"เห~ คนเยอะจังเลยน้า"
เสียงร้องขึ้นอย่างตื่นตาตื่นใจดังขึ้นเบาๆอย่างพูดกับตัวเอง
ท่ามกลางสวนกลางแจ้งที่จัดเวทีขึ้นเป็นเวนิวกลางแจ้งขนาดใหญ่ชั่วคราว ช่างเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับเฟสฤดูร้อนกลางเมืองโตเกียวได้เป็นอย่างดี
คงไม่มีใครคาดคิดว่าฟรอนท์แมนของสปายแอร์อย่างเขาจะออกมาเดินเตรดเตร่ท่ามกลางผู้คนมากมายแบบนี้แทนที่จะเก็บตัวเตรียมขึ้นแสดงหรือหลบแดดอยู่ในห้องแต่งตัว
อิเคเดินเล่นไปเรื่อยอย่างสบายใจ แม้ว่าอากาศร้อนพร้อมแดดอันร้อนแรงที่โตเกียวเวลานี้ไม่เหมาะที่จะเดินเล่นกลางแจ้งเท่าไหร่นัก แต่เขากลับเดินเล่นอย่างสบายใจเหมือนไม่ใช่ฤดูแดดแผดเผาเช่นนี้ อากาศร้อนๆกับภาพผู้คนมากมายในเทศกาลดนตรีนี้ทำให้วันนี้ดูสดใสและครึกครื้นเป็นพิเศษ เขาเดินไปพร้อมไอโฟนในเคสสีแดงคู่ใจ เดินเล่นไปก็ถ่ายรูปเล่นไปด้วย กลมกลืนราวกับว่าตัวเขาเองเป็นแค่คนซื้อตั๋วเข้างานมาคนหนึ่งเท่านั้น
"ส่งรูปอวดทุกคนดีกว่า"
หลังจากได้ของกินติดไม้ติดมืออย่างทาโกยากิกลับห้องแต่งตัวมาหลังจากเดินเล่นจนหนำใจแล้ว ก่อนจะส่งรูปในออฟฟิเชียลไลน์ของวงให้แฟนๆดูเล่น
"ทำอะไรอยู่อิเค"
โมมิเคนที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวเอ่ยถามขึ้น ก่อนจะเข้ามาชะโงกมองคนถูกถามที่นั่งอยู่อย่างสบายใจ
"ส่งรูปบรรยากาศให้ทุกคนดูหน่ะ ครึกครื้นดีนะข้างนอก คนเยอะแยะเลย"
อิเคเอ่ยตอบยิ้มๆอย่างสดใสราวกับว่าท้องฟ้าวันนี้ยังสดใสสู้เขาไม่ได้
"อารมณ์ดีเสมอเลยนะนาย สดใสไปเพื่อใครเนี่ย"
"สดใสเผื่อนายไงเคนจัง"
โมมิเคนเอ่ยอย่างหมั่นไส้เล็กๆแต่คำตอบแบบไม่ต้องหยุดคิดที่ได้กลับมาจากอีกฝ่ายทำเอาเกือบหงายตกเก้าอี้แม้คนพูดจะยังคงจดจ่อกับโทรศัพท์ในมืออย่างตั้งใจ ความรู้สึกทำตัวไม่ถูกหน่อยๆเกิดขึ้นในใจอย่างช่วยไม่ได้
YOU ARE READING
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...