Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 24

Παγώνω. Με τραβάει πιο κοντά του και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.
Νιώθω ένα πολύ απότομο τράβηγμα,ξεκολλάω από τον Άλεξ και βρίσκομαι απέναντι από έναν οργισμένο Αχιλλέα.

Μου σφίγγει ακόμα πιο πολύ το χέρι μου, που με κάνει να πονάω.
"Με πονάς!" Του φωνάζω και σε αντάλλαγμα μου δίνει ένα άγριο βλέμμα.
"Εσύ μακριά της!" Λέει στον Άλεξ και με τραβάει πρός την έξοδο του κλάμπ. Τι σκατά έπαθε;

Όταν πλέον είμαστε έξω αποτραβιέμαι και γυρίζει και με κοιτάει.
"Έχεις πέντε λεπτά να κουνηθείς!" Με εκνευρίζει.
"Παράταμε!" Του φωνάζω και κάνω να φύγω αλλά έρχομαι αντιμέτωπη με το σκληρό του στερνό. Γαμώτο.

"Δεν κατάλαβες καλά θα έρθεις μαζί μου και αν δεν θες θα σε πάρω με το ζόρι!" Ποιός νομίζει πώς είναι;!
"Δεν πάω πουθενά μαζί σου!" Βγάζει ένα μουγκρητό και βρίσκομαι σαν σακί από πατάτες στον ώμο του. Αρχίζω να τον κλοτσάω αλλά δεν αντιδρά.
"Κάτσε φρόνιμα!" Μου λέει και μου δίνει μια στα πισινά. Γαμώτο πόνεσα.

Σταματά στο αυτοκίνητο,ανοίγει την πόρτα και με ρίχνει μέσα. Μαλακά. Μαζεύομαι στην άλλη άκρη του αυτοκινήτου και βλέπω έξω. Ο Αχιλλέας ακόμα να μπει μέσα, ε βέβαια θα αφήσει μόνη της την Βαλέρια; εκνευρίζομαι.
"Ηρέμησε κορίτσι μου." Η φωνή του Τζόζεφ με καθησυχάζει και τρομάζω λίγο γιατί δεν τον είδα. Δεν του απαντάω και απλά βλέπω έξω.Μετά από λίγο μπαίνει μέσα και μου δίνει την τσάντα μου. Εγώ ακάθεκτη βλέπω έξω.
"Ξεκινά Τζόζεφ." Λέει και αυτός υπακούει.

Μετά από μερικές ώρες φτάνουμε στο σπίτι,βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω τρέχοντας στο δέντρο. Γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι; γιατί αντέδρασε έτσι; απλά γιατί;Το άρωμα του έρχεται στα ρουθούνια μου.
"Σήκω και φύγε." Του λέω ήρεμα και φυσικά με αγνοεί. Ξεφυσάω και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω.
"Τελευταία φορά που τον βλέπεις." Μου λέει σχετικά ήρεμα και γυρίζω να τον κοιτάξω. Κάθετε απέναντι μου με ένα τσιγάρο στο χέρι και με μισάνοιχτο το πουκάμισο.
"Δεν θα σου δώσω λογαριασμό." Πέρνει μια τζούρα απο το τσιγάρο του και αφήνει τον καπνό να βγεί από το στόμα του.
"Φυσικά και θα μου δώσεις, μην ξεχνάς ότι είσαι γυναίκα μου!." Γελάω και τον βλέπω να εκνευρίζεται.
"Εσύ το θυμάσαι όταν πηδάς την Βαλέρια;!." Του λέω φωνάζοντας και σηκώνομαι πάνω."Το θυμάσαι κάθε φορά που μου συμπεριφέρεσαι λες και είμαι ο χειρότερος εχθρός σου;! Φυσικά και όχι οπότε θα φυλάω όποιον θέλω! Αλλά είσαι τόσο εγωιστής που το θυμάσαι μόνο όταν σε συμφέρει!" Τα γκρίζα μάτια του καίνε τα σμαραγδένια δικά μου και προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Ξεφυσάω και κάνω να φύγω αλλά η φωνή του με σταματά.