Life In Reverse(completed)

29

Months later

Lumaki akong hindi dinedepende sa iba ang kasiyahan ko. It's just me against the world. Iyon ang gusto kong matutuhan nang anak ko, kung paano maging malakas sa pamamagitan nang pagiging magisa.

I was abandoned, when I was young. I don't have any single clue how world can be cruel. Tumingin ako sa salamin, maiksi ang buhok ko at nakikita ko ang katandaan na bumabalot saaking mukha.

Napangisi ako, everything went so well. Wala na si Anika, it's just me and Janus. Kaming dalawa nalang. Tinignan ko ang mga kamay ko, I have a huge horizantal scar on it. Tinakpan ko iyon nang relo.

I do what makes me happy, going with that idea. No one can stop me. I am independent who always strive for the better.

I was a top achiever, until he came in. Enrico, father of Anika has been the type that doesn't believe in love. My grades dropped, teachers started to hate me. My whole life is fucked up, until Anika was born.

She made me feel alive again, I want my dreams to continue. I want her to continue that, it's for her own sake. Lahat nang ginagawa ko para sa kapakanan niya. I might not a good mother, pero na provide ko naman lahat nang kailangan niya and that is enough.

Kimuha ko ang wallet ko, and there's a picture of him. Janus. Napangiti ako habang inaalala na magiging masaya na kami ngayong wala na si Anika. Am I too much? If now, I wish I never had her.

I know that she regret to live in this world, mabuti nalang at tapos na ang paghihirap niya. I supposed to love her but she is a burden. I feel sorry for her, having to go through that. Some people just shouldn't be parents.

She died and I feel better.

Ngayong wala na siya, I asked Janus if we can have a lunch. Tumawag siya, agad ko iyong pinatay. Hindi ko iyon maaaring sagutin.

I'm sorry mira, I am an asshole... buti nagreply ka sa message ko. I was thinking about you for a whole month. Hindi ako makatulog dahil sa ginawa ko sainyo...

Nagreply ako, sinasabing okay lang ako at okay lang ang lahat. Nabitawan ko ang cellphone ko nang mabasa ko ang reply niya.

How's Anika?

Nagmamadali akong nagayos, dahil sinabi kong aalis kami for lunch. Tinignan ko ang damitan ko at agad kong sinuot ang aking paborito. Nag perfume din ako at naglagay nang kolorete sa mukha. Mapula ang labi ko, napangiti ako. Bago umalis ay cinontact ko muna ang kaisa isa kong kaibigan bukod kay Janus, Si Dr. Farrel. Sinabi kong aalis ako at magdadate kami ni Janus. Nag goodluck lamang siya kaya natawa ako.

"Okay lang ang lahat, ikaw si Amira. Ikaw ang pipiliin ni Janus." Tinakpan ko nang kumot ang salamin at dire diretsong lumabas. Narinig ko ang ilang pagbulungan nang mga kapit bahay namin. Albania is a small town, I'm sure pinaguusapan nila ako.

Nakita ko na nakakakalat ang basura sa mga halaman, pinulot ko muna iyon bago sumakay nang sasakyan, habang nagdadrive ay nagulat ako nang tawagan ako ni Bridgette. Ang kaibigan nang anak ko. Napangisi ako at pinatayan ito nang tawag.

Saglitang byahe lang ang ginawa ko, bago bumaba nang sasakyan ay tinignan ko muna ulit ang mukha ko sa salamin. Naramdaman kong mas nagmatured o mas tumanda ang mukha ko. Napailing iling na lamang ako habang nakangisi.

Natanaw ko agad si Janus. Naka hoodie siya pero kahit na ganoon ay nakilala ko pa din siya. He's hiding, pinalayas siya nang daddy niya nang malaman niya ang ginawa kay Anika. Hindi naman big deal iyon kaya nandito ako para tulungan siya.

Pagkababa ko ay pumasok na ako sa isang Milk tea shop. Nakagat ko ang labi ko habang papalapit kay Janus. Mukhang nagulat siya at napatayo.

Natatawa akong tinignan siya. "What? Bakit parang gulat na gulat ka? Diba may usapan tayo."

Bakas sa mukha niya ang pagtatakha, tila gulong gulo ito. Nag text naman kami kanina na magkikita kami ha?

"Are you now okay?" bulong niya. Napakurap kurap ako at ngumiti sakanya. Nagiba ang itsura niya, nakita ko ang pagiba nang mukha niya. Kitang kita din ang pag lalim nang itim sakanyang mata na tila hindi nakatulog sa malalim na pagiisip.

Agad ko siyang niyakap, ramdam ko ang pagkalas niya kaya hinigpitan ko iyon lalo. "M-maghiwalay na tayo para hindi na tayo paulit ulit nasasaktan."

Napatulala ako sa sinabi niya, muntikan na akong matawa. After all I did for him, ganon ganon nalang 'yon?

"T-tanggalin mo na ako sa buhay mo, wag mo na ko isipin. Nahihirapan ka." Nakita ko ang pagbuo nang luha sa kanyang nga mata.

"I don't think we're on the same page anymore. I feel like we're different people lately with our wants and expectations. You seem frustrated, unhappy and dissapointed with me and I cannot let you be like that anymore that's the least I can do... Sorry."

Sasagot na sana ako nang biglaan akong mahilo, hindi ko namalayan ang unti unti kong pagbagsak sa sahig. Naramdaman ko na lamang ang pagdilim nang aking paligid.

__________