Lost In Myself

23. Mój największy skarb.

Kodeks dziewczyn. Złamałam kodeks dziewczyn, który uważałam za świętość. Pocałowałam zajętego chłopaka.

Jak mogłam?

Co się stało, to się nie odstanie. Przynajmniej będę cierpiała z tego powodu jeszcze długo, ponieważ wyrzuty sumienia nie opuszczają mnie nawet na moment. Charlotte jest okropna, ale nawet ona nie zasługiwała, żeby zrobić jej coś takiego. W tym wypadku jestem tysiąc razy gorsza od Charlotte i nawet nie mam zamiaru się kłócić, ponieważ to prawda.

A najgorsze jest to, że mi się podobało. Bardzo. I nie jestem pewna, czy cofając się w przeszłość nie pocałowałabym go jeszcze raz, ponieważ to zawsze będzie coś, co jest silniejsze ode mnie.

Chwyciłam za klamkę i weszłam do mieszkania. Zamknęłam oczy. Raz, dwa, trzy...

- O, jest i nasza królewna - zaczął sarkastycznie mój ojciec. - Powiedz mi, kiedy stałaś się taką dobrą kłamczuchą? - zapytał, zakładając ręce na piersi. - I od kiedy April stała się smarkaczem z niewyparzoną buzią?

Westchnęłam.

- Mark, daj spokój - odezwała się ze spokojem Nora. - Zapomniałeś jak to było w jej wieku?

- Nigdy się tak nie zachowywałem.

- A Danielle? - Nora napomknęła o mojej mamie, przez co poczułam ukłucie w sercu. Ile bym dała, żeby móc ją przytulić... - Przecież ta kobieta była żywym wulkanem energii i definicją nieprzewidywalności - zaśmiała się kobieta. - A Stella jest połączeniem ciebie i jej. Jest rozważna, odpowiedzialna, ale także ma prawo i lubi czasami zaszaleć. To dobrze, prawda? - uśmiechnęła się. - Jeżeli chodzi o mnie to ufam Stelli stuprocentowo, to mądra dziewczynka, która potrafi o siebie zadbać.

Uśmiechnęłam się czule w stronę babci. Dobrze mieć kogoś, kto nie każe ci się zmieniać i akceptuje cię takim jaki jesteś. Jestem bardzo wdzięczna za to, że mam kogoś takiego jak Nora.

- Dobrze - westchnął mężczyzna, a ja obróciłam się, aby zobaczyć Eliota, pożerającego wszystko, co znajdowało się na stole. Tak, on zdecydowanie ma gdzieś wszystkie rodzinne sprzeczki. - Zważając na to, że są święta nie będę drążył tematu... - chciał mówić dalej, jednak Nora uciszyła go palcem.

I takim sposobem pięć minut później siedzieliśmy wszyscy na jednej kanapie i obżeraliśmy się popcornem. Wyciągnęłam telefon, aby napisać wiadomość do April.

Stella: Bestia poskromiona, teren czysty, możesz wpadać!

April: Tak jest, kapitanie!

- Będziecie mieli coś przeciwko temu, aby April została dziś na noc? - zapytałam spoglądając na babcie i ojca.

- Mówiąc April masz na myśli April czy tamtego cwaniaka za pięć groszy? - zapytał tata, unosząc jedną brew w górę.

- Mówiąc April mam na myśli April - wywróciłam oczami, odpowiadając na jego pytanie.

- W takim razie nie mam nic przeciwko.

- A ty, Nora? - zapytałam, a kobieta przeniosła na mnie wzrok, unosząc brwi pytająco. - April może zostać na noc?

- No pewnie - wzruszyła ramionami. - Uwielbiam ją. Przypomina mi mnie z młodości.

Coś w tym jest. Następnie czas minął mi przyjemnie. Obejrzeliśmy dwie kreskówki, babcia grała na laptopie, który dostała od nas na święta, tata poszedł się położyć, natomiast Eliot i ja przedrzeźnialiśmy się co jakiś czas powodując śmiech Nory. W końcu nastąpiło pukanie do drzwi, więc poderwałam się z kanapy, aby je otworzyć.