Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 7

Hinila niya muli ako at halos hindi ko mahanap ang sariling lakas na parang bigla akong tinakasan bigla dahil sa panginginig na nararamdaman.

I hate how anxiety and tension dominate my whole body!

"Fucking let me go or I won't have a second though to defend myself." mariin kong saad. Pilit winawala ang panginginig na nararamdaman.

Mas lalo lang lumaki ang ngisi niya at natakpan ng tunog ng pagpupumiglas ko ang malakas niyang halakhak.

"Ano bang kaya mong gawin? Sa sobrang hina mo kusa kang susuko sa akin." my jaw almost dropped on his remark. Mas dumoble ang kapit niya sa palapulsuhan ko na halos mapapikit ako ng mariin sa pagbaon ng kuko niya sa akin.

My skin is so sensitive. Na sa kahit isang simpleng kamot lang ay namumula na agad iyon at nawawala ng matagal. My skin is so white as snow that I can see the red mark already on it. Kung mas babaon niya pa ang kuko niya ay siguradong magkakasagutan na iyon.

Ramdam ko ang pag-ipit ng laman sa kamay ko dahil sa mahigpit niyang hawak.

"Bitawan mo ko!" I exclaimed. Pero hindi siya nakinig sa akin at marahas akong hinila para mapasunod sa kanya. Halos mapasubsob ako sa bawat hakbang na ginagawa namin.

Marahas na kumalabog ang puso ko. I also breathing heavily now that I'm holding my chest to save myself. This is the second stage of my anxiety attack. Hindi ko magugustuhan kong mas lalong lala ang pag-atake sa akin.

"Sinabi nang huwag ka nang magpumilit na makata---" before he can even finish his sentence someone drag his collar and give him a strong punch.

He stumble in the floor in the sudden attack. Dahilan para mabitawan niya ang pagkakahawak sa akin. Bago pa ako matumba sa sahig dahil sa paghihina ng mga tuhod ay may mga bisig na marahang sinakop ang bewang ko.

I gasped and I blink my eyes to adjust my blurry vision. A familiar scent filled my nostrils and my heart suddenly pounded so fast.

Dahan dahan kong inangat ang tingin ko at parang huminto ako sa paghinga ng makita si Kuwai sa likod ko. My breathing hitched when his dark menacing eyes filled with intense danger went down on me.

His eyes is screaming war and death. He looks like he can kill someone right now without even thinking twice. My systems are turning wild suddenly.

My hands tremble because of sudden nervous. Even his eyes seems so scary, I can't feel any fear but peace only. Nakakagulat na sa nakakatakot at napakadilim niyang mga mata ay nakahanap pa ako ng kapayapaan.

"Ang lakas ng loob mong subukang hawakan si Raiven." napigil ang pagtitig ko sa kanya ng marinig ang mariin na tinig na iyon. Lumingon ako sa likod ko at umawang ang labi ng makita si Helix na nagbabaga ang mga mata. Bakas na bakas ang galit at handang bigyan muli ang lalaki ng isa pang mabigat na suntok.

Mariin ang pagkakahawak ni Helix sa kuwelyo ng lalaki habang sapo nito ang mga labi na pumutok na dahil sa lakas kanina ng suntok ni Helix. He's hawk like eyes full of rage is so ready to beat the prey in his hold. He's fuming mad.

Kitang kita ko ang panggigil niya sa paraan ng riin ng paghawak niya sa kuwelyo ng lalaki. Napahinto lang ako saglit sa tensiyon na nararamdaman ng makarinig ng nga yapak na papalapit sa amin. Saglit akong kinabahan dahil baka mamaya ay kasama iyon ng lalaki.

Nawala lang ang pangamba ko ng makita sila Xerox sa unahan at ang iba pang Last Section. My breathing calm down somehow but it turn heavy again when I feel Kuwai's hand in my waist tightens.

"Anong nangyayari--" si Caleb na agad napasinghap ng makita ang tagpo ni Helix at noong lalaki.

"Mabuti na lang talaga at si Helix ang sumuntok. Kung hindi ay baka bumalik ka sa hospital kung si Kuwai, Keano." Xerox said and the man named Keano smirk.