Seven Deadly Sins {Cover By weebnextdoor} #starterliste21

~Ακόρεστοι Βασιλείς~

~Άπειρες ευχαριστίες στην αγαπημένη weebnextdoor για το αριστουργηματικό αυτό εξώφυλλο~

~Το aesthetic παραγωγής της υποφαινόμενης~

Ο Δαυίδ. Γεννημένος όπως χιλιάδες άλλοι, βοσκός, λυράρης, ποιητής, στρατιώτης, στρατηγός, Βασιλικός Σύζυγος κι ο Δεύτερος Βασιλιάς του Ισραήλ και θεμελιωτής μιας γενιάς που τελικά ονόμασε τον Υιό, όταν ήρθε περίπου χίλια χρόνια αργότερα. Γεννήθηκε στην ανωνυμία και πέθανε στην απόλυτη δόξα.

Δεν μάθαμε ποτέ ότι γεννήθηκε, δε μάθαμε ποτέ ποιά ήταν η μοίρα του, στην προσοχή μας έπεσε μονάχα όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο τελευταίος κριτής, ο Σαμουήλ, τον είχε χρίσει Βασιλιά λίγο πριν πεθάνει. Και τότε, πλησίαζε τα τριάντα. Και τριάντα χρόνια υπό το βλέμμα μονάχα του Πατέρα, μπορούν να δημιουργήσουν τέρατα ή και αμετακίνητος πονοκεφάλους για τους Δαίμονες.

Μέχρι τότε, κεντρικός μας στόχος και απόλυτη έγνοια στεκόταν σταθερά ο Σαούλ, εκείνο το χρυσό αγόρι, το αγαπημένο του Πατέρα, που είχαμε κατορθώσει να αποκοπεί εντελώς κι επιτυχώς. Τη συνέχεια, φυσικά, δεν μπορούσε να τη συλλάβει ούτε η οργιάζουσα φαντασία μας και τα αυτιά μου έγιναν άξαφνα αφερέγγυα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Ιεσσαί, ένας ταπεινός βοσκός, που ζούσε από τη γη και κοιμόταν πάνω της, που δεν ήξερε τίποτα πέρα από τα αρνιά και τα χωράφια του, κρατούσε από μια γενιά ελάσσονα μα αξιοπρεπή, σεβαστή. Από τη φυλή του Ιούδα, ως εγγονός της εμβληματικής Ρουθ και του Βοόζ. Είχε νυμφευθεί τη Νιζεβέτ, μια εξίσου αξιοπρεπή γυναίκα από τη φυλή τους κι είχαν εννέα παιδιά· εφτά γιούς και δυο κόρες. Ο μικρότερος των υιών του, είχε γεννηθεί και ανατρεφόταν πρακτικά ανάμεσα στους αμνούς και στα κατσίκια· με το που στάθηκε στα δυο του πόδια και περπάτησε, του έδωσαν ένα βοσκοράβδι για να φυλάει κοπάδια κι επειδή επρόκειτο για παιδί διαρκώς δραστήριο, ακούραστο και εξαντλητικό για τους γονείς του, του χάρισαν λίγο αργότερα μια λύρα, σχεδόν μεγαλύτερη από το αγοράκι, για να παίζει, να ασχολείται με κάτι που δεν απαιτούσε σωματική κόπωση. Έτσι, ο μικρός, όταν δεν εκτελούσε υπεύθυνα το καθήκον του βοσκού, έπαιζε το μουσικό όργανο που τόσο άξαφνα είχε βρεθεί στα χέρια του μα διόλου δεν του προκαλούσε ανία. Λάτρεψε τον ήχο της, προτιμούσε να τραγουδά παρά να μιλά και ξαγρυπνούσε, παλεύοντας να συνθέσει μελωδίες εύηχες, συναρπαστικές, θεσπέσιες στην ακοή.