Ferri

23🔥

Ishte i lumtur teksa shikonte vajzen pran tij te buzeqeshur. Gjithe jeten e vet e kishte kalur duke u lumturuar me vuajtjet e te tjerve, merrte kenaqsi nga kjo.. Por me Starin ndodhte ndryshe, nuk donte qe ajo te merzitej dhe me pas te fillonte te qante. Ishte personi i vetem per te qe i falte paqe.

'Dua thjesht ta palloj dhe asgje me shume' - tha me ze te lart per te bere me te qarte vetes pastaj u afrua tek ajo por ndaloj sepse degjoj zilen e telefonit te tij te binte.

- Do te vras Diablo. Do te shkerdhej ne drru te betohem - largoj pak telefonin nga veshi sepse do te shurdhohej nga te bertiturat e tij.

- C'dreqin ke Brajan ?

Me Brajanin kishte nje mardhenie me te ngusht sesa me Brus dhe Aleks. Brus ishte kusheriri i tij ama kjo nuk do te thoshte asgje. Me Brajan kishin me te vertet nje miqesi unike dhe pse ne menyren e tyre.

- C'dreqin kam?? C'dreqin kam un?!!

-Jojo un do ta vras kete Brus - ju drejtua Brusit qe mesa dukej ishte ne nje dhome me Brajanin - do te te vras me duart e mia me degjove ?!

Rrotulloj syte, filloj te bezdisej nga ajo telefonat dhe sa do ta mbyllte degjoj Brajanin..

- Do te mbyllesh telefonin tani eee, guxo beje po dhe te vdekur s'kam per te te len rehat. Do te perndjek ne ferr Djablo.

- Pse e ben kaq tragjike. Ne fund te fundit un do te largohesha nje dite. Nuk do te rrija atje gjithe jeten.

- Te pakten mund te na takoje. Ama jo.. Diablo djallushi yn vendosi te bente ate qe ben gjithmon. Te iki fshehurazi pa i interesuar per asnje.

"Se mos do me kishit len te ikja nese do tju kisha thene" - peshperiti lehet ne menyre qe Brajan mos ta degjonte por per fatin e tij te keq ndodhi e kunderta.

- Cfare the ti??- bertit Brajan.

- Asgje Brajan, mirupafshim - tha dhe i mbylli telefonin ne fytyre.

- Ma mbylli ne fytyre - ju drejtua Brajan Brusit. - si guxoj ai ?!

- Lere te qete Brajan. Mjaft u morre me ate - thot Brus.

Nderkoh Star sapo shikon Diablon te afrohet ne drejtimin e saj shkon dhe e perqafon. Mesa dukej atij po i pelqente kjo situate por ishte shume krenar per tja kthyer ate perqafim.

- Faleminderit - i tha dhe i buzeqeshi lehte.

- Afer kesaj zone ndodhet nje shtepi e vogel e jona. Nuk eshte shume e madhe por ka rendesi per mua. Deshiron te shkojme ? - e pyeti.

- Sigurisht - i tha dhe u nisen.

Per derisa kishte nje rendesi te vecant per Diablon ishte akoma edhe me shume kurioze per ta vizituar ate shtepi. Donte te zbulonte boten e tij te brendshme. E dinte qe brenda atij djalli do te kishte sado pak dashuri.

- Diablo.. ke dashuruar ndonjeher ? - e pyeti e ndrojtur dhe vinte bast qe ishte ber si domate ne ato momente.

- Dashuria nuk ekziston Star. Me vjen keq per ty qe shikon gjith ata filma. Jane te demshem fundja nuk eshte mire per ty ti shikosh.

Nuk po ja ndante syte tokes per aq kohe sa po ecnin drejt asaj shtepije qe per Diablon ishte aq e vecant. Mendonte se kjo situat e sikletshme duhej ndryshuar dhe vendosi te pyeste..

- Mund ta di pse kjo shtepi eshte e vecant per ty? Pse keshtu ? Cfare e ben te vecant ? - e pyeti nderkoh qe Diablo ishte duke hapur deren e shtepi.

- Nuk e di.. thjesht eshte. Vija shpesh ketu kur isha femij. Sereni dhe Kobalt ishin te martuar asaj kohe. Ata jan shembulli perfekt i dy personave qe e kan dashur shume njeri-tjetrin, por qe e gjithe dashuria e tyre u kthye ne urrejtje.

- Prandaj ky vend eshte i vecant. Sepse te kujton periudhen kur ishit familje ?

- Jo, kete ta thesh per shkak te pyetjes qe me bere me pare. Edhe nese dashuria egziston Star ajo kurre nuk ka per te pasur nje fund te lumtur. Prinderit e mi jan shembulli ideal per kete.

- Po Aila dhe Brus ? A nuk jan ata shembulli perfekt per te then te kunderten ?

- Shiko, nuk e di se c'blua ajo mendja jote por shpresoj mos te krijoj shpresa te kota se ne te dy do te perfundojm si ata. Besoj se isha i qart Star !?

Ajo nuk foli thjesht po ndiqte Diablon i cili po ecte drejt disa shkalleve per te shkuar ne taracen e asaj shtepie.

Te dy u ulen ne dy karriget qe ndodheshin ne trarac dhe filluan te bisedonin serisht.

- Ketu vija sa her isha i merzitur..

- Je i merzitur tani ??

- Jo - tha duke qeshur - nuk me le te perfundoja, jo vetem kur isha i merzitur por edhe kur i kisha mendimet e ngaterruara, me kupton ?

Ajo tundi koken ne shenj pohimi. E kuptonte shume mire. Mendimet e saj ishin te ngaterruara gjithashtu.

- Sa here filloja te ndjeja dicka te till si : lumturi, gezim qoft edhe merzi vija ketu.

- Dhe cfare ndjen tani ?! - thuajse peshperiti teksa e tha ate.

Ai u afrua afer saj dhe e puthi ne ball..

- Nuk e di.. nese do e dija mendimet e mia nuk do te ishin kaq te ngaterruara - i tha dhe e vuri re qe ajo ishte zhgenjyer. Ne kete menyre do te ishte me mire per te.

Vazhdon...