. Naalala ko ang mga panahong nanatili siya sa tabi ko kahit sobra'ng maldita ko. Ang mga araw na tiniis niya ako'ng alagaan kahit sobra'ng hirap to stay awake all night para lang mabantayan ako.

How can I be so stupid para ipagdamot ko sa kanya ang puso ko? When the first time he followed me on the mall saying that he is my butler, alam ko'ng habang buhay niya na ako'ng hahabulin at iintindihin.

"Sayo ako, Shawn. At sa'kin ka lang." I declared. His hug ay mas lalo pa'ng naging tight.

He hugged me with so much admiration.
"I'm sorry for hurting you,Mizuki. Mahal na mahal kita. Thank you for forgiving me. And thank you for trusting me. I can give you whatever you want more than this whole world can offer. It's my love, Mizuki. 'Cauz its out of the world. For the second time, will you accept my love?"

I smiled sweetly.
"I love you ever since. You don't need to ask me."

"I love you mizuki. I'm so afraid being the only one who falls. But this time, I know. You love me too. So i'm not afraid anymore. Remember what I said? you will fall deeper for me. Deep that you will not be able to fall for someone else because you're too drown for loving me. "

A/N:
I want to say thank you to the only author who inspires me a lot using her words. Your stories with different life lesson will always treasure at the back of my head. Thankyou, Kwin J. Mahal na mahal kita.Gusto ko'ng malaman mo na no matter how hard they try to degrade you, we (Jsls) will always be there para ipagtanggol ka.

And of course, to my readers na talaga namang kahit once in a blue moon lang ako mag ud ay nandiyan pa 'rin, maraming maraming salamat. Gusto ko'ng malaman niyo na isa kayo sa mga rason kung bakit pinipilit ko pa'rin magpatuloy sa writing journey ko. Kahit na alam ko'ng sobrang daming errors ng book na ito, still, ay binasa niyo pa'rin. I want to cry. Because you guys never left me throughout my journey in this book. Malapit na itong matapos. Sa wakas! Sana ay makita ko pa kayo sa 2nd,3rd, 4th story ko. Thank you!

Nagmamahal,
Shan