Ferri

15🔥

Tashme kishin zbritur poshte ne kuzhine per te ngrene mengjesin. Star mundohej qe te shmangte cdo kontakt te mundshem me sy me Diablon sepse e dinte qe po ta shihte ne sy do te behej si spec i kuq.

Dhe ai. Sigurisht qe e kishte vene re kete gje gjate gjithe mengjesit dhe kishte qeshur me kete veprim te sajin.

-Star - i bertiti.

-Cfare ke ore qe bertet, ketu afer jam c'ke?

-Mos me kthe fjalen mua, por shko menjehere te dhoma ime tani.- i tha serioz.

-Te dhoma jotee???!!! Cfaree, c'dua un atje?? Jo, ti ore manjak, nuk ka shance. Ik mu zhduk. Ma ngece ushqimin ne fyt.- i tha e acaruar.

-Ti je vet apo ben moj? Pse cdo gje e merr kaq negativisht se kuptoj. Edhe me thua mua manjak, perverse dhe kushedi sa budalliqe te tjera mendon ajo mendja jote - tha dhe filloi te qeshte me te.

-E cmund te dua un ne dhomen tende pra?- i tha tashme pak me e qete.

-Do nderrosh carcafet e krevatit dhe do lash dyshekun e tij gjithashtu.

-Prit cfaree?? Te dukem gje sherbetore un ty ore?

-Thjesht do pastrosh shurren tende moj. Do rregullosh gabimin e djeshem. Ne qofte se nuk e pastron deri ne darke, dije se vend tjeter nuk kam ku fle pervecse shtratit tend.- i tha tashme afer veshit te saj me ze te ulet.

-Hee, jo ska mundesi. Un me mire fle mbi shurren time sesa me ty prap. Njeher ndodhi dhe sdo ndodh me kurre.

- Ne fakt ka ndodhur 2 here, por gjithsesi.

-Mjaft. Heren e pare nuk desha un.

-Pse kte here me doje prane e??- i tha flirtueshem.

-J..jo sigurisht qe jo mor i marre. Thjesht... ti e di c'doja te thosha. Mjaft tani.

-Dakort po bej sikur e kuptova ate cfare the. Gjithsesi shko dhe pastro rremujen tende dhe mos me dil perpara pa e bere me kutove?- dhe u ngrit nga tavolina e u largua qe aty duke e lene ate te vetme.

Prit ai ikuu??!! Kjo do te thote qeee.... kam mundesi te arratisem. - kjo ishte ajo qe Star mendoi menjeher.

Me hapa te ngadalte shkoi drejt dritares aty afer dhe e pa Diblon tek hipte ne makinen e tij e largohej qe aty. Ndonje pune me siguri. Dhe Star po lutej qe ti zgjaste sa me shume e ti linte asaj hapsire te largohej e qete.

Filloi te numeronte rojet perjashta. Ishin rreth 10 te tille. Se si dreqin do ti kalonte as vete nuk e dinte. Por gjithsesi do e provonte. Ne fund te fundit s'kishte cfare humbiste.

Po kontrrollonte gjithe shtepine per ndonje vend nga te dilte, pasi nuk ishte idjote te dilte nga dera kryesore.

E vetmja menyre per te ikur nga ishte dritarja ne pjesen e pasme te shtepis. Hyri ne nje nga dhomat e cila ju duk edhe me e pershtatshmja. Por ishte ne kat te dyte. Ama nuk do e linte kete shanc ti ikte nga duart. Do largohej me sesben nga aty. Ajo qe ndodhi mbrem ishte nje gabim dhe tani as nuk mund ta shikonte ne sy Diablon e no me te qendronte ne nje shtepi me te.

Nje shanc i till nuk do ti vinte kurre ne vilen e cila konsiderohej 'ferri ne toke'. Te pakten 'shtepia e gjuetis' ishte shume ndryre nga 'ferri' ku ndodhej me pare dhe kjo ishte mundesia e vetme qe kishte. Nuk do ta linte ti ikte dem.

Me te vertet ishte kati i dyte ama nuk ishte shume lart per tu hedhur. Per fat te mire nje pem ndodhej aty pran dhe e provoj shancin duke zbritur me ane te pemes. Me mir te vdiste sesa te rrinte edhe nje sekond me shume atje.

-Jam mjeshtreee.- lavderoi veten pasi kishte arritur te zbriste. U fsheh pas nje muri dhe prit deri sa rojet te largoheshin pak me tej e te mos e shikonin.

Me pas ja futi vrapit. Po vraponte me sa fuqi kishte. Ishte e lire me ne fund. Gjithcka do i kthehej normalitetit sapo te kthehej ne shtepine e saj prane prinderve te saj.

Ishte aq e lumtur sa nuk mund te pershkruhej. Por lumturia e saj u venit kur nje cark per kafshet i zuri kemben. Bertiti me sa fuqi kishte. E dinte se dikush do e kishte degjuar, por dhimbjen spo e duronte dot.

Po qante me te madhe. E nga dhimbja e teper i ra te fiket. E me kete u fik edhe shpresa per te shpetuar qe aty.

......

U zgjua dhe e pa veten ne dhome e saj, perseri ne ate shtepi te mallkuar. E dinte se do ta gjenin e nuk do vononin shume, por harroi se me pas do te perballej edhe me fytyren e xhindosur te Diablos, i cili sapo e kishte marre vesh qe ajo ishte perpjekur te arratisej e kishte perfunduar me nje kembe te vrare ishte nisur direkt per aty.

-Pra u zgjove me ne fund? - I foli me ftohte se kurre. Syte e tij te smerald ishin errur e ishin bere vertet te frikshem.

-Diablo, un...- por nuk arriti ta mbaronte dot ate qe kish nissur.

-Mjaft fole! Me degjove, mjaft. Ti, heh ,ti u perpoqe te ikje nga une. Moj kaq e trashe je sa nuk e kupton dot qe nga dora ime nuk largohet dot askush, he?? A mos do te te vras gjithe familjen e te mos kesh me vend ku te kthehesh pastaj? Me thuajjj- i bertiti.

-Jo jo jo joo te lutem. Jo familjen time. Nu..nuk do te largohem me te betohem. Kurre me. Vetem atyre mos ju bej keq. Te lutem.- dhe po qante me ngasherima.

-Nuk dua.. qe familja ime te vdese- e filloi te qante pasi e dinte se jeta e saj tashme ishte ne dore te nje djalli. Ishte duke i shitur shpirtin nje djalli.

Vazhdon....