Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 54

Η Βαλέρια φταίει για το θάνατο της Αναστασίας και της κόρης μας." Μου λέει και είμαι σε κατάσταση σοκ. Δεν πίστευα πως θα έφτανε σε έτσι σημείο.
"Γιατί να το κάνει αυτό;"
"Την ζηλεύε και την μισούσε." Μου λέει και ανάβει ένα τσιγάρο. Σηκώνομαι πάνω και τον πλησιάζω. Του πέρνω το τσιγάρο και το σβήνω στο τασάκι και έπειτα τον αγκαλιάζω.
"Για αυτό δεν σου είπα κάτι,ήθελα να πληρώσει και είμαι ηλίθιος που έριξα ευθύνες πάνω σου για το ότι δεν μου μίλησες για την εγκυμοσύνη."
"Σε καταλαβαίνω τώρα,ηρέμησε." Του λέω και με τραβάει στην αγκαλιά του.
"Ήμουν θυμωμένος με εμένα και ξεσπούσα πάνω σου." Μου λέει και με σφίγγει πιο πολύ πάνω του. Δεν λέω κάτι και απλά μένουμε έτσι για λίγο.

"Πώς το έμαθες;" τον ρωτάω και με βγάζει από την αγκαλιά του.
"Το ανακάλυψε ο Ίαν και από τότε πασχίζαμε να βρούμε αποδείξεις." Μου λέει και του γνέφω. Βλέπω ότι δεν είναι και πολύ καλά και δεν ξέρω τι να κάνω.
"Θες να πάμε βόλτα στον κήπο;" τον ρωτάω και μου γνέφει. Σηκώνομαι πάνω και τον τραβάω μαζί μου.

Κάνουμε βόλτες στον κήπο αγκαλιασμένοι και μιλάμε ο ένας στον άλλον για τα παιδικά μας χρόνια.
"Θες να πείς δεν με θυμάσαι καθόλου;" με ρωτάει και τον κοιτάω.
"Όχι θα έπρεπε;" τον πειράζω.
"Φυσικά ήμουν και είμαι κούκλος." Χριστέ μου έμπλεξα με ψώνιο.
"Ψώνιο ήσουν και είσαι." Του λέω και άμεσως αρχίζει να με γαργαλάει με αποτέλεσμα να ξαπλώσω κάτω στο χορτάρι και να χτυπιέμαι από τα γέλια.
"Σταμάτα!" Φωνάζω μέσα από τα γέλια μου.
"Όχι αν δεν ζητήσεις συγνώμη." Μου λέει και συνεχίζει.
"Συγνώμη." Του λέω σιγανά αλλά δεν σταματά να με γαργαλάει.
"Δεν σε άκουσα,τι είπες;" με ρωτάει.
"Συγνώμη!" Φωνάζω και ευτυχώς σταματάει.

Έρχεται από πάνω μου και ενώνει τα χείλη μας σε ένα ήρεμο φιλί. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο του και βαθένει το φιλί δαγκώνoντας το κάτω χείλος μου και βυθίζει τη γλώσσα του στο στόμα μου, όταν βρίσκει την δικιά μου αρχίζει να παίζει μαζί της. Τα χέρια του φυλακίζουν την μέση μου και πιέζει το σώμα του πάνω μου.
"Γκουχουμ." Ακούμε την φωνή της Λάουρας και άμεσως ο Αχιλλέας κάθεται δίπλα μου και κάθομαι και εγώ. Βλέπω το πονηρό της βλέμμα και κοκκινίζω.
"Μόλις ξύπνησε." Μου λέει και τον αφήνει στα χέρια μου.
"Ευχαριστώ Λάουρα." Της λέω και μου κλείνει το μάτι.

Αρχίζουμε να παίζουμε με τον Μιχάλη,κυρίως ο Αχιλλέας και εγώ απλά τους βλέπω.
"Αρχίζω και φρικάρω!" Μας ξαφνιάζει η φωνή του Ίαν που έρχεται αναστατωμένος πρός το μέρος μας.
"Ποτέ ήρθες;" τον ρωτάει ο Αχιλλέας.
"Δεν είναι αυτό το θέμα!" Ξανά φωνάζει και ακούω τον Αχιλλέα να ξεφυσάει.
"Αν είναι καμία μαλακία την γάμησες προχώρα." Του λέει και μου δίνει το μωρό. Μπαίνουν μέσα και μετά από λίγο μπαίνω μέσα και εγώ.