Lucky me...

~Hoofdstuk 17~

‘Damens en heren, wij verzoeken u om op uw plaats te gaan zitten en uw gordels om te doen,’ klinkt de stewardessen stem door de speakers, ‘we landen over tien minuten.’ Tien minuten en ik ben in LA. ‘Ben je er klaar voor?’ vraagt mijn vader, hij probeert de hele tijd geïnteresseerd te doen, maar ik kap zijn gesprekken af met korte en botte antwoorden. ‘Ja ik ben er klaar voor.’ Zeg ik, iets aardiger dan ik van plan was. Ik doe mijn gordel om en pak een kauwgumpje.

Als we geland zijn, lopen mijn vader en ik naar de bagageband en pakken onze spullen. Als we die eenmaal hebben, lopen we door de douane en komen we eindelijk bij het plein met alle winkels. Mijn vader heeft er echter geen oog voor en loopt direct naar de uitgang. Overal waar ik om me heen kijk zie ik gelukkige gezinnen die weer herenigd zijn. Iedereen lacht, verschrikkelijk. Er loopt een traan over mijn wang, ik wil hier niet zijn! Ik wil thuis zijn, met mijn moeder, mijn vrienden en mijn gewone populaire leven als bijna dakloze.

Voor ik het weet staan we buiten, het zonnetje schijnt heerlijk en je hoort overal vogels fluiten, als je alle vliegtuiggeluiden wegdenkt. ‘Brooklyn! Kom je!? Ik snap dat je van LA wilt genieten, maar ik heb vanmiddag een afspraak met je nieuwe school, dus schiet even op! Ik wil op tijd komen.’ Zegt mijn oh zo te gekke vader. Wacht, school! Ik ben pas in LA, mijn moeder is nog geen twee dagen geleden overleden, mijn vriendje heeft me bedrogen met mijn beste vriendin en ík moet nu al naar school! ‘Pap,’ zucht ik vermoeid. ‘Nee Brooklyn, je gaat naar school, anders moet ik vrij nemen en ik ben nu bezig in een belangrijk project. Je gaat dus naar school!’ Valt hij me in de rede, ugh. ‘Stap nu maar de auto in, dan rijden we naar huis. Dan kan je je kamer bekijken.’ Oeh een nieuwe kamer, had dat meteen gezegd, dan was ik meteen gekomen! ik stap in de auto, nee correctie, ik stap in de limousine! Als ik zit beginnen we meteen te rijden. ‘Op je kamer vindt je ook wat geld, dan kan je meteen nieuwe kleding kopen. Ook al heb je al genoeg, je kan altijd wel wat nieuws gebruiken!’ zegt mijn vader. Ik knik als antwoord en kijk de rest van de rit naar buiten.

Als we aankomen zijn we in een grote villa wijk, met grote witte huizen en grote tuinen. We stappen uit en meteen komt er een butler naar buiten om mijn spullen te pakken. ‘Hallo mevrouw ik ben Oscar, uw butler, ik kom uw spullen ophalen.’ Zegt mijn butler, Oscar. ‘Oh hallo Oscar, ik ben Brooklyn, noem me alstublieft geen mevrouw of u. Ik neem zelf ook wel een deel van mijn spullen mee.’ Zeg ik en ik pak wat spullen en loop achter mijn vader en Oscar aan. Oscar brengt al mijn spullen naar boven en ik doe het zelfde. Hij zet de spullen voor een deur, ‘Dit is u.. jouw kamer, ga maar kijken, het is de mooiste van het huis.’ Zegt Oscar. Ik geef hem een vriendelijk knikje en hij loopt weg. Ik doe mijn deur open en wat ik zie is echt ongelofelijk. Een hele grote kamer met paars en turquoise muren, een groot hemelbed, een bureau en nog twee deuren en ik heb al een idee voor wat. Ik loop naar de eerste deur en als ik hem open doe zie ik de mooiste badkamer die ik ooit heb gezien. Ik staar een tijdje de badkamer in als ik me bedenk dat er nog een deur is. Ik loop de badkamer uit en doe de andere deur open. Wat ik zie had ik al verwacht, maar toch verbaast het me. Mijn eigen inloop kleding kast. Ik pak mijn koffers en begin meteen met uitpakken. Als ik daarmee klaar ben doe ik andere kleding aan, ik heb nog steeds mijn jogging pak aan. Ik pak een high waisted shortje aan en een wit topje, het is warm hier! Ik doe mijn witte all stars aan en doe mijn haar in een knot. Ik pak mijn telefoon en oortjes, mijn zonnebril en loop dan naar beneden. Ik loop naar de keuken, of nou ja, ik loop naar de keuken die ik nog niet ontdekt heb.

Als ik na een half uur de keuken eindelijk heb gevonden, komt Oscar direct op me af. ‘Wil je iets hebben?’ vraagt hij. ‘Ja een flesje water graag en vervoer naar de stad.’ Antwoord ik. ‘Komt er aan.’ Oscar pakt een flesje water en ik ren snel naar boven, ik pak een handtas, het geld voor het shoppen en nog meer nodige spullen. Ik ren weer naar beneden en zie dat Oscar er al staat. ‘Klaar voor een dagje LA, Brooklyn?’

‘Zeker weten!’

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[A/N] Heeyy mensennnn

 

Sorry dat ik zo lang niet meer geupdated heb!!!! Ik was ziek en ik was moe, maar nu ben ik weer beter dus ga ik weer updaten!

 

Het is een beetje saai, maar volgend hoofdstuk wordt beter! Beloofd!

 

Comment~Vote~Follow

 

Xx me