1 YIL SONRA
“Hadi artık! Çıkın şu evden!”
15 dakikadır bekleyen Chan daha fazla dayanamayıp bağırdığın da ilk çıkan Jeongin olmuştu. Yüzünde ki iğrenmiş ifade ve elinde ki piknik çantası ile chan’a yaklaşırken bir yandan da yakınmayı ihmal etmiyordu.
“İçeri de porno çekiliyor bildiğin hyung, Üç sevgili bambaşka odalarda, midem kaldırmıyor”
chan derin bir nefes bıraktı ve kapıdan içeri girip salonun ortasında bağırdı.
“Hemen çıkın sizi sikikler! ben demedim mi bu evde +18 olmayacak diye!”
“Yha hyung geldik işte ne bağırıyorsun?” Hyunjin ve Seungmin merdivenlerden inerken Chan ayağında ki ayakkabı çıkarıp onlara fırlattı.
“Lan ben yarım saattir sizin yiyişmenizi beklemek zorunda mıyım?!”
Hyunjin’in ayağına gelen ayakkabı ile Seungmin gülmemek için dudağını bastırırken Chan eliyle onları işaret etti.
“Ayakkabımı getirin” O sırada yan odadan çıkan Changbin ve Felix içeri girmiş ve onlara bakmışlardı.
“hayır, ev ev değil, çiftleşme hanı sanki. Ben sizi pikniğe gitmek için çağırdım yiyişin diye mi oçlar!?”
“Üzgünüz hyung”
“Aslında ben çokta üzgünüm değilim”
Changbin sırıtarak Felix’e baktığın da Felix dirseği ile karnına vurmuştu. Chan sabır çekerken hyunjin’in getirdiği ayakkabıyı ayağına geçirdi ve mutfağa ilerlemeye başladı.
“Minsung! Hemen masamdan inin!”
İçeri girdiğin de bedenler ayrılmış ama hala ruhları bir gibiydi. Dudaklar şişmiş saçlar dağılmıştı ve birbirlerine bakıp sırıtıyorlardı. Chan ofladı ve yanlarına gidip ikisinin de başına vurdu.
“Hemen dışarı çıkıp şu lanet arabaya biniyorsunuz! HEPİNİZ!”
Minho ve jisung homurdanarak mutfaktan çıktığında başını iki yana sallayarak peşlerinden ilerledi.
***
“Minho’yu atıyoruz!”
“Ne neden ben ya?!”
Minho üstüne doğru gelen 7 kişiden kaçarcasına gerilerken chan elini beline koydu.
“Çünkü hiçbir şey yapmadın. Hizmetçi miyiz biz?”
“Evet, sadece yiyip sevgilinle oynaştın”
Seungmin’de Chan’ destek çıktığın da Changbin birden Minho’nun üzerine atlamıştı. Kaçamayan Minho Küfrederken Diğerleri de onlara katılmış ve Minho’nun ellerinden ve ayaklarından tutarak denize doğru koşmaya başlamışlardı.
“Atarsanız hepinizi sikerim orospu çocukları! Bırakın beni! Jisung nerdesin aşkı-LAN! Sende mi yardım ediyorsun!? Hayır hayır hayır! Dur-Edenizi sikeyim sizin!”
Minho’yu suyun içine bıraktıkları da herkes gülmeye başladı. Minho derin bir nefes alıp sudan çıkarken yüzüne yapışmış saçları arkaya attı ve hemen yanında olan Felix’in üzerine yürüdü. Felix çığlık atıp kaçmaya çalışırken Minho Onu kolundan tutup suya soktu ve Birden herkes birbirleri ile boğuşmaya başladı. Herkes gülüp birbirlerini suya batırırken Chan onlardan biraz uzaklaşıp sanki dünyanın en güzel tablosuna bakıyormuş gibi baktı. Herkes mutluydu, herkes bir aradaydı ve bu onu hiç olmadığı kadar iyi hissettirmişti. (bu sahneyi yazarken aklıma stray Kids programında minho ve felix geldiğin de herkes birbirine sarılırken chan'ın uzaktan onları izlemesi geldi ağlıyorum)
“Hyung! Gelsene” Ona bağıran Felix’e gülümsedi ve aralarına karıştı. Bu anın bozulmaması için elinden gelen her şeyi yapacaktı.
***
Sonunda kendilerini eve attıklarında yorulmuşlar ve sırılsıklam olmuşlardı. Sırayla banyoya girip temizlendikten sonra Chan’ın verdiği kıyafetleri giyinirlerken Chan mutfağa geçip herkese sıcak çikolata yapmaya başladı. Kimsenin hasta olmasını istemezdi. Sessiz evde birden bağırış yükseldiğin de güldü Chan. Çok bile sessiz kalmıştı.
“İN SIRTIMDAN HYUNJİN! BOYUNUN YARISI KADAR İNSANIN SIRTINA ÇIKIYORSUN ANANI SKM AHAHA!”
duyduğu düşme sesi ile chan tepsiye koyduğu kupalarla mutfaktan çıktı. Merdivenin dibinde üst üste düşmüş, tuhaf bir şekilde duran jisung ve hyunjin kısa bir bakıp atıp güldü.
“kazandım! İlk ben indim!”
Hyunjin sevinçle bağırıp ayağa kalkmaya çalışırken Jisung bacağına tekme atmış ve düşmesine sebep olmuştu.
“Benim sırtımdaydın aq nasıl ilk sen iniyorsun?!”
“Susun artık ve buraya gelin” Chan dediğine başlarını sallayıp ayağa kalktılar ve koltuğa oturdular.
“Yha! Seni seviyorum hyung!”
Jisung Chan’in üzerine atlayıp sarılırken Hyunjin’de onlara katılmıştı.
“Sen bizim için sıcak çikolata mı yaptın? Yerim seni hyung!”
“Cıvımayın be! Ehehe ben de sizi seviyorum” İkisinin boynuna kolunu dolayıp kendine çektiğin de İkisi de kıkırdamıştı.
“Oho sevgi kucaklaşması ve bizsiz? Kırılırım!”
Jeongin koşarak onların üzerine atladığın da Aşağıya inen diğerleri de onlara katılmış ve Chan en altta ezilmişti. Yine de güldü ve herkesin birbirine sımsıkı sarılışını izledi. Özellikle aralarında en çok mutlu olan Kişiyi… Felix’i. Bir zamanlar yanına kimsenin yaklaşamadığı kişi şuan bütün korkusunu yenmiş bir şekilde onlara sarılıyordu. Korkmuyordu… mutluydu. Dostlarıyla ve sevgilisiyle… Mutluydu ve bu mutluluk daha bir başlangıçtı.
***
Hepsi içeceklerini içerken sohbet ediyorlar ve gülüyorlardı. İlk tanışma anlarını anlatırken yorumlarda bulunuyorlardı ve Jisung ile Minho’nun asıl hikayesini öğrendiklerin de Jisung ile oldukça dalga geçmişlerdi. Özellikle Hyunjin Onun taklidini yaparken Jisung ile yine boğuşmuşlardı. Ve o akşam evlere dağıldıklarında Felix’in tuvalinde ilklerin son kişisi yer aldı.
Kimsenin görmediğini biliyordu ama Felix görmüştü ve o sahneyi tuvaline aktarmıştı. Denizin dalgalarının hırçınlığını verdiğin de geri çekilip bitmiş olan resmine baktı. Denizde gülen 7 kişiyi puslu çizmişti ve o yedi kişi gururlu bir baba gibi izleyen kişi resmin odak noktasıydı. Islanmış kahve saçları dağılmışken dudaklarında yıllardır gördüğü en güzel gülümseme yerleşmişti. Üzerine yapışmış kıyafetleri kaslarını belli ediyor, belinden aşağısı suyun içerisindeydi. Kuruyan resme gülümsedi ve siyah fırça ile bugünün tarihini atıp notunu düştü.
“Bana bir Babalığın sıcaklığını hissettiren ilk kişi… Bang CHAN”
Fakat o akşam sadece bir resim çizilmemişti. O gün… sadece bir kişi ilk olmamıştı. Tüm gecesini özenle çizmeye çalıştığı resimle bitirirken güneş doğmuş, ilk ışınlarını bitmek üzere olan ikinci resmin üzerine düşürmüştü. Her yeri boya olan Felix geri çekilip biten resmine bakarken yüzünde oluşan kocaman gülümseme ile resmi inceledi. 8 Kişinin birbiriyle iç içe olup sarıldığı resim onun hayatında ki en güzel tabloydu. Tablo Dostluğun mutluluğunu ve ailenin sıcaklığını barındırıyordu. Felix heyecanla siyah boyaya fırçasını bandırdı ve dünün tarihini atıp altına notunu düştü.
“ Bana bütün ilkleri yaşatan ilk Kişiler… AİLEM"
Bir sonra ki bölüm final
Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın
Umarım beğenirsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The art of fear/Changlix
Fanfiction"benden korkma Felix" diye fısıldadığım da ne titremesi azalmıştı ne de ağlaması fakat kısa süre sonra güçsüz kollarını doladığı dizlerinden ayırmış ve belime sarmıştı. Bu hareketi kalbimi tekletirken ona daha da yaklaşıp iyice kollarımı sardım. "s...
