20. Why Would A Liar, Lie?

Start from the beginning
                                    

«Δεν ξέρω τίποτα Arthur, άσε με να πάω πίσω, σε παρακαλώ.»

«Olivia.» ψιθύρισε, μα μπορούσα να τον νιώσω κοντά μου. Έκανε βόλτες γύρω μου και εγώ μπορούσα να τον ακούσω να κινείται μέσα στο σκοτάδι. Τα μάτια μου ήταν άχρηστα πια, δεμένα συνεχώς. 

Η φωνή του ακουγόταν σχεδόν τρυφερή πάνω από το αφτί μου. Έμοιαζε άκακη, γεμάτη ζεστασιά και ανθρώπινη. Αλλά η σκιά της ήταν μαύρη καθρεφτιζόμενη με κόκκινο φως παρμένο από την κόλαση, λουσμένο στο αίμα και τον ιδρώτα, μιμούμενη  κάθε υπαρκτό φόβο και επιφανειακό πόνο. Ο εφιάλτης μου ήταν μόνο η φωνή του, ενώ η εικόνα του ήταν κενή. Φοβόμουν ένα φάντασμα στο κεφάλι μου.

«Σου τελειώνει ο χρόνος αγαπητή μου.» αν μπορούσα να σκεφτώ λογικά ίσως γελούσα με την ειρωνεία, κάτι παρόμοιο είχα πει για να χωρίσω τον Peter. Αλλά δεν σκεφτόμουν λογικά, αλλά απελπισμένα.

 «Σου έχω φερθεί όσο καλύτερα μπορούσα. Και έτσι το ανταποδίδεις;» θα γέλαγα αν δεν μου είχε κοπεί η λαλιά.

Η φωνή του έμοιαζε δηλητηριώδης πια.

Και δεν θα μιλούσα ποτέ αν δεν ένιωθα μία λεπίδα να χαϊδεύει τα δάχτυλά μου. Το μικρό μου δάχτυλο πάγωσε, ακίνητο.

Δεν θα μου- Δεν θα μου έκοβε ποτέ τα δάχτυλα, ε; Υπάρχει κάποιο όριο ... ;

Άφησα μία ανάσα να ξεφύγει από τα χείλη μου, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσω τους λυγμούς μου υπό έλεγχο.

Όχι πανικός ... όχι απότομες κινήσεις. Δεν βλέπω τίποτα γαμώτο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα όσο τα χέρια μου ήταν δεμένα.

Ξαφνικά άρχισα να νιώθω πόσο σφιχτά ήταν οι χειροπέδες στα χέρια μου, πόσο εγκλωβισμένη ήμουν, πόσο τυφλή είχαν φροντίσει να με κάνουν.

Θα μπορούσαν να μου κόψουν τα δάχτυλα και το μόνο που θα έκανα ήταν να ουρλιάξω, και να ουρλιάξω. Και δεν θα με άκουγε κανένας, κι θα ήμουν μόνη μου.

«Πες μου.»

«Για ποιο πράγμα;!»

«Τι ξέρεις για τις δολοφονίες των αδερφών Shaurman;»

«Μονάχα ό,τι είπε η δημοσιογράφος στην τηλεόραση.»

«Και τι ήταν αυτό;»

«Για τα τραύματά τους. Τα εξακρίβωσα όταν είδα την φωτογραφία.»

«Ποια φωτογραφία;»

«Αυτήν στον φάκελο τού Peter.» Γαμώτο, γιατί με ρωτούσε για τον φάκελο όταν τον είχε ήδη στα χέρια του.

Τελευταίο Βλέμμα | Βιβλίο 1 ✓Where stories live. Discover now