My Butler Boyfriend

Chapter 15

Chapter 15
Iwasan

Mabilis na umandar ang sasakyan ng walang imikan. The defeaning silence broked when my phone rang.

Freak -_- calling ...

Sinagot ko ang tawag at agad ko naman narinig ang pagbuntong hininga ni Lianna.

"Nako naman bes! Kala ko hindi mo na naman sasagutin. Feeling fame eh?"

Umirap ako sa kawalan. Daldal talaga neto.

"Just get straight to the point Lianna." Tamad ko'ng sabi at tumingin ng diretso sa daan.

"Nasan ka?"

"Nasa tabi tabi lang."  Bumuntong hininga ako.

"Wow nasa tabi tabi lang din ako eh. Bakit di nalang kaya tayo magkita tutal parehas naman tayong nasa tabi tabi." Natatawang sabi niya pa sa kabilang linya. Ngumiti naman ako at pinipigilang hindi matawa.

Wala talagang kwentang kausap 'to. But I admit, talking to Lianna can help me lighten up my mood.

"Eto na. Seryoso na. Cancelled daw yung reunion Bes. Si Janina kasi nasa hospital. Inatake daw."

"Oh? Rest in peace kamo galing sa'kin." Inis ko'ng sabi.

"Loko. Haha!"

"Anyways, your ex is back bes. Get ready."
She said then she hunged up.

Biglang kumalabog ang puso ko.

Bumalik na siya sa pilipinas? Ano namang gagawin niya dito?

Inis ako'ng tumingin sa rear view mirror at napataas ang kilay ng makitang nakatingin sa'kin si Shawn.

"I-i'm sorry Milady." 

Kumunot ang noo ko sa paraan ng pagtawag niya sa'kin.

"I'm sorry If I crossed the line. I didn't mean it. I just didn't expected that you will going to butt in-"

Pinutol ko siya sa pagsasalita sa pamamagitan ng malakas na pagbagsak ng paa ko na sa sahig ng kotse na kanina'y naka cross.

Tss. Kaya pala. Kaya siya nagalit sa'kin dahil akala niya'y pinapakielaman ko sila ng girlfriend niya? Psh. Assuming masyado. Eh ano namang pakielam ko sa kanila ng girlfriend niya? Eh kahit nga maghalikan sila sa gitna ng daan ay hahayaan ko lang sila. Wag lang sa harap ko dahil baka ma flying kick ko lang sila.

"So... iniisip mo na nangingielam ako sa inyo? Ha! Are you crazy? Why would I? Ni wala nga ako'ng pakielam sa relasyon niyo'ng dalawa. All I care is about how you treated me lately. Kasi para'ng hindi mo ako amo. Tandaan mo, butler lang kita. Kaya wala ka'ng karapatan para ganunin ako." Inis ko'ng sabi sa kanya at muling isinuot ang shades ko'ng dolce and gabbana at tumingin sa labas. Isinaksak ko sa tenga ko ang dalawang airpods at nag-crossed arms nalang.

Hanggang sa makarating sa mansion ay ganon ang itsura ko. Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya pa ako ng pinto at mabilis ako'ng lumabas sa sportscar ko.  Nang makalabas ay agad na nagsitunguhan ang mga body guards na nakapalibot sa mansion ngunit wala ako'ng tinignan ni isa sa kanila. Dahil sasakit lang ang mata ko pagnakita ko ang mga pangit na mukha nila.

Hindi ako nakapasok ng school. Shit. Madami na naman ako'ng gagawin bukas.

I walked inside our mansion and went up stairs to my room. Agad ako'ng napahiga doon at tumunganga.

"Mizuki.Mizuki.Mizuki... your ex is back. What are you planning to do?" Umiling iling ako at umirap.

Stupid Mizuki. Wala ka'ng dapat gawin dahil ikaw mismo ang nagtulak sa kanya na lumayo sa'yo. Bakit ka matatakot na nagbalik na siya?

Iniwan niya 'ko ng walang pasabi. Nagpakalayo layo siya at pumunta sa ibang bansa. Tapos malalaman ko nalang na may girlfriend na siya?

Ha! oh man. You're so stupid. Leaving me just because of that girl? Naunahan pa ko! Makikipag-break na ako tapos makikita ko na may kasama siya'ng ibang babae? pagkatapos ay bigla bigla nalang mawawala? Oo tinulak ko siya palayo! You see? he traveled half of the world just to get away with me. What I can't accept is knowing that he cheated. He cheated me with the girl he told me not to fucking worry about.

Bakit ko ba yun iniisip?

Dapat sa mga nang-iiwan, kinakalimutan.

(Author: uy double meaning! Haha)

"Milady. Your Mom wants to talk to you." Napalingon ako sa butler ko at tumango.

Oo. Butler nalang. Dahil ayaw ko ng banggitin pa ang pangalan niya. Naaalibadbaran ako.

"Where's the phone?" Masungit ko'ng sabi.

"Nasa baba po." I arched my left beautiful eyebrow.

"Are you even thingking? Gusto mo pa ako'ng bumaba para lang kunin ang telephone sa baba?" Inis ko'ng sabi. Agad naman siya'ng tumungo at umalis. Pagkabalik niya ay agad niya'ng ibinigay sa'kin ang wireless telephone kung saan kausap niya si Mommy.

Inilapit ko ito sa tenga ko at agad na inilayo ulit ng marinig ang malakas na boses ni Mommy.

"Mizuki! Wala ka na talaga'ng ginawang matino! Hindi mo ba alam na you missed 7 quizzes with long quiz in major subject dahil lang diyan sa kahibangan mo'ng pumuntang ibang bansa?! I'm disappointed Mizuki. Hindi ka na nga sumusunod sa'kin tapos bababa pa ngayon ang grades mo?  If you're just going to be a rebel, then leave my house now.
Kuso yarou!"  Then she hunged up.

Hindi ko alam kung ano'ng irereact ko. K-kasi kasalanan ko naman talaga. Alam ko'ng kailangan ko maging consistent honor student pero umabsent ako ng one week para lang sa mga luho ko. Yes it was my fault. But no. I didn't disobeyed her. Sinusunod ko siya buong buhay ko. Wala ako'ng ginawang ikakagalit niya, dahil siya mismo ang nagagalit sa'kin kahit wala naman ako'ng ginagawa. Hindi ko naisip na may pasok pala ako, na may mga expectations nga pala akong inaalagaan.

Gusto ko'ng matawa.

Kasi I can't be myself. I always need to reach their expectations and be the girl they wanted me to be.

Kaya hindi ko rin masasabi na meron ako'ng lahat. Because being myself is all that I want.

"Milady, it's okay. Everything's gonna be alright." Tinungo ko ang harap ko at napag alamang nasa harap ko pala ang butler ko.

"B-bakit ka nandito?" Hindi ko maiwasang hindi mailang. Dahil hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya pa dito pagkatapos ng mga sinabi ko.

Bumuntong hininga siya.

"Yes. You may be angry at me because of what I did, but I made a promise. A promise to give you my shoulder to cry on. But I can't do that. Because you said that I need to keep the wall between us. So instead, I'll stay by your side. So you won't feel lonely. I'm here, if you need someone to talk to. D-dahil butler mo nga lang ako, trabaho ko din na ingatan ang nararamdaman mo... dahil sabi mo ikaw ang amo ko" Ngumiti siya.

Pero matagal mo nang nasaktan ang damdamin ko... I thought to myself.

"So kailangan kita'ng samahan. Even at your darkest situations, kahit tabuyin mo ako, hindi ako aalis. "  

Hindi ko pa'rin mahanap ang salita.

Bigla ako'ng naguilty sa lahat ng sinabi ko sa kanya. Kasi, kahit butler ko lang naman siya, hindi ko dapat siya pinagsalitaan ng ganon. 

"T-tao din naman ako, nasasaktan. Hindi ko dapat sinabi yun. Pero you know, kahit umiwas ka sa'kin, I still have to be close to you."

"Why?" tanong ko.

"Because I'm your one of a hell butler."

Bullshit.

TRUMPETXCREEPER