Lucky me...

~Hoofdstuk 4, Halloween Special part 1~

Tijdsprong naar de dag voor Halloween

 

Morgen is het Halloween en ik ga naar het feest van Liam. Ieder jaar geeft hij een groot feest en iedere keer is het weer een groot succes. De hele school is uitgenodigd, nou ja… de bovenbouw in ieder geval. We komen allemaal eng verkleed.

Vorig jaar was ik verkleed als een man met een masker en een opblaas kettingzaag, op mijn telefoon had ik het geluid van een echte kettingzaag gezet. Toen ik binnen kwam was iedereen stil en ik zette snel het geluid aan. Iedereen trok wit weg en keek me met grote ogen aan. Toen begon iemand te gillen en rende iedereen door elkaar.

Toen iedereen klaar was met gillen en raar doen, kon ik niet meer stoppen met lachen. Ik trok mijn masker af, omdat ik geen lucht meer kreeg. Iedereen moest even bijkomen van de schrik, maar daarna werd er weer volop gefeest.

Achteraf ben ik erachter gekomen dat verschillende mensen, van de schrik waren flauwgevallen. Dus pak ik het dit jaar simpel aan. Ik ben misschien wel een kreng, maar ik heb ook wel een hart. Het enige probleem is…

Ik heb nog geen kostuum!

Ik sta op dit moment in de feestwinkel om kleding uit te zoeken. Het is lekker rustig, omdat iedereen nog school heeft… Ja ik spijbel een dag, maar je moet er toch wel alles voor doen om er goed uit te zien!

‘Kan ik u helpen?’ vraagt een vriendelijke verkoopster. ‘Ehmm, ja hoor’ zeg ik twijfelachtig. ‘Ik ben een kostuum aan het zoeken, het hoeft niet eng te zijn, maar wel erg zwart.’ Zeg ik nu weer helemaal als mezelf. ‘En hoeveel wil je eraan uitgeven?’ vraagt ze bedenkelijk. ‘Ongeveer 80 of 90 euro.’ Zeg ik, nadat ik mij portemonnee gecheckt heb. ‘Dan heb ik iets wat helemaal perfect voor je is!’ zegt ze terwijl ze snel naar achter loopt. Ze komt terug met een zwart pak, een zwarte legging, zwarte schoenen en ten slotte ene lange zwarte pruik. Ook zit er make-up bij. Ze duwt me richting de pashokjes en geeft me alle kleding aan. Snel kleed ik me uit en doe alles aan. Er is geen spiegel in het pashokje dus ga ik buiten kijken hoe het staat.

Ik kom het hokje uit en de vrouw kijkt me met grote ogen aan. ‘Dat staat geweldig, wacht, wacht, nog niet in de spiegel kijken.’ Ratelt ze. Ze pakt een groot zwart doek en gooit het, waarschijnlijk, over de spiegel heen. ‘Oké, draai je maar om.’ ik draai me om en zoals ik al dacht hangt er een groot doek over iets ovaals, wat waarschijnlijk de spiegel is. ‘Op drie haal ik de doek er vanaf, ja?’ vraagt ze en zonder me de kans te geven om iets te zeggen, begint ze te tellen.

Bij drie haalt ze het doek er af en ik herken mezelf niet meer! Ik zie er eng uit, maar het is niet zo angstaanjagend als vorig jaar. Ik neem alles behalve de make-up, dat heb ik thuis nog wel, en anders heeft Isa nog wel. Nadat ik betaald heb, loop ik met tassen vol naar de bus. Als ik thuis ben, loop ik door naar mijn kamer en leg ik alles alvast klaar voor morgen.