İmkansızdan Vazgeçme

Bölüm 38 : Herşeyi Hatırlatmaya Geliyorum Sevgilim..

1 Hafta Önce...

Victoria'dan

Gazetcinin sorusuyla olduğum yerde dondum kaldım.. Cevap vermek istemiyordum çünkü bunu ben bile yeni öğreniyordum ama hiçbirşey hatırlamıyorum.. O futbolcu buraya gelicek ve beni götürmek isteyecek şimdi biliyorum belkide biryerlerde beni arıyor.. Ama ben Peter'ı seviyorum .. Onu bırakamam.. Peki ya Nicolas? Bana yalan mı attı? Hani sevgilim falan yoktu? Gerçekten o Neymar denilen futbolcuyla konuşmak isterim.. Beni düşüncelerimden ayıran ard arda gelen sorulardı.

"Neymar'la tekrar barışacak mısınız?"

"Neden ayrıldınız?"

"Peter ile ne zamandır bir ilişkiniz var?"

"Peki ya oğ-" en sonunda sorularını bölüp:

"Yeterrr!!" diye bağırdım ve sahilin çıkışına doğru koşmaya başladım.. Nedenini bile bilmediğim halde gözlerim dolmuştu.. Bunlarla uğraşıcak vaktim yoktu, benim konserime hazırlanmam gerek..

Peter'dan

Victoria ilk defa bu kadar çaresiz hissedebiliyordu biliyorum.. Çünkü hiçbirşey hatırlamadığı için kendini suçluyordu.. Ama gazetecinin son sorusu aklıma takılmıştı.. Kameraları kapattıklarında gazetecinin yanına gittim.

"Hey baksana!?"

"Buyrun?"

"Az önce Victoria'ya ne sorucaktın? Hani lafını böldü ya.."

"Önemsiz efendim. Boşverin.." dedi ve arkasını dönüp ilerliyordu ki söylediğim cümleyle tekrar bana döndü:

"Siz söyleyin ben cevaplarım.."

"Hayır cevaplayamassınız.. Onun oğlunu siz nerden bilesiniz ki?

"Oğlu mu?" gerçekten bir oğlu mu vardı.. Bundan hiç bahsetmemişti desem biraz salakça olur.. Kız geçmişini hatırlamıyor diyoruz ben ne diyorum.. Ama bu gerçekten şaşırtmıştı.. Belki gazetecinin sorusunu bölmeseydi birşeyler hatırlayabilirdi.. Bu konuyu Victoria ile acilen konuşmam gerek..

"Evet oğlu Davi Lucca. Neymar ile oğlu. Size bahsetmemiş miydi?"

"Tabiki de bahsetti.. Biranlık şoka geldi de boş bulundum.. "

"Ee soruyu cevaplıycak mısınız? Oğlu nerede? Neymar ile beraber mi kalıyor?"

"Bu soruyu daha sonra Victoria cevaplar.. Bu benim haddime değil.." deyip arkamı döndüm ve çıkışa doğru ilerledim.. Şuan en çok istediğim Victoria'yı bulmak ve ona sarılmaktı.. Onun bir oğlunu  olduğunu duymak gerçekten canımı acıtmıştı ve gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.. Gözlerim her yerde onu arıyordu..

Sahil çıkışına yaklaştığımda kapıda başını duvara yaslamış şekilde ağlayan birisini gördüğümde o sarı saçlarından direk onun Victoria olduğnu anladım.. Sakin gibi gözüküyordu.. Ama bir soğukluk vardı.. Dalmış gitmişti.. Ne düşünüyordu ki? Yine geçmişini mi hatırlamaya çalışıyor? Ama artık onun geçmişide geleceğide ben olmalıyım..

Yanında hızla yaklaşıp hemen sarıldım ve saçlarını okşamaya başladım.. Nedenini bilmiyorum ama sarıldığım gibi gözümden akan yaşa engel olamadım.. Normalde ben hiç ağlamam .. Şuanda da ağlamıyorum ama o yaş gözümden istemsizce aktı sadece.. Oda ellerini sırtımda birleştirdiğinde hıçkırarak ağlıyordu.. Ağladığını hissetmek çok garipti.. Daha önce onu ağlarken hiç görmemiştim..  Dudaklarına minik bir öpücük bırakıp onu kucakladığım gibi şezlongun yanına götürdüm..