“Dün neden aramalarımı açmadın? Önemli bir şey mi oldu?”
havluyla saçımı kuralarken Telefondan gelen Changbin hyungun sesi ile gülümsedim. Sorduğu soru aklıma dünü getirmişti ve bu beni daha da mutlu etmişti. Dün hayatımın en güzel gecesini geçirmiştim. Jisung ile saatlerce eğlenmiştik ve gülmüştük. Dans edip şarkı söylemiş hatta ağlamıştık bile. Dün benim fobim aramıza giremedi ve bunu hiç sorun etmedik. Birbirimize yakın olmamıza gerek yoktu. Uzaktan da oldukça eğlenmiştik ve bu hoşuma gitmişti.
“Üzgünüm hyung, Telefonumu kapatmak zorunda kalmıştım.”
“Ne? Neden? Önemli bir şey oldu Felix? Endişeleniyorum”
“Hayır hayır! Sana çok güzel bir haberim var”
Heyecanla saçımda ki havluyu çekerken yatağa oturdum ve telefona yaklaştım. Ona dün geceyi anlatmak için sabırsızlanıyordum.
“Merak ettim şimdi. Neymiş bu güzel haber?”
Dudağımı dişlerken gülümsedim ve odanın ortasında kuruması için bıraktığım tuvalime baktım.
“Dün gece Evime Jisung geldi”
“Ne? Sen iyi misin? Bir şey olmadı değil mi? Nasıl böyle bir şey ya-“
“Hyung sakin ol. Ben hiç olmadığım kadar iyiyim! Dün çok eğlendim. Benden hep uzak durdu ama çok eğlenceliydi. Şarkılar söyledik, birlikte çizgi film izledik ve abur cubur yedik. Hatta Fin ve Jack olduk. Çok mutluyum!”
Heyecanla onun tepkisini beklerken Derin bir nefes aldığını ve hafifçe güldüğünü duydum.
“Bu çok güzel bir ilerleme Felix. Sanırım Jisung bu sefer bir işe yaradı. Sen ne düşünüyorsun onun hakkında? Sevdin mi Jisung’u?”
“Evet! Tam benim gibi. Çizgi film izleyen tek kişi ben sanıyordum. Ayrıca çok eğlenceli ve samimi. Onun yanındayken kimsenin suratı düşemez bence”
“Evet bu konuda haklısın. Sen ne yapıyorsun?”
“Ben çizim yaptım şimdi. Onun kurumasını bekliyorum. Sen?”
“Ben de Chan hyunglardayım. Gelmek ister misin?”
“Ben… Gelmesem daha iyi olur sanki”
“Emin misin? Hem jisung ve Hyunjin’de gelecek şimdi. Sende gel işte biraz eğleniriz”
“Hyung… ben emin değilim. Yani evde birden fazla kişi olacak. Ben…”
“Korkma Felix, Unuttun mu Birlikte savaşacaktık?”
Tam cevap verecekken Bir hareketlilik oldu ve birden Chan hyungun sesini duydum.
“Sen Küçük kızıl bebeğim hemen o minnak kıçını kaldırıp buraya geliyorsun”
“Ama hyu-“
“Şhtt! Hemen dedim” Sert sesi yutkunmama sebep olurken Yataktan yavaşça ayağa kalktım.
“Peki hyung, geliyorum hemen”
“Oyş bebeğim benim. Konumu atıyorum hemen” Birden tatlı birisine dönüşmesi ile kaşlarım çatılırken Changbin hyungun gülme sesi ile telefonun tekrar onda olduğunu anladım.
“Felix, emir büyük yerden. Gelmezsen inan bana çok korkunç birisi olabiliyor”
“Onu fark ettim az önce hyung.”
YOU ARE READING
The art of fear/Changlix
Fanfiction"benden korkma Felix" diye fısıldadığım da ne titremesi azalmıştı ne de ağlaması fakat kısa süre sonra güçsüz kollarını doladığı dizlerinden ayırmış ve belime sarmıştı. Bu hareketi kalbimi tekletirken ona daha da yaklaşıp iyice kollarımı sardım. "s...
