My Butler Boyfriend

Chapter 29

Chapter 29
Second ring

"The scars you left behind are piercing me out so hard, they have become intense demons demolishing my soul. I just let the pain take over, allowing it to numb the pain of being left behind."

"Do you know how much it hurts seeing you walk away from me, Kie? I chose you over everyone!"

Umiling ako. Hanggang ngayon ay nage-echo pa'rin sa ulo ko yung mga sinabi ni Cloud. It's true. I left him because he doesn't deserve someone like me. I'm dying that time. Do you think I could still think straight? I will choose the easiest way for me to keep him away! Ganon ako kadesperada dahil ayokong nakikita'ng may nahihirapan dahil sa sakit ko.

Huminto ang sasakyan sa harap ng mansion namin. I did not call Shawn to pick me up dahil pakiramdam ko, nakagawa ako ng kasalanan. Pakiramdam ko kapag nakita niya kami ni Cloud, masasaktan siya. And I don't want to hurt him.

Nang bumukas ang pintuan ay sunod na bumaba si Lianna bago ako.

"Are you okay, bes?" She said worriedly. Ngumiti ako at tumango.

"Yeah. I'm okay, Lianna." I stated. Pumasok na ulit siya sa sasakyan niya at kumaway. Kabado ako'ng pumasok sa mansion. Bakit para'ng ang bigat ng pakiramdam ko? feeling ko nakagawa ako ng kasalanan hindi ko naman talaga ginawa. Pumasok ako sa kwarto ko.

Nasan kaya si Shawn?

I sighed.

Nagpalit ako ng damit. I wore a Jacquard Ruffle Dress I brought in Korea. Huminga ulit ako at humiga na sa kama.

Nagsisisi ba ko na pinakawalan ko siya? Ugh! No! Bakit naman ako magsisisi eh sinabi ko na nga na kuntento na ako sa kung ano ang meron ako ngayon? stupid Mizuki!

Hindi ako pwedeng ma-confuse sa nararamdaman ko gayong nakita ko lang naman siya. Eh ano ngayon kung mahal niya pa ako?! Ginawa ko 'yon dahil iyon ang makakabuti! I have no rights to be sad now because he's not mine anymore.

Inis ako'ng bumangon sa kama. Nababaliw na yata ako! Napalingon ako nang bigla'ng bumukas ang pinto. Iniluwa nito si Shawn who's wearing a button-up and rolled the sleeves up to his elbow. Nang makita ko siya ay mukha siya'ng pagod na pagod.

My forehead creased in confusion. Saan siya galing?

Lumapit ako sa kanya. Ngumiti lang siya sa'kin at niyakap ako. I froze.

"Napagod ako, Mizuki. Pero nung nakita kita, bumalik agad ang lakas ko." He whispered. Tumigil ang aking paghinga.

My heart beat rapidly. Si Shawn... Si Shawn lang ang nakakapagparamdam sa'kin ng ganito. How dare me feel confused!

Naiyak ako. Niyakap ko siya pabalik at pinatong ang ulo ko sa balikat niya. Doon ako umiyak ng  umiyak. How could I deny the feelings I felt for him. Siya ang lalaki'ng mahal ko. I'm sure of that.

"Let's sleep now, Shawn." Sagot ko. His ocean eyes turned on me. Tumango siya.

Ngumiti ako at humiga na sa kama. Umupo siya sa tabi ko at inayos ang comforter.

"Sleep now, Milady. Aalis pa tayo bukas."

Tumango ako at ipinikit ang mga mata.

Before darkness took me, I felt his lips in my forehead.

Binuksan ko ang kaliwang mata ko at nakita ko siya'ng humiga sa sofa. He's smart and responsible. Kung iba'ng lalaki 'yan, sa tabi ng babae sila hihiga. But Shawn didn't slept beside me. Instead, he slept on the couch. Because he respects me.

-- -- --

"Wake up, sleepyhead." The image of Shawn handsome face welcome my sight. Ngumiti siya nang makitang nagising na ako.