มือใหญ่เลื่อนดูแจ้งเตือนบนสมาร์ทโฟนในมือที่มีเข้ามาเรื่อย ๆ ไม่ขาดสายอย่างอ้อยอิ่งไม่รีบร้อนในช่วงบ่ายวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิก่อนเตรียมเข้าสู่ฤดูร้อนอันแสนคุ้นเคย อิเคไล่อ่านคอมเมนท์จากแฟน ๆ หลังจากที่เคนตะ ยูจิ และตัวเขาเองลงคลิปที่ร่วมกันถ่ายคลิปเพลง Beautiful Days ใน SNS ของแต่ละคน พร้อมลูบเจ้าคุมะฮาจิโระที่นั่งอยู่ข้างกายไม่ห่างภายในห้องนั่งเล่นที่ประจำของอิเคและเจ้าเพื่อนยากใช้เวลาด้วยกันประจำ
ช่วงนี้ต่างเป็นช่วงที่อยากลำบากสำหรับทุกคนทั่วทั้งโลกเนื่องด้วยโรคระบาดที่ตั้งแต่เริ่มแพร่กระจายก็ยังลุกลามต่อไปอย่างไม่มีท่าทีว่าสถานการณ์จะดีขึ้น รัฐบาลทุกประเทศแนะนำและรณรงค์ให้ทุกคนที่ไม่จำเป็นต้องออกข้างนอกนั้นอยู่กับบ้านเพื่อลดการแพร่กระจายของเชื้อ ตอนนี้แบนด์แมนอย่างพวกเขาจึงใช้เวลาอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่เพื่อความปลอดภัย
"เฮ้อ แย่ไปหมดเลยเนอะเจ้าคุมะ"
ร่างสูงที่นั่งอยู่เอ่ยขึ้นก่อนจะเอนลงไปเอาหัวหนุนกับตัวเพื่อนสี่ขาข้างกาย ผมสีน้ำตาลออกสว่างตัดกันกับขนสีออกดำเทาแซมด้วยสีขาวตามวัยและเวลาของเจ้าคุมะ อิเคเหลือบมองทิวทัศน์สวนสีเขียวที่แสงแดดยามบ่ายช่วยขับให้ดูเขียวสดกว่าปกติ
สำหรับเขาแล้ว ช่วงฤดูใบไม้ผลิที่อากาศกำลังเริ่มอุ่นขึ้นแบบนี้ไม่เหมาะกับการอยู่บ้านเลยสักนิด เขาควรจะยืนถือเบ็ดอยู่บนเรือหรือริมน้ำสักแห่ง ออกแรงดึงเมื่อปลาติดเบ็ดราวกับงัดข้ออยู่กับมัน และถ่ายรูปเพื่ออวดผลงานให้ทุกคนได้เห็น
'จริง ๆ นายก็ออกเรือทุกฤดูไม่ใช่เหรอวะ ฮะ ๆ'
เสียงโมมิเคนกับประโยคคุ้นเคยดังขึ้นในหัว คนที่อยู่ด้วยกันกับเขามาเกือบทั้งชีวิตแบบเจ้านั่นเห็นเขาตกปลาจนเบื่อแล้วหรือยังนั้นเขาเองก็ไม่แน่ใจนัก แต่อิเคจะได้ยินเสียงเอ่ยแซวที่มาพร้อมเสียงหัวเราะนั่นเสมอ
YOU ARE READING
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...