Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 9

Ξύπνησα από τον δυνατό ήχο της πόρτας. Τεντώνομαι στο κρεβάτι και νιώθω κουρασμένη για να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Χουζουρεύω ακόμα λίγο και σηκώνομαι,κατευθύνομαι στην ντουλάπα και βγάζω έξω ρούχα ντύνομαι και πηγαίνω στην τουαλέτα κάνω τα απαραίτητα και κατευθύνομαι πρός την πόρτα.

Αμφιταλαντεύομαι για λίγο. Δεν θέλω να τον δώ. Μαζεύω όσο θάρρος μου έχει απομείνει και ανοίγω διστακτικά την πόρτα.

Η απέναντι πόρτα είναι κλειστή. Ωραία προλαβαίνω νομίζω να φάω κάτι αν βρω την κουζίνα εδώ μέσα.

Βαδίζω γρήγορα πρός τις σκάλες και αρχίζω να κατεβαίνω, στέκομαι μπροστά στο σαλόνι και δεν έχω ιδέα που να πάω.

Κοίταω γύρω μου και βλέπω ένα άνοιγμα το οποίο δεν είδα εχθές. Άρχισα να πλησιάζω και ευτυχώς για εμένα ήταν η κουζίνα.

Είδα μια γυναίκα σχετικά κοντή με άσπρα μαλλιά δεμένα κότσο να μαγειρεύει και τον Τζόζεφ να κάθετε σε ένα σκαμπό και να πίνει τον καφέ του.

Μπήκα στην κουζίνα και τα βλέμματα τους έπεσαν πάνω μου.
"Εμ καλημέρα." Είπα με ένα σφιγμένο χαμόγελο.
"Καλημέρα κυρία Αριστείδου."
"Τζόζεφ έχω όνομα και μην μου μιλάς στον πληθυντικό, είκοσι χρόνων είμαι όχι πενήντα." Μου χαμογέλασε και αμέσως ανταπέδωσα.
"Όπως επιθυμείς, αλλά μπροστά στον Αχιλλέα θα σου μιλάω στον πληθυντικό."
"Το δέχομαι." Για μία στιγμή μένω να κοιτάω την άγνωστη γυναίκα. Γυρίζει και με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα, εντάξει δεν με σηκώνει το κλίμα.

"Η κυρία Λάουρα σωστά;" λέω στην γυναίκα και αμέσως ένα αστραφτερό χαμόγελο απλώνεται στα χείλη της το οποίο είναι μεταδοτικό.
"Ναι κορίτσι μου εγώ είμαι και στον ενικό να μου μιλάς."
"Εντάξει, μπορείς σε παρακαλώ να μου σερβίρεται πρωινό;"
"Φυσικά." Της χαμογέλασα και άρχισα να χτυπάω τα νύχια μου ρυθμικά στο τραπέζι από την νευρικότητα μου, δεν ήθελα να τον δω.

"Έφυγε Αριάνα δεν θα τον δείς." Η φωνή του Τζόζεφ ακούγεται και κάτι μέσα μου ηρέμησε αλλά συγχρόνως απογοητεύτηκε, γιατί να νοιώσω απογοήτευση; Αριάνα σύνελθε κορίτσι μου! Μαλώνω τον εαυτό μου, που κατάντησα.

"Πού θα φας Αριάνα;"
"Εδώ που αλλού να πάω;" χωρίς πολλά πολλά η Λάουρα μου δίνει το πιάτο και κάθομαι να φάω δίπλα από τον Τζόζεφ, έβαλα σε ένα ποτήρι λίγο χυμό και άρχισα να τρώω.

Και τότε μου έρχεται αναλαμπή, γυρίζω πρός τον Τζόζεφ.
"Τζόζεφ,εσύ δεν έπρεπε να είσαι με τον Αχιλλέα;" Χλώμιασε και αυτό μου προκαλεί ένα αρνητικό συναίσθημα.
"Τζο πες μου." Γυρίζει και με κοιτάει σαν να αμφιταλαντεύεται και γυρίζει να κοιτάξει την Λάουρα, η Λάουρα του γνέφει θετικά.Εντάξει κάτι πάει λάθος εδώ πέρα.

"Ήρθε και μου είπε πως δεν ήταν ανάγκη να τον πάω εγώ στην δουλειά επειδή έχει δουλειά το βράδυ και θα αργήσει να γυρίσει." Του γνέφω θετικά δίχως να τον κοιτάξω και εστιάζω στο πιάτο μου.

Νεκρική σιγή έπεσε καο αυτό άρχισε να με πνίγει.Το έπιασα το νόημα Αχιλλέα το έπιασα, η δουλειά το βράδυ ονομάζεται Βαλέρια, καλό πήδημα Αχιλλούκο εύχομαι να μην σου σηκώνεται! Τα νεύρα μου!

Σηκώνομαι από την καρέκλα και κατευθύνομαι πρός τον κήπο,κάθομαι κάτω από ένα δέντρο,κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ηρεμήσω τα νεύρα μου αλλά δεν τα καταφέρνω.

Ξαφνικά το κινητό μου αρχίζει να παίζει,το περνώ και το όνομα της Στεφανίας εμφανίζεται στην οθόνη.

"Αριάνα νομίζω ερωτεύτηκα!" Μου λέει με υπερβολικό ενθουσιασμό. Αχ ρε Ίαν τι έκανες στην κολλητή μου και αυτομάτως ένα χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη μου κάνοντας τους εικόνα μαζί. Η Στεφανία αρχίζει να μου λέει φυσικά για τον Ίαν και το ποσό τέλειος,ευγενικός, όμορφος και συγχρόνως πόσο αστείος είναι.

Χερομαι που την ακούω τόσο χαρούμενη,τουλάχιστον μία από τις δυο είναι, και εκεί που μιλάμε αλλάζει συζήτηση και στρέφεται στο θέμα που δεν θέλω να μιλάω.

"Με τον Αχιλλέα όλα καλά; πάντως δεν περίμενα να είναι τόσο,πως να το πω;αυτά τα μάτια του,τα χείλη του και αυτό το σώμα, κόλαση είναι σέξι ο άνθρωπος."Άι στο διάολο Στεφανία! Ούτε ερωτευμένη να ήσουν! Άκου εκεί σέξι και δεν είναι καν άνθρωπος,γαϊδούρι είναι! Όσο για τα υπόλοιπα δεν θα το σχολιάσω!

"Στεφανία θα τα πώ στον Ίαν αν συνεχίσεις!"
"Δεν έχουμε και σχέση κοπελιά και ηρέμησε τα νεύρα σου." Μου λέει θέλοντας να με ηρεμήσει.
"Συγγνώμη." Την ακούω να ξεφυσάει.
"Τι έγινε Αριάνα;" πάντα με καταλάβαινε αυτό το κορίτσι.

Αρχίζω να της λέω τα πάντα,μένει άφωνη και μετά από λίγο κλείνουμε το τηλέφωνο. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και πέρνω ένα βιβλίο για να διαβάσω.

Κλείνω το βιβλίο και βλέπω πως έχει πάει οχτώ. Σηκώνομαι, κατεβαίνω κάτω τρώω βραδυνό στην κουζίνα και ξανά πηγαίνω στο δωμάτιο μου, μπαίνω στο μπάνιο κάνω την ρουτίνα και επιστρέφω στο δωμάτιο, φοράω πιτζάμες και ξαπλώνω στο κρεβάτι και ο Μορφέας αργεί να με πάρει στην αγκαλιά του.