Τι να το κάνω (A Kim Namjoon story)

23.

(Σημείωση συγγραφέως: Αυτό το κεφάλαιο είναι επίσης μεγάλο, οπότε χαλαρώστε και απολαύστε. Καλό διάβασμα!)

 Κοίταξα τον εαυτό μου και τινάχτηκα. Οι πιτσιλιές από το κακάο ήταν ελάχιστες και δεν φαίνονταν σχεδόν καθόλου. Ήπια με μια γουλιά το υπόλοιπο και λιγοστό κακάο που είχε απομείνει και το πέταξα στον κάδο έξω από το μαγαζί, πριν πάω προς το μέρος του Νάμτζουν.

 «Περίμενα να αργήσεις, αλλά τελικά μάλλον εγώ άργησα» μίλησα.

 Ο Νάμτζουν δάγκωσε τα χείλη του και κοίταξε προς το πάτωμα. Δεν μπορούσα να διακρίνω τα μάτια του, ούτε και τις εκφράσεις του, διότι φορούσε γυαλιά ηλίου και καπέλο. Παρατήρησα όμως ότι δεν φορούσε καμία μάσκα ή κάποιο φουλάρι για να καλύψει το στόμα του.

 «Άργησες, γιατί έπιασες κουβέντα με τον φίλο σου. Σας είδα μέσα στο μαγαζί που μιλούσατε και γελούσατε».

 «Πόση ώρα στέκεσαι εδώ;» αναρωτήθηκα δυνατά, περισσότερο στον εαυτό μου. Κούνησα το κεφάλι μου. «Όπως και να έχει, θα ήταν καλύτερο να πάμε σε κάποιο μέρος όπου δεν έχει πολύ κόσμο και δεν θα σε αναγνωρίσουν» πρότεινα.

 «Μπορούμε να πάμε εκεί όπου είχαμε πάει και πριν. Σε εκείνο το παρκάκι» είπε.

 «Τέλεια. Πάμε» είπα και ξεκίνησα να περπατάω. Άκουγα τα βήματά του λίγο πιο πίσω μου και κοντοστάθηκα να τον περιμένω. Μου φάνηκε ότι δεν συμπεριφέρονταν σαν να ήταν ο εαυτός του. Τι είχε πάθει; Φαινόταν... θυμωμένος;

 «Είσαι σίγουρος ότι δεν διέκοψα τίποτα; Ή σου χάλασα κανένα σχέδιο μήπως...».

 «Όχι. Πόσες φορές σκοπεύεις να μου κάνεις την ίδια ερώτηση;» μου απάντησε με νεύρο.

 Συνεχίσαμε να περπατάμε και έβγαλα ένα ειρωνικό και κοφτό γέλιο. Τι στο καλό; Του λέμε ορίστε και θα μας βρίσει και από πάνω;

 «Πόσες φορές σκοπεύεις να μου μιλάς με νεύρο;» ανταπέδωσα την ερώτηση.

 Γύρισε και με κοίταξε μέσα από τα γυαλιά ηλίου του. Έπειτα κοίταξε το πάτωμα. «Συγγνώμη. Δεν ήθελα...».

 «Δεν στο είπα για να μου ζητήσεις συγγνώμη, για όνομα του Θεού» έκανα και ξεφύσησα. Στη συνέχεια γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω. Φαινόταν μουτρωμένος και σαν να τα είχε βάλει με τον εαυτό του. «Κοίτα» είπα. «Φαίνεσαι θυμωμένος να πω; Εκνευρισμένος; Δεν ξέρω. Ίσως είσαι κουρασμένος, αφού σε ξύπνησα κιόλας, οπότε καταλαβαίνω πλήρως μην ανησυχείς. Πάντως μην τα βάζεις με τον εαυτό σου συνέχεια και μην ζητάς συγγνώμη για το κάθε μικρό πράγμα. Να ζητάς εκεί που πρέπει. Γιατί αν το λες συνέχεια, μετά οι υπόλοιποι θα σε βρίσκουν το εύκολο θύμα και θα βάζουν όλο το φταίξιμο των προβλημάτων τους σε εσένα».