6 Nov 2021 : ซัปโปโร
"วันแรกที่มาถีงอาซาฮีคาวะนะไปสวนสัตว์กับเคนตะมาแหละ"
เย็นวันเสาร์หลังจากบินมาถึงซัปโปโรพร้อมยูจิ เมมเบอร์ทุกคนก็ได้มาเจอกันพร้อมหน้าอีกครั้งสำหรับคอนเสิร์ตในวันรุ่งขึ้น
จุดหมายของการเดินทางในตอนนี้น่าจะอยู่ที่ร้านอาหารหรือที่ไหนสักแห่งซึ่งเขาเองก็ไม่ทันได้ตั้งใจฟังที่เมเนเจอร์บอก อิเคเองที่ขึ้นรถมาเป็นคนแรกเลยเดินเข้าที่นั่งแถวในสุดและได้เลือกที่นั่งริมหน้าต่างแบบที่ชอบ
ก็ดีใจอยู่หรอกที่จะได้นั่งดูวิวยามเย็นของฮอกไกโด
"เจอหมีตัวใหญ่เท่านี่เลยล่ะ"
แต่เจ้าบ้าโมมิเคนนี่พูดไม่หยุดเลย
เสียงเจื้อยแจ้วนั่นจ้อไปเรื่อยอย่างเคยพร้อมออกท่าออกทางเวลาได้พูดตามปกติของโมมิเคน คนที่พูดเก่งจนแม่เจ้าตัวยังบอกว่ามันพูดไม่หยุด และเขาเองก็รู้ดีว่าคนตัวเล็กกว่าข้างตัวช่างจ้อช่างคุยแค่ไหน
แล้วรำคาญอะไรน่ะเหรอ
"แล้วหมีตัวใหญ่กว่าเคนตะอีก"
"จริงเหรอ"
"อือ สวนสัตว์ใหญ่มาก มีสัตว์เยอะเลย เดินกับเคนตะเป็นชั่วโมงแต่ไม่แน่ใจว่าทั่วหรือเปล่า"
เคนตะ... มีเคนตะทุกประโยค
"เจอแพนด้าแดงด้วย น้องปีนต้นไม้แล้วเดินเต๊าะแต๊ะไปเจอกับอีกตัวที่สะพานด้านบน น่ารักมากเลย"
คนตัวเล็กข้างเขายังเล่าต่อไป ใช่ โมมิเคนนั่งข้างเขา มันก็น่าดีใจอยู่หรอกแต่ยอมรับเลยว่าเขาค่อนข้างหงุดหงิดเพราะอีกคนเอาแต่พูดถึงเจ้าเพื่อนตัวโตอีกคนไม่หยุด
คนตัวสูงกว่าเสมองออกนอกหน้าต่างหากแต่หูก็ยังคงตั้งใจฟังสิ่งที่คนตัวเล็กเล่าอย่างตื่นเต้นเหมือนเด็กอนุบาลเพิ่งกลับมาจากทัศนศึกษาไม่มีผิด
YOU ARE READING
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...